FanFic.nl

Magic Power (tijdelijk gepauzeerd)

1 hoofdstuk katniss

Ik ben niet zoals jullie denken maar speciaal. Ik ben samen met een paar andere verbannen naar een stad genaamd dorenstad. Hier moet je een soort test doen omdat er teweinig voedsel is. Alleen de sterkste overleven het. De laatste tijd gebeuren er steeds vaker ongelukken. Niemand weet wie hier achter zit. Ik word goed beschermt omdat ik kan genezen en doden. Daarom zit ik ook achter slot en grendel. Iedereen hier heeft een kracht maar niemand is hetzelfde. Zoals jullie mischien al weten is mijn moeder een genezer en mijn vader een doder hij kon stil en snel doden. Van daar mijn kracht. Ik heb nog noot iemand gedood maar een keer. En dat was per ongeluk! En tog zijn ze bang voor mij. Mijn vader was erg sterk. Mijn moeder ook. Ik had een verboden kracht dus zijn ze beide vermoord. Ze wouden mij ook doden maar konden het niet! Waarom? Ik heb geen idee. Waarschijnlijk medelijden maar zeker weten doe ik het niet.

Als iemand me ziet blijven ze stokstijf stilstaan en kunnen niet meer bewegen voor ik uit gezongen ben. Daarom krijg ik nooit bezoek. Er komt af en toe wel iemand. Hij kan tegen mijn krachten. Stiekem vind ik hem wel leuk maar dat zal ik nooit tegen hem zeggen. Ik weet niet eens of hij mij wel leuk vind.

Iedereen hier zeg dat ik te klein ben voor deze gave. Omdat ik maar 1.60 ben. Maar ik vind dat ik best groot ben. Ik heb nog nooit de buitenwereld gezien. In ieder geval kan ik het me niet meer herinneren. Verder ken ik hier niemand. Behalve die jongen. Bruin haar met krullen. Ze noemen hem Harry Styles. Hij kan zingen en zingt in een band. Volgens mij heette die band one direction. En zijn ze net erg bekend geworden. Hij heeft de gave om mooi te zingen. Maar dit is volgens mij niet alles. Ik zag in de toekomst een beeld. Van mij en Harry die in een oorlogsgebied staan. Het kan ook niet kloppen want de toekomst moeten we zelf vorm geven. Dikwijls heeft de toekomst het mis maar dit jaagde me toch wel angst aan. Ik kan dus voelen dat Hij veel meer kan. Hij wil me graag voorstellen aan zijn bandleden alleen dat gaat niet en ik ben mensenschuw omdat ik hier al zolang zit. Hij zij dat ik 19 jaar ben en al minstens 15 jaar in de gevangenis zit. Ik weet het niet zeker want niemand houdt mijn verjaardag hier bij. Hier al 15 jaar alleen Harry die me opzoekt. Binnenkort word ik 20 jaar. Het word vast weer een dag als alle andere alleen ik die er ben. Harry moet dan naar de band. Omdat ik nooit naar buiten kan heb ik een witte huidskleur. Mooi lang blond haar en groen blauw bruine ogen. Omdat er bijn a nooit iemand komt heb ik niet vaak iets te doen. Alleen Harry neemt af en toe een paar tijdschriften voor me mee. Als hij er niet is is hij op tour of liedjes aan het inzingen. Af en toe een interview die vervolgens in een van de tijdschriften staat die hij meeneemt. Ik hoef niet te eten ik ben onsterfelijk. Ik kan wel eten een paar keer per jaar heb ik eten nodig alleen ik eet alleen maar groente. Ik lust geen vlees dat is apart want mijn ouders waren vleeseters. Raar maarja. Ik fantaseer veel over mijn ouders en de buitenwereld. Er zijn wel duizenden voorspellingen voor mij. Waar me ouders in leven en waar ik de buitenwereld weer zie. Zeer onwaarschijnlijk dat die voorspelleng ook echt uit komt.

Ik word afgeleid door iemand die langs de tralies loopt. Ik tuur door de traliewerk en zie Harry! Met de sleutels. Hij maakt de deur open en loopt naar binnen. Hij loopt voorzichtig naar me toe ik bibber. Die deur is al in geen 9 jaar open geweest. Niet na wat er de laatste keer gebeurde. Ik wou het niet het gebeurde gewoon. Voor ik het wist zakte de bewaker door zijn knieën op de grond. Hij was dood. Zonder dat ik het weet krijg ik tranen in me ogen. Harry rent gauw op me af.’Laurisa wat is er.’ Officieel heet ik niet zo maar mijn echte naam is veel te lang om te kunnen onthouden. ‘ik was alleen maar in gedachten’ stotter ik. ‘laurisa het komt allemaal goed. Kom mee naar buiten ik wil je iets laten zien.’ Snel liep ik met hem mee. Eerst naar rechts. Rechtdoor weer rechts en dan een trap op en dan weer rechts. Er is hier niemand de gevangenissen zijn altijd al leeg geweest. Nergens zijn er bewakers te zien. Dus kunnen we gewoon door de gangen lopen zonder dat we worden lastig gevallen. Dan is er echt iets mis. We lopen nog een stukje en dan zijn we in de buitenlucht. het licht is oogverblindend. Harry geeft me gauw een zonnebril. Ik zet hem op en zucht ‘Dat is beter. ‘ Dan zie ik pas dat er mensen staan onderaan de heuvel. Niemand merkt me op. ‘Daar is Laurisa’ riep iemand. Ze kijken me bang aan. Ik trek me er niks van aan. Harry leid me naar de mensen toe.’kijk hier is ze misschien kan ze proberen om hem te genezen.’ ‘ja ik kan genezen maar wie moet ik genezen en wat voor gave heeft ie?’
‘het is de leider’ riepen ze in koor. Kan je hem genezen? Vroegen ze. ‘ja’ fluisterde ik. Ik liep op de gewonde af en knielde bij hem neer. Zachtjes zong ik een liedje voor hem. Ik voelde een sprankje leven. het bleef alleen bij een beetje. Iedereen stond stil. Harry zei al dat ik een mooie stem had. Langzaam stond de leider op. Ik wist dat hij sam heette. Hij schrok duidelijk van mij. Hij siste’jij wat doe je nou.’

Reacties: