FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

19~Acceptance

Als ik de volgende morgen wakker wordt, voel ik me verrassend leeg. Geen woede, geen verdriet, gewoon niks. Ik sta op en loop langzaam naar de badkamer, waar ik een blik in de spiegel werp. Mijn ogen zijn gezwollen en rood, sporen van het huilen in mijn slaap. Mijn handen laat ik rusten op de rand van de wasbak en ik buig mijn hoofd. Een zucht verlaat mijn lippen en dan knijp ik mijn handen samen. De leegte wordt langzaam verplaatst door woede en vastberadenheid. Ik spring meteen onder de douche, om er een paar minuten later alweer onder vandaan te komen. Bijna rennend leg ik de weg naar mijn kledingkast af en gris er een outfit uit. Zodra de simpele jeans en tanktop zich veilig op mijn lichaam bevinden, schiet ik in een paar sneakers en verlaat het slaapgedeelte. Snel gris ik een kant-en-klare sandwich uit de koelkast en prop hem in vier happen in mijn mond, waarna ik snel mijn tanden poets en mijn haar doe. Dan stop ik mijn pistool in mijn broekrand en verlaat mijn huis. Door het smalle gangetje bereik ik de grote ruimte van de loods en kijk een tijdje in stilte naar mijn groep.

‘Stilte!’ bulder ik dan door de ruimte. Door het ijzer van de loods echoot mijn stem door de hele ruimte en iedereen valt stil. Ik sla mijn armen over elkaar en stap de ruimte volledig in. ‘Kom dichterbij!’ Ze gehoorzamen meteen en verzamelen zich rond mijn figuur. ‘Ik denk dat jullie allemaal wel hebben gehoord wat er gisteren is gebeurd.’ Ze knikken en sommigen friemelen nerveus aan hun kleding. ‘Is er iets, Jacob?’ vraag ik. Hij slikt. ‘Klopt het dat je haar leuk vindt?’ gooit hij er dan uit. Hij slaat meteen zijn handen voor zijn mond. Mijn kaak verstrakt. ‘Nee,’ zeg ik dan. Deels omdat ik hun het niet wil laten weten en deels omdat ik het zelf nog niet eens zeker weet. Hij knikt alleen maar en richt zijn blik naar de grond. ‘Jade Tearly, de nieuwe meid in de stad, is dus gepakt door Siva. Zoals jullie allemaal wel hebben gehoord mijn geadopteerde broer. Aangezien deze stad van mij is,’ en ik gevoelens voor haar heb, voeg ik er in mijn gedachten aan toe, ‘moeten we haar terug halen.’ Iedereen knikt en ik kijk ze allemaal aan. ‘Dit is wat we gaan doen.’

Als ik ze allemaal heb verteld wat ik van plan ben, stuur ik ze allemaal weg om hun taak te doen. Zayn en ik blijven achter en ik zucht diep. ‘Liam, gaat het wel?’ vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en loop naar een van de vele loungehoeken in de loods. Hij volgt me en zakt naast me op de kussens. ‘Je bent mijn broer, Zayn, dat snap je toch wel?’ Hij glimlacht lichtjes en knikt. ‘Tuurlijk, Liam. En jij betekent precies hetzelfde voor mij. Dus vertel op, ik weet dat je iets dwars zit.’ Ik zucht diep en wrijf over mijn gezicht. ‘Zayn, zou je anders over me gaan denken als ik een vriendin krijg?’ Hij lacht luid en geeft me een klap op mijn schouder. ‘Dude, natuurlijk niet. Jij ging toch ook niet anders over mij denken toen ik met Perrie kreeg?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Nee….’ Zayn glimlacht. ‘Ik ga echt niet anders over je denken dude.’ Opgelucht glimlach ik naar hem. ‘Mooi, want ik denk dat ik iemand leuk vindt.’
‘Jade.’ Ik knik en hij glimlacht. ‘Ik zag het gisteravond, Liam. Je was in paniek. En niet het soort paniek dat je hebt als er iets met je stad gebeurt, maar het soort paniek dat iemand krijgt als hij van iemand houdt of iemand leuk vindt.’
‘De paniek die jij had toen Perrie niet opnam voor ruim drie uur.’ Hij knikt en ik glimlach. ‘Ik begrijp je.’ Hij slaat zijn armen om mijn schouders en gaat door mijn haar. ‘Je moet het gewoon accepteren, Liam.’ Ik knik weer. ‘Ze zal goed voor je zijn.’
‘Denk je?’
‘Ik weet het zeker.’

Jade Maria Tearly

De eerste gedachte die me de volgende morgen (tenminste dat denk ik) aanvalt is: Ik wou dat Liam hier was. Het is vreemd om die gedachte te hebben, want hoewel ik hem leuk vind, zou ik niet al zo naar hem moeten verlangen. Toch? Ik bedoel hij is niets anders dan een asshole tegen me geweest. Om eerlijk te zijn was ik natuurlijk ook niet heel aardig naar hem toe, maar dan nog. Juist het feit dat hij zo’n asshole was, zou me moeten afhouden van het nodig hebben van hem. Ik schud mijn hoofd en trek aan mijn haar. Mijn gedachten lopen echt verschrikkelijk door elkaar. Ik zucht diep en trek het elastiekje uit mijn haar, waardoor het als een waterval over mijn schouders valt. Dan gaat de deur open en ik spring meteen op, waarna ik ernaar toe ren en me met een elleboog stoot langs diegene werk die hem heeft geopend. Met mijn trillende vingers til ik de zoom van mijn jurk op en trek een sprintje richting de uitgang. ‘Jay,’ hoor ik alleen maar. Het enorme risico dat ik hierdoor val, neem ik maar en ik werp een blik over mijn schouder. De jongen bekend als Jay, rent rustig achter me en sluit snel het gat tussen ons. Ruw kijk ik weer vooruit en dwing mijn benen harder te gaan. Helaas is het voor niks, want secondes later glippen zijn armen om mijn middel en word ik opgetild. Ik schreeuw en trap naar achteren, maar net zoals bij school doet het hem niks. Mijn keel begint langzaam pijn te doen van de wanhopige schreeuwen en met een gebroken snik sluit ik mijn mond. Hij draagt me terug naar mijn thuis, zoals Siva het noemde, en gooit me op het bed dat erin staat. Hij zucht diep en schud zijn hoofd. ‘Je brengt jezelf alleen maar in meer problemen, love.’ Mijn enigste antwoord is die van mijn middelvinger en hij verlaat de ruimte. De ijzerachtige galm die de dichtslaande deur veroorzaakt, dreunt in mijn oren en wederom ben ik alleen in de donkere ruimte.

Ik weet niet hoeveel tijd er verstreken is, maar dan gaat de deur weer open en stroomt het licht naar binnen. Dit keer blijf ik zitten waar ik zit en kijk met toegeknepen ogen naar de opener van de deur. Hij loopt richting mijn bed en dan kan ik zijn gezicht ontcijferen. ‘Siva,’ grom ik laag. Hij grijnst en dumpt het stof dat hij in zijn handen heeft naast me op het bed. ‘Hier, princess, kleed je om.’ Sceptisch reik ik naar de berg stof en ontwar de verschillende kledingstukken. Het blijkt een joggingbroek en een simpele tanktop te bevatten en ik zucht opgelucht. ‘Je mag de kamer verlaten hoor.’ Siva grijnst en schud zijn hoofd, waarna hij naar een hoek loopt en op een stoel gaat zitten. ‘Kleed je maar om, princess.’ Ik trek een wenkbrauw op en sla mijn armen over elkaar. ‘Excuse you? Ik ga me niet uitkleden als jij toekijkt, you perv.’ Hij trekt een wenkbrauw op. ‘Gaan we moeilijk doen?’ Stuurs kijk ik hem aan, maar hij geeft niet in. Uiteindelijk zucht ik en trek het shirt over mijn jurk heen. Het shirt komt gelukkig tot het midden van mijn bovenbeen en ik grijns naar Siva. Hij fronst en ik trek mijn jurk uit, waarna ik snel in de joggingbroek schiet. Hij mompelt wat en staat op, waarna hij de ruimte verlaat en de deur dichtslaat. Glimlachend laat ik me op het bed zakken, trots dat ik deze keer heb gewonnen.

Reacties: