Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Never good enough » All stars of sandaaltjes?
Never good enough
All stars of sandaaltjes?
Aarzelend leg ik mijn hand op de deurklink. Het zweet loopt over mijn rug naar beneden en heel even twijfel ik erover om nog terug te gaan. De vrouw die achter me staat geeft me een duwtje in mijn rug ‘Ga nou maar!’ Ik duw de klink naar beneden en stap de fel verlichte kamer in. Enorme lampen hangen aan het hoge plafond. De vrouw achter me geeft me nog een duwtje waarbij ik bijna over mijn eigen voeten struikel. Een lange man staat druk te praten tegen een klein meisje met lange blonde haren. Ze heeft een roze jurkje aan dat tot net onder haar billen reikt. Een beetje jaloers trek ik mijn neus op, hier sta ik dan op de set om Robert Pattinson te ontmoeten, op mijn gympen, in mijn saaie t-shirt en versleten broek. Ik haal diep adem, het maakt hem vast niet veel uit. Nieuwsgierig kijk ik rond over de set. Ze hebben me al verteld dat het best even zou kunnen duren voordat hij kwam, hij moest nog wat scenes opnieuw opnemen en daarna komt hij me opzoeken. Een zacht kuchje achter me trekt mijn aandacht, de vrouw die met me mee is gelopen kijkt me streng aan. Haar knotje trekt haar haar zo strak naar achteren dat de huid van haar hoofd ook helemaal strak gespannen staat. ‘Denk je nou echt dat je hem zo kan ontmoeten?’ Een beetje verbaasd kijk ik naar mijn kleren, oke ik had al gezegd dat het niet de mooiste kleren waren, maar ik had niets beters. ‘H-hoe bedoelt u?’ verbaasd staar ik haar aan. Ze trekt aan mijn haar dat losjes over mijn schouders hangt ‘Met deze slappe slierten kun je je toch niet vertonen.’ Mijn wangen kleuren langzaam rood. ‘Kom eens mee!’ Ze pakt me bij mijn arm en sleept me mee naar een klein kamertje. De kamer staat vol met kledingrekken en make-up spullen. Het vrouwtje, duwt me richting een zwarte leren kappersstoel. Met tegenzin ga ik erop zitten. Ze pakt een borstel uit een tas en begint ruw mijn haren te kammen. Ik bijt mijn tanden op elkaar tegen de pijn en doe mijn best om er niets van te zeggen, misschien heeft ze wel gelijk en kan ik me zo echt niet vertonen. Als ze klaar is met mijn haar doet ze het in een vlecht die ze vast bind met een lint. Ik weiger om haar aan te kijken, of om uberhaupt te kijken al sinds ik op deze stoel zit staar ik naar mijn rode all stars. ‘Kijk me eens aan!’ met haar koude handen tilt ze mijn kin op waardoor ik haar aan moet kijken. Ik kijk in haar grijsblauwe ogen en moet me inhouden, het liefst zou ik mijn tong uitsteken en wegrennen, maar waarschijnlijk krijg ik Robert dan helemaal niet te zien. De zenuwen gieren door mijn buik als ik denk aan de komende ontmoeting. ‘Ogen dicht!’ blaft ze, ze staat met een kwastje voor mijn gezicht te zwaaien. Omdat ik haar niet durf tegen te spreken doe ik mijn ogen dicht. Het kietelt als ze heel licht met het kwastje over mijn oogleden strijkt. ‘Open!’ meteen doe ik mijn ogen weer open. Ze houdt haar hoofd een beetje schuin en doet een stap achteruit zodat het licht op mijn gezicht valt. Kort draait ze om waarna ze weer terugkomt met een ander soort kwastje. Uiteindelijk heeft ze met vier verschillende kwastjes mijn ogen zitten bewerken. ‘Draag je wel eens mascara?’ vraagt ze als ze mijn lippen rood kleurt. Ik probeer te knikken waardoor een streep lippenstift op mijn kin beland. Zuchtend staat ze op om iets van een doekje te halen. Langzaam kijk ik op, mijn spiegelbeeld kijkt me met grote ogen aan. Dit ben ik niet! Mijn ogen zijn enorm donker opgemaakt en de donkere tinten kleuren perfect bij mijn groene ogen. Ik heb er geen verstand van, maar deze vrouw kan opmaken. ‘Vind je het mooi?’ doordat ik zo verbaasd naar mijn spiegelbeeld zat te staren had ik niet in de gaten dat ze al weer achter me stond. Nog steeds sprakeloos knik ik. ‘Mooi! Ik heb kleren voor je klaargelegd. Als je je even omkleed dan kunnen we zo verder gaan.’ Weer knik ik. Als ze de deur achter zich heeft gesloten trek ik voorzichtig mijn shirt over mijn hoofd. Over de leuning hangt een klein zwart jurkje met schattige sandaaltjes die op de grond eronder sta. Ik trek met veel moeite het jurkje aan en doe daarna mijn broek uit. De sandaaltjes zijn een beetje te klein waardoor het heel iritant loopt. Even twijfel ik of ik mijn all stars weer aan zal trekken maar de deur wordt al weer open gedaan. ‘Elsa kom! Hij heeft niet de hele dag de tijd!’ Ik kijk nog een jeer naar mezelf in de spiegel en loop dan de kamer uit.
Reacties:
Oh wauw, je schrijft erg goed. Veel beter dan ik in het begin! Toen ik zag dat je een twilight fanfic had móést ik even kijken!
Je maakt omschrijft alles erg goed, alsof je wel vaker schrijft.
Ik wil heel graag een melding, kus!
Ik lees zeker weten mee!! 
Heel goed geschreven!!
Ik lees mee^^
Melding?!