FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

20~A plan

De eerste dagen dat ik word vastgehouden in Siva’s loods, gebeurt er niet heel veel. Hij staat me soms toe om te douchen, maar de rest van de tijd breng ik door in de donkere ruimte. Mijn eten en drinken wordt daar ook gebracht, maar meer dan dat krijg ik ook niet. Ik ben wel blij dat er een toilet in de ruimte zit, want als ik in een emmer of zo zou moeten gaan, zou ik al snel gek worden. Ik weet niet hoe lang ik nu alweer alleen ben, maar dan gaat de deur open.

‘Hallo, Jade,’ grijnst Siva. Ik rol mijn ogen en sla mijn armen over elkaar. ‘Wat wil je?’ Hij grijnst en loopt dichter naar me toe. ‘Ik wil jou,’ mompelt hij hees. Meteen spring ik van het bed en loop wat bij hem vandaan. ‘W-w-wat?’ stamel ik dan verschrikt. Dit kan hij niet menen, toch? Hij draait zich om en loopt weer naar me toe. Zijn pupillen zijn groot, de irissen bijna verdringend. ‘Ik wil je,’ zegt hij weer. Ik slik. ‘Ik ben nog maagd,’ zeg ik dan snel. Het is waar, ik ben nog maagd en ik hoop dat hij daardoor wordt af geschrokken. Mijn woorden hebben het tegenovergestelde effect. Zijn pupillen verwijden zo mogelijk nog meer en als ik mijn blik naar beneden laat dwalen, merk ik dat ook zijn vriend daar beneden aanzienlijk groter en harder is geworden. Zijn tong beweegt langs zijn lippen en ik ril. Siva neemt nog een paar stappen naar me toe en drukt me tegen de muur. ‘Zo mooi, zo puur,’ mompelt hij. Zijn vingers glijden langs mijn hals naar beneden en ik slik. ‘Do-doe dit niet. A-a-alsjeblieft,’ stamel ik. Hij laat zijn vingers alleen maar verder afdwalen, totdat zijn vingers mijn polsen omklemmen. ‘Wij gaan zoveel plezier hebben,’ fluistert hij in mijn oor. Ik ril weer en hij trekt me mee naar het bed. Siva duwt me erop en ik probeer wanhopig ervan af te komen, maar hij drukt mijn polsen in het matras, ze vasthoudend met zijn handen. Zijn adem strijkt over mijn gezicht en mijn eigen adem versnelt . ‘Siva, alsjeblieft, doe dit niet,’ smeek ik hem. Tranen ontsnappen aan mijn ogen, maar hij luistert niet. In plaats daarvan plaats hij zijn mond op mijn nek en begint me langzaam kusjes te geven. Zijn handen glijden naar de rand van mijn shirt en trekt hem omhoog. ‘Al-alsjeblieft,’ mompel ik. Het laatste wat ik herinner is Siva die mijn shirt uittrekt, daarna wordt alles zwart.

Als ik weer wakker wordt, ben ik alleen in de kamer. Het is zoals altijd donker en koud en ik ril. Dan kijk ik naar beneden en merk ik dat ik naakt ben. Ik begin te snikken, beseffend dat het geen droom was. Met tranende ogen kijk ik de kamer rond en vind mijn kleren ergens in een uithoek. Snikkend sta ik op, waarna ik meteen weer naar de grond zak als een pijnscheut door mijn lichaam schiet. Luide snikken verscheuren mijn lichaam en ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Dan begin ik te schreeuwen, hard en luid totdat mijn keel pijn doet. Langzaam sta ik op en zak meteen weer neer op het bed, waar ik de lakens om me heen wikkel en mijn ogen weer sluit. Ik wil dood.

Liam James Payne

‘Hoe bedoel je je kan zijn schuilplaats niet vinden?!’ Mijn stem buldert door de loods en de jongens voor me duiken in elkaar. Woedend breng ik mijn hand naar mijn neus en knijp in de brug. ‘Het is verdomme al twee weken. Twee weken!’ schreeuw ik naar ze. Ze duiken nog meer in elkaar en ik heb het idee dat het stoom uit mijn oren komt. Een zachte hand beland op mijn schouder en ik zucht diep. ‘Liam, ze zijn al twee weken lang bijna vierentwintig uur lang aan het zoeken. Geef ze een pauze.’ Met een beweging van mijn hand stuur ik de jongens weg en draai me om naar Niall. ‘Ik weet het Niall, maar het is Jade…,’ zachtjes drijft mijn stem weg en ik zucht. ‘Ik wil gewoon dat ze veilig is.’ Niall kijkt me met medelijden aan en ik zucht. ‘Zorg-zorg gewoon dat je haar vindt, oke? Ik ga even naar mijn kamer.’ Hij knikt en ik draai me om, waarna ik met gebogen hoofd naar mijn huis loop.

Twee dagen later word ik ruw uit mijn slaap gehaald door luid gebonk op mijn deur. ‘Liam!’ Ik herken de stem van Zayn en spring op, waarna ik naar de deur loop en hem met een ruk opentrek. ‘This better be good, Malik. Je hebt me wakker gemaakt.’ Zayn grijpt mijn pols en trekt me richting de grote ruimte van de loods. ‘Waarom deze haast?’ vraag ik aan hem. Ik wrijf in mijn ogen
en kijk hem aan. Zayn antwoord niet, maar trekt me mee naar een van de tafels die ik heb opgezet. Het is de tafel met de plattegronden van Wolverhampton en mijn interesse wordt gewekt. Zouden ze zijn schuilplaats hebben gevonden? Bijna de hele groep heeft zich rond de tafel verzamelt en Zayn laat me los. ‘Hee!’ schreeuw ik. Het geroezemoes sterft weg en ik wring me tussen ze door, totdat ik aan de tafelrand sta. ‘Waar gaat deze ophef over?’ vraag ik. Ze kijken elkaar aan, maar geven geen antwoord, dus ik sla mijn vuist op tafel. ‘Ik zei verdomme, waar gaat deze ophef over!’ Tyler, het vriendje van Niall, schraapt zijn keel. ‘We hebben de schuilplaats van Siva gevonden.’ Ik begin te grijnzen. ‘Goed. Heel goed. Waar?’ Tyler buigt zich over de kaart en wijst dan een bedrijventerrein vijf minuten buiten de stad aan. ‘Hier. Het terrein is verlaten, maar de grootste loods is bezet door de bende van Siva.’ Ik knik. ‘Hoeveel man?’ Alfie doorzoekt een stapel papieren en trekt er een uit. ’25 man, vijf staan er vast op wacht. Siva is de leider en telt als zesentwintigste man.’ Ik knik en bestudeer de kaart. ‘Hebben jullie foto’s van de omgeving?’ Dan knikt en loopt naar een andere tafel, waarna hij een stuk of tien foto’s van de loods en zijn omgeving over de tafel verspreid. Een voor een bestudeer ik ze. ‘Wacht?’ Jacob zoekt snel de stapel met bladeren door en trekt er dan een uit. ‘Vijf man staan op wacht. Altijd dezelfde. Geen wacht van middernacht tot drie.’ Ik knik weer en pak een stift, waarna ik een paar dingen op de plattegrond teken. ‘Waar wordt ze vastgehouden?’ Tyler doorzoekt de stapel weer en trekt er een warmtefoto uit. ‘We hebben een ruimte achterin de loods gevonden. Er bevind zich hier een persoon. De ruimte staat niet op de plattegrond van de loods zelf.’ Ik knik en bekijk alle informatie. Dan roep ik iedereen dichterbij en kijk ze aan. ‘Oke, dit is wat we gaan doen.’

Reacties: