Hoofdcategorieën
Home » Overige » Thorgal » De Schaduwen Voorbij~~ Part One
Thorgal
De Schaduwen Voorbij~~ Part One
Met een klap val ik op de grond. Een wit pad verschijnt onder mij. Langzaam voel ik Shaniah bewegen.
‘Waar zijn we?’ Haar stem klinkt zoet. O wat verlang ik naar Aaricia’s zoete stem!
‘In de tuin van Asgard Daar waar de vrucht van de eeuwigheid groeit,’ hoor ik een andere maar toch bekende stem zeggen. Langzaam probeer ik ook mijn hoofd op te tillen.
‘Je hebt sluw gebruik gemaakt van de sleutel die ik zo dom was je in handen te spelen, Thorgal Aegirsson. Maar ongetwijfeld is het belangrijker dat je toch gestrand bent…’ zegt de naakte vrouw. Haar haar komt tot haar enkels en twee plukken hangen over haar tepels. Om haar kruis heeft ze een gouden gesp met een rode steen.
‘De sleutelbewaakster!’ weet ik. ‘Maar dan.. Dan zijn we..’ Ik zet mijn voet al in de richting van haar. Mijn voet raakt bijna het gras naast het pad.
‘Nee! Kom niet dichterbij! Verlaat nooit de weg Thorgal. Als de voeten van een sterveling het gras van deze tuin raken zouden de gevolgen onvoorstelbaar zijn!’ De sleutelbewaarster klinkt ongerust.
‘Hoe wist je dat we hier waren?’ vroeg Shaniah brutaal schuilend achter mij. Haar rode jurk zou Aaricia goed staan. Neee, niet weer Aaricia….
‘Wat een vraag, argeloze! Wij weten alles. Zoals we ook weten wat je hier komt zoeken. Ik weet niet of je gek bent, absurd moedig of gewoon onwetend, Thorgal… Maar wat je wilt proberen jaagt me angst aan. Wie ben je , Thorgal, dat je de moed hebt het onherroepelijke uit te willen dagen? De goden zelf wagen het nog niet daarheen te gaan waar jij heen wilt..’ Ze pakt en bloem en steekt hem nadenken loos in haar haar.
‘Spijtig,’ zucht ze. ‘Wat jou betreft, domme kleine bezitterige stervelinge, ik twijfel er sterk aan of je ooit nog de lucht van jou wereld zult inademen. Men stelt zich niet straffeloos te weer tegen zijn lot… Zelfs niet uit liefde. Volg nu de weg en denk eraan: Verlaat die onder geen voorwaarde!’ Ze verdwijnt in een struik die te klein is om in te blijven staan.
‘Vaarwel, zoon van de sterren! Vaarwel… Of tot spoedig! Haha!’
Ik loop al door en Shaniah klemt zich vast aan mijn arm. De tuin is zo mooi. Overal.
‘Hoe kan zo’n prachtige tuin nu gevaar herbergen? Die vrouw wilde ons vast de angst aanjagen..’ mompelt Shaniah.
‘Je hebt volkomen gelijk, mooie Shaniah!’ Een stel jongens van Shaniah ’s leeftijd zitten op het gras. Naakt.
‘Kom even bij ons hier, Shaniah. Het gras is zacht en warm en deze vruchten ruiken heerlijk!’ zegt de blonde jongen.
‘En wij hebben je honderd verhalen te vertellen.. Let maar niet op wat die sleutelbewaarster zei, lieve Shaniah. Wij weten dat ze jaloers is op je schoonheid en dat ze je genoegens van deze tuin niet gunt!’ Hij pakt een appel en eet er van.
‘Duizend maal dank, heren, maar de val is een beetje te duidelijk. Een andere keer graag.’ Shaniah knipoogt naar de jongens.
‘Thorgal! Help!’ hoor ik vlak daarna. Als ik omkijk zie ik een vrouw met alleen nog flarden van een witte jurk, vastgebonden aan een boom.
‘Die wolf wil me verslinden! Snel, Thorgal, kom me helpen!’ Er komt inderdaad een wolf aanrennen. Ik knijp mijn ogen dicht en loop stug door.
‘Thorgal! Daar!’ Shaniah ’s stem slaat over. Snel kijk ik om. Een reuzengrote ridder op een vlammend paard kom aanrennen.
‘Nee! Verroer je niet!’ Ik spring voor Shaniah en steek mijn zwaard vooruit. Als ik eigenlijk de ridder zou moeten raken gebeurt er niks.
‘Een luchtspiegeling! Hahaha! Dit is allemaal een luchtspiegeling! Nu lopen we geen enkel gevaar meer, Shaniah!’ Lachend omarm ik Shaniah
‘Thorgal!’ klinkt een stem die ik zo gemist heb. Als ik mijn hoofd omdraai zie ik wat ik gehoopt had. Aaricia!!
‘Thorgal, mijn lief! Eindelijk ben je gekomen!’ Haar stem is zoet en de blauwe jurk past perfect bij haar blonde haar.
‘Aaricia!?!?’ zeg ik blij. ‘Aaricia!’ Ik zet een stap ik de richting van het gras waar ze op staat.
‘Thorgal! Nee!’ Shaniah probeert me tegen te houden. Snel duw ik haar van me af.
‘Laat me los! Dat is Aaricia! Aaricia, hoor je me?’ Mijn ogen staan vol met tranen. Aaricia!
‘Nee, Thorgal! Dat is ook een luchtspiegeling! Dit zijn allemaal luchtspiegelingen, dat zij je zelf! Blijf hier! Bij mij, ik smeek je..’ gilt Shaniah. ‘Ga niet…’ Ze kan haar zin niet afmaken, ik sla haar vol in haar gezicht.
‘Genoeg vervloekt! Je zult me niet nogmaals van haar scheiden!’ Ik ren snel het gras op en neem Aaricia in mijn amen.
‘Mijn lief, mijn leven, mijn geluk.. Eindelijk zie ik je weer…’
Hopefully you like it ^^
Reacties:
Stout!
Cliffhangers zijn stout!
Snel verder hiermee!
Dit is spannend!!!
Dit is soo goed!
Jij mag trots zijn op jouw talenten!
Ik vind het gewoon verslavend leuk c:
Het leest vlot en o well het is gewoon leuk, leuk, leuk!
xoxo
O god,
Dit is spannend. Ik hoop dat er niets ergs met hem gebeurd nu hij toch het gras betreden heeft.
Ohhhhhh shit ik had de melding niet gezien!!
Maar jeeeeeeeeeeeezus
Dit is goedd
Echt hoor, jij hebt een prachtige schrijfstijl!