FanFic.nl

Songfics

Martina McBride - Concrete Angel

Een klein meisje loopt naar school. Haar lunchtrommeltje rammelt zachtjes in het kleine rugzakje. Onder het rugzakje zit een wijde, linnen jurk met kant. Dezelfde jurk die ze de vorige dag ook al aan had. Ze trekt een beetje aan haar mouw, zodat hij iets verder over haar arm valt. Op dat moment rent er een kindje langs haar heen die onder het rennen plagend tegen haar aan duwt. Ze kijkt haar grijnzend aan maar loopt verder als het meisje niets zegt. Ze zegt nooit iets. Laat niets merken.

She walks to school with the lunch she packed
Nobody knows what she's holdin' back
Wearin' the same dress she wore yesterday
She hides the bruises with linen and lace, oh

Ze loopt de trap op, richting het lokaal. Ze gaat zitten, als één van de enigen. De rest is nog buiten. De juf komt al binnen. Ze staart het meisje even aan, maar begint dan alle papieren te ordenen voor de aankomende lessen.
Tijdens de eerste les loopt ze langs het meisje. Vier blauwe plekken, in de vorm van vingers, ontsieren de bleke huid van het meisje. De juf kijkt er even naar, maar loopt dan verder.
Uiteindelijk klinkt de bel, die de pauze aangeeft. De kinderen rennen naar buiten. Het meisje loopt er langzaam achteraan. Ze gaat op een bankje zitten en kijkt even naar de spelende kinderen. Al snel verschijnt er een glimlach op haar gezicht en begint ze zachtjes in zichzelf te praten. Ze kijkt naar boven en lacht. Wat kinderen kijken haar hoofdschuddend aan.

The teacher wonders but she doesn't ask
It's hard to see the pain behind the mask
Bearing the burden of a secret storm
Sometimes she wishes she was never born

Through the wind and the rain
She stands hard as a stone
In a world that she can't rise above
But her dreams give her wings
And she flies to a place where she's loved
Concrete angel

Die nacht horen de buren zacht kindergehuil. Ze luisteren even naar de boze vrouwenstem, maar besluiten dan het licht uit te doen en om maar naar boven te gaan. Het is immers al laat.
Ze weten niet hoe laat het al is. Ze weten niet dat het té laat is. Het gehuil en gescheld gaat door. Het blijft maar doorgaan. Totdat het gehuil stopt.

Somebody cries in the middle of the night
The neighbors hear, but they turn out the lights
A fragile soul, caught in the hands of fate
When morning comes it'll be too late

De volgende dag zien ze een ambulance voor de deur van de buren staan, samen met een politiewagen. De buurvrouw wordt meegenomen.

Een paar dagen later wordt er een engel op het graf geplaatst. Een liggende engel die naar boven kijkt, alsof ze de hemel al ziet. Alsof ze terug wilt. Haar naam staat op de gepolijste steen die onder de engel ligt. Er ligt één enkele bloem op het graf. De enige bloem die er ooit zal liggen.

A statue stands in a shaded place
An angel girl with an upturned face
A name is written on a polished rock
A broken heart that the world forgot

Through the wind and the rain
She stands hard as a stone
In a world that she can't rise above
But her dreams give her wings
And she flies to a place where she's loved
Concrete angel

Reacties: