FanFic.nl

Barbenusa And The Desolation [The Hobbit Fanfic]

Mirkwood

Barbenusa was aan het wandelen over de vlaktes. Ze had honger en dorst gekregen. "Ugh.." zei ze tegen zichzelf. "Kan het nog erger?" Op dat moment begon het te regenen. "OH JA NATUURLIJK."

Geïrriteerd liep ze verder toen ze in de verte een groot bos zag. Hey.. Wat was dat? Barbenusa kneep haar ogen tot spleetjes. Was dat een.. Ja! Barbenusa begon wat sneller te lopen. Ze zag iemand op een paard aan komen rijden.

"Heeeeuy!" riep Barbenusa. "Wie ben jij!?!?!"

Het paard kwam steeds dichter bij toen ze het zag. "Gandalf!" riep ze uit. En ja, op het paard zat Gandalf. Hij zag er een beetje bezorgd uit en keek verbaasd naar Barbenusa.

"Barbenusa, wat doe jij hier?" zei hij vol ongeloof.

Barbenusa keek even om zich heen. "Je zei toch dat ik naar Erebor moest gaan?" Gandalf knikte.

"Ja.. Maar ik had eerlijk gezegd verwacht dat je dat met Larry ging doen."

"Was ik ook van plan. Maar ik werd uit de lucht geplukt door een vriend van je. Zeg Gandalf, wie is in godsnaam Saruman the White?"

Gandalf keek nog verbaasder. "Saruman.." zei hij langzaam. "Hij bemoeit zich overal mee. Waar heb je hem het laatst gezien?" Barbenusa keek achterom en wees in de verte.

"Daar ergens. Hij verdween met één of andere spreuk."

Gandalf zuchtte. "Saruman the White. Een dwaas van een tovenaar als je het mij vraagt. Maar genoeg daarover. Luister, de hobbit en de dwergen hebben hun reis voortgezet zonder mij. Als je snel bent heb je nog kans ze in te halen." Gandalf wees naar het bos in de verte. "Ze zijn dat bos ingegaan. Het is een erg gevaarlijke plek, vol met illusies. Blijf op het pad en je zult niet verdwalen." Hij haalde een zwaard tevoorschijn. "Neem dit. Het is geen elvenzwaard, helaas, maar het is genoeg om je mee te beschermen in de gevaarlijkste situaties."

Barbenusa knikte. "Oké, thanks! Ik zie je later, Gandalf!" Gandalf glimlachte en reed verder op zijn paard.

Barbenuas bekeek het zwaard. Het was niet zo groot, maar wel fijn gesmeden. Ze keek er tevreden naar en stopte het weg in de schede die ze erbij had gekregen. Vol goede moed liep ze naar het bos.
Toen ze daar aankwam zag ze meteen wat de ingang was. Het leek op een elvenpoort. Ze keek er even naar en bewonderde het toen ze opeens een vreemde sfeer uit het woud voelde komen.
"Oké.." zei ze langzaam en besefte zich hoe gevaarlijk dit kon worden. Ze keek even om zich heen. Nou ja, het pad volgen kan nooit zo moeilijk zijn, of wel? Ze haalde haar schouders op en liep door de elvenpoort het woud in.

"In the middle of the earth, in the land of the Shire lives a brave little hobbit who we all admire.." zong Barbenusa in zichzelf terwijl ze al kijkend naar de grond door het woud liep. Ze wist niet hoe groot dit woud was en had dus geen andere keus dan maar gewoon door te lopen. Het pad was niet zo heel lastig te volgen, het werd alleen een beetje bedekt door bladeren. Ze zag dat de bomen dicht bij elkaar stonden en er oud uitzagen.

"He lives in a hobbit-hole and everybody knows him.. Bilbo, Bilbo Baggins. He's only three feet tall. Bilbo.. Bilbo.. Baggins.. The bravest.. Little.."

Ze slikte en voelde zich duizelig worden. Opeens leek het pad te bewegen. Heen en weer.. Heen en weer.. Barbenusa snapte er niks van en keek om zich heen. De bomen begonnen ook te bewegen. Heen en weer.. Heen en weer.. Heen en weer.. Ze voelde zich licht in haar hoofd en haar ogen vielen langzaam dicht.

"NEE!" schreeuwde Barbenusa en sloeg zichzelf in haar gezicht. "Je kunt het nu niet verliezen, Barbenusa. Niet nu." Het pad was weer recht en de bomen stonden weer stil. Barbenusa zuchtte opgelucht. Snel liep ze verder over het pad. "The bravest little hobbit of 'em all."

Ze probeerde er met haar hoofd goed bij te blijven en begon een beetje sneller te lopen. "Fris en fruitig, fris en fruitig. Eet een eend, kom voor lunch. Komkommer in een blender olé olé!" Ze stopte even. Zei ze dat nou serieus? Snel schudde ze haar hoofd en liep verder. Dit woud had op één of andere manier een vage invloed op haar hersenen. Ze kon niet meer logisch nadenken. Wat zei Gandalf nou.. Illusies? Nee, dit was niet goed.

Snel liep ze verder en dacht maar één ding: volg het pad.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.