Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Door dik en dun » Proloog
Door dik en dun
Proloog
“May, het is zaterdagavond half negen, heb je niet wat beters te doen dan huiswerk?” Ik keek mijn vader even kort aan en vestigde toen mijn aandacht weer op mijn wiskundeboeken. Mijn vader wist best dat ik niets anders wílde doen. Ik hoorde een zucht uit de richting van de bank komen en ik wist dat mijn vader het al opgegeven had.
Ik sloot even mijn ogen en probeerde de beelden die voor mijn oogleden verschenen te negeren. Het lukte aardig en al snel zat ik al weer helemaal bij de opgaven over goniometrie. Over twee weken waren de examens al en ik snapte nog steeds te weinig van dit onderwerp dus ik moest wel oefenen als ik cum laude zou wilde slagen.
Ik ging door met de opgaven maken en terwijl ik geconcentreerd bezig was, ging mijn vader’ mobiel.
“Chauffeur service Bell, u spreekt met Richard Bell, waarmee kan ik u helpen?” antwoordde mijn vader maar ik besteedde er geen aandacht aan en ging verder met mijn wiskunde opgaven. Ik probeerde de verschillende hoeken van de driehoeken uit te rekenen maar het ging niet van harte. Ik keek even op naar mijn vader die nog steeds aan het bellen was. Hij glunderde helemaal en zijn hele hoofd was rood. Nu werd ik erg nieuwsgierig wat er aan de hand was en ik luisterde naar het gesprek.
“Nee, dat is geen probleem. Wat een geweldige kans en wat fijn dat u aan mij gedacht heeft,” zei mijn vader met een grote grijns. Kans? Waar had mijn vader het over? Hij bleef even stil en knikte in zichzelf terwijl hij geconcentreerd luisterde naar de persoon aan de andere kant.
“Dank u wel,” sloot mijn vader het gesprek af, “Ik zie u maandag dan,” en hij legde zijn mobiel op tafel.
“Pap?” vroeg ik nieuwsgierig en mijn vader grijnsde breed naar me.
“Ik heb zojuist een enorm grote kans aangeboden gekregen,”
“Echt?” zei ik opgewonden en ik stond op van mijn stoel.
“Ik had vorige week maandag een sollicitatiegesprek en nu heb ik dus te horen gekregen wat hun antwoord was,”
“En je hebt de baan gekregen!” riep ik enthousiast uit.
“Ja, ik word een persoonlijke chauffeur en heb een contract van een jaar aangeboden gekregen,” zei mijn vader en hij stond ook op.
“Dat is geweldig!” riep ik uit en ik gaf mijn vader een knuffel. “Voor wie mag je gaan werken dan? Is het een belangrijk persoon?”
Mijn vader schudde zijn hoofd. “Ik weet ook nog niet voor wie precies, maar…” en mijn vader viel stil. Ik zag wat van twijfel over mijn vaders zijn gezicht trekken.
“Wat is er?” vroeg ik en mijn adem stokte, er was toch niets ergs? Hij had een nieuwe baan gekregen, dat was sowieso al geweldig want ik wist dat hij al weken geen nieuwe opdrachten had gehad en dat het financieel ontzettend slecht ging. Mijn vader zei hier niet veel over maar ik had vorige week een bankafschrift zien liggen en ik was geschrokken van het negatieve saldo.
“Ik moet met deze persoon meereizen. Hij of zij heeft voor de komende vier maanden een overvol programma en gaat veel naar het buitenland.” Zei mijn vader en hij keek me onderzoekend aan. Ik was even stil en er kwam een brok in mijn keel.
“Dus jij laat me hier alleen achter?” fluisterde ik en ik voelde tranen in mijn ogen komen.
“Lieverd, natuurlijk niet!” zei mijn vader geschrokken en hij sloeg een arm om me heen om me gerust te stellen.
“Maar hoe zit dat dan met mij? Ik kan niet studeren volgend jaar dus waar moet ik dan heen als jij hier niet bent?” stamelde ik en ik moest rustig ademhalen om niet in paniek te raken.
Mijn vader pakte me bij mijn schouders en keek me doordringend aan in mijn ogen.
“Denk je nou echt dat ik jou zou vergeten? Jij gaat natuurlijk een jaartje met me mee en dan kun je rustig bedenken wat je nou wilt gaan doen met je leven,” Ik staarde mijn vader verbaasd aan.
“Echt waar?” zei ik en ik klapte opgewonden in mijn handen. “Dus wij gaan met deze persoon mee die over de wereld gaat reizen? En je krijgt er nog voor betaald ook?!” Ik moest moeite doen om niet te gaan schreeuwen.
Mijn vader glimlachte om mijn reactie en knikte.
“Wauw,” zei ik verbluft en ik wist niet goed wat ik verder moest zeggen. Ik ging gewoon met mijn vader en met een of andere vage persoon mee op reis!
“We gaan er gewoon een geweldig avontuur van maken May,” zei mijn vader en hij sloeg zijn armen om me heen. Dit was misschien wel precies wat ik nodig had om er achter te komen wat ik wilde gaan studeren volgend jaar.
“Dit gaat geweldig worden. Wanneer mag je beginnen?” vroeg ik geïnteresseerd. Mijn vader schraapte zijn keel en begon te lachen.
“Ik begin over twee weken al,” zei hij grijnzend.
“Wat?” zei ik met grote ogen, “Maar ik heb dan examens!” Mijn vader glimlachte naar me.
“De eerste drie weken blijven we gewoon in het land en dan moeten we even kijken wanneer het ’t handigst is om je bij ons te voegen. Daarna gaan we door naar Ierland en Europa.”
“Dit gaat een geweldig jaar worden,” zei ik met een voldane zucht.
Reacties:
meldingg! X