FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Twenty Five~Reunited

Na nog een hele dag met Niall te hebben doorgebracht, wordt het langzaamaan tijd dat hij weer terug naar de jongens moet. Hij heeft zich teruggetrokken in zijn appartement om in te pakken, terwijl ik in mijn appartement mijn verdriet zit weg te eten met ijs. ‘Ismay!’ De roep van mijn naam wordt vergezeld door gebonk op mijn deur en ik grom. ‘Wat?!’ schreeuw ik dan. ‘Doe open!’ klinkt zijn stem. Met een diepe zucht plaats ik de bak met ijs op de bar en glijd van de kruk. Op blote voeten loop ik naar de deur en trek die met een ruk open. ‘Wat?!’ herhaal ik nogmaals. Hij grijnst breed en duwt me naar binnen, waarna hij de deur sluit. Niall doorkruist mijn appartement en loopt de slaapkamer in, terwijl ik verbaasd achter hem aan loop. ‘Niall, wat doe je?’ vraag ik, terwijl ik met grote ogen toekijk hoe hij mijn koffers onder mijn bed vandaan trekt. Zijn blauwe ogen scannen even over de verschillende maten, waarna hij op de grootste settelt. De anderen schuift hij weer onder het bed en hij klapt de koffer open. ‘Niall!’ roep ik als hij niet reageert. Hij staat stil en draait zich naar me om, een grijns nog steeds op zijn lippen. ‘Niall, serieus, je maakt me bang. Wat is er aan de hand?’ Hij komt naar me toen en drijft me achteruit, totdat mijn rug tegen de muur knalt. Hij plaatst zijn handen aan beiden kanten van mijn hoofd en kijkt me aan. ‘Je gaat met mij mee.’ Dan buigt hij zijn hoofd en plaatst zijn lippen op die van mij. Verrast reageer ik, maar na een korte tijd trek ik terug. ‘Hoe bedoel ik ga met jou mee?’ Hij grijnst weer en draait zich om. ‘Precies zoals ik het zeg! Je gaat met mij mee voor de rest van het Europese deel van de tour.’ Mijn mond klapt open en ik staar hem aan. ‘Wi-hoe-wat?’ Hij knikt gretig en slaat zijn armen om mijn middel. ‘Is dat niet geweldig?’ Ik knik wezenloos. ‘Maar hoe?’ Hij leidt me naar het bed en plant me erop neer, waarna hij naast me gaat zitten. ‘Ik heb Paul gebeld en met hem gepraat en bladiebla je mag mee.’ Hij grijnst weer en dan pas dringt het echt tot me door, waarna ik gil en hem stevig knuffel. Hij knuffelt me terug en zo blijven we even zitten. ‘Maar je moet nu echt gaan inpakken.’ Ik knik en trek me terug uit onze omhelzing, waarna ik een snelle kus op zijn lippen plaats. Hij staat op en kust mijn hoofd. ‘Ik ga zelf ook weer verder. Over een uur kom ik je halen en gaan we naar het vliegveld.’ Ik knik en hij verlaat mijn kamer. Secondes later klinkt ook het geluid van een dichtslaande voordeur en ben ik alleen.

Als Niall zoals gezegd een uur later op mijn deur klopt, ben ik al helemaal klaar. Mijn koffer is gevuld en dichtgeritst en een rugzak is gevuld met belangrijke spullen die ik kan gebruiken in het vliegtuig of als mijn koffer kwijtraakt. Met een glimlach open ik de deur en hij begroet me met een kus op mijn lippen. ‘Klaar?’ Ik knik en hij pakt mijn koffer over, waarna ik de deur afsluit en de sleutels in mijn rugzak opberg. Mijn vingers vouw ik weer over de hendel van mijn koffer en naast elkaar lopen we naar de lift. Hij drukt op het knopje en al snel schuiven de deuren open en stappen we naar binnen. ‘Heb je zin om te gaan?’ Ik knik. ‘Ik heb Europa altijd al willen ontdekken en ik heb de jongens gemist.’ Hij glimlacht en slaat zijn arm om mijn schouder. ‘De jongens missen jou ook hoor.’ Ik glimlach naar hem en stap dan de lift uit. Hij loopt rustig achter me aan en volgt me naar buiten, waar hij een taxi aanhoudt. Mijn blonde vriend zet onze koffers achterin en we schuiven allebei op de achterbank, waarna Niall onze bestemming aan de chauffeur opgeeft. De rit is snel voorbij, gevuld met het praten over allerlei dingen. Als we bij het vliegveld komen, betaald Niall de chauffeur en stappen we uit. Hij pakt onze koffers uit de kofferbak en geeft me die van mij. Ik glimlach naar hem en vouw mijn vingers om de hendel waarna ik de koffer de stoep optrek. Zodra Niall de kofferbak dichtslaat, trekt de taxi op en verdwijnt hij. Niall hoest luid en zwaait zijn hand voor zijn gezicht. ‘Nou, die had zijn humeur ook niet zeg,’ zeg ik tegen hem hij. Niall knikt en hoest nogmaals, waarna hij naast me de stoep opstapt. ‘Zullen we maar gaan dan?’ Ik knik enthousiast en hij pakt mijn hand, waarna we het vliegveld inlopen.

Als we na een vlucht van ruim twee uur aankomen op het vliegveld, kan ik mijn enthousiasme bijna niet bedwingen. ‘Weten de jongens dat ik kom?’ Niall schud zijn hoofd en glimlacht. ‘Het is een verrassing.’ Ik knik en we lopen naar de bagageband, waar we al snel onze koffers spotten. ‘Als het goed is komen Thomas en Paul ons ophalen. Ik glimlach breed. ‘Ik mag Thomas wel.’
‘Dat heb ik gemerkt,’ lacht hij. Lachend geef ik hem een duw en we lopen richting de aankomst hal. Paul spot ons bijna onmiddellijk en samen met Thomas maakt hij zijn weg naar ons toe. ‘Hallo Ismay,’ glimlacht hij, ‘leuk je weer te zien.’ Ik knik en glimlach naar beide bodyguards. ‘Insgelijks, Paul.’
‘Zullen we maar gaan dan?’ stelt Thomas voor. Hij grijnst naar me en ik grijns terug, waarna Niall en ik instemmen. Ze leiden ons door het vliegveld, waar gelukkig maar weinig fans zijn. Thomas laadt onze koffers en tassen in de achterbak van een busje. Niall en ik stappen achterin, terwijl de twee mannen voorin stappen. Paul kijkt even naar ons om. ‘Klaar?’ We knikken en hij start de motor, waarna hij de parkeerplaats van het vliegveld verlaat en richting het hotel rijdt.

Als we bij het hotel aankomen, is het al ruim na middernacht. Een gaap ontsnapt aan mijn lippen en Niall grinnikt. ‘Je mag zo slapen, chipmunk,’ mompelt hij in mijn haar. Hij plaatst een kus op mijn slaap en schuift dan de deur voor ons open. Paul en Thomas hebben ondertussen onze bagage al gepakt en ik stap uit, gevolgd door Niall. ‘Zijn de jongens nog op denk je?’ vraagt hij aan Paul. Die knikt. ‘Denk het wel, ze waren van plan een filmavondje te houden en je weet hoe dat loopt.’ Niall lacht en knikt. ‘Thomas, breng jij hun bagage naar Niall’s kamer? Dan breng ik de tortelduifjes naar de jongens.’ Ik bloos en verberg mijn gezicht in Niall’s schouder, die zachtjes grinnikt. ‘Zal ik doen, Paul,’ antwoord Thomas hem. Hij gaat even door mijn haar en pakt dan onze koffers en tassen op. ‘Nou, laten we gaan.’ Paul gebaart dat we hem moeten volgen en loopt het hotel in. Niall en ik volgen, zijn hand beschermend in de mijne. We nemen de lift naar de vijfde verdieping en stappen uit. ‘Ze zitten in Harry’s kamer,’ meld Paul ons. Het ontgaat me niet dat Niall zijn kaak even verstrakt als Harry wordt genoemd, maar ik kies ervoor het te negeren. Paul leidt ons naar de kamer van Harry en kijkt Niall aan. ‘Je weet waar je kamer is. Maak het niet te laat, morgen hebben jullie weer een concert.’ Hij knikt en Paul verdwijnt, waarna Niall zijn hand heft en op de deur klopt. Er klinkt wat gestommel en dan opent de deur. ‘Ismay?’

Reacties: