FanFic.nl

Is this real?

De ontmoeting

Niall Horan. Niall Horan? NIALL HORAN! Deze naam herhaalde zich tientallen keren door mijn hoofd. Zelf was ik geen Directioner, maar Suzan wel. Uiteraard had ze me tientallen keren verteld over de jongens in de band. Niall was geloof ik de blonde. Dat kan ik nu bevestigen, hij was natuurlijk degene wiens blonde haar onder zijn capuchon uit kwam. Ik probeer cool te blijven aan de telefoon. 'Oh, echt? Ben jij Niall Horan? Aangenaam kennis te maken, ik ben Jen Alderson.' Er klinkt zacht gegrinnik aan de andere kant van de lijn. 'Nou, hallo Jen. Ik heb hier dus jouw telefoon liggen. Volgens jouw moeder wilde jij hem héééél graag terug?'
Ik rol met mijn ogen. Bedankt mam, nu denkt een van de knapste en de bekendste jongens die er bestaan dat ik een telefoon-addict ben. Oké, misschien is dat ook wel zo, maar dat hoeft hij niet te weten! 'Haha, jaa!' zeg ik maar als reactie. 'Kan ik hem komen ophalen ofzo?' 'Dat is dus een beetje het probleem, Jen. Je kan hem komen ophalen, maar ik ben alleen vanavond nog in Cambridge. Ik had hem graag langs gebracht als ik niet in mn eentje was.' Betekent dit dat ik naar dé Niall Horan mag komen om m'n telefoon op te halen? Ik betrap mezelf erop dat ik stiekem een beetje fangirl. 'Is goed, Niall. Wat komt jou uit en waar moet ik naartoe komen?' Hij begint het uit te leggen. 'Ik verblijf bij mijn tante in de wijk Bridgewaters, op Oakstreet 139. Je kan hem vanaf zeven uur komen ophalen hoor. Maar één ding, zou je dit aan niemand willen vertellen? Het zit zo, ik ben op familiebezoek en heb eindelijk een beetje rust. Dus je begrijpt wel dat ik geen zin heb in hele hordes fans voor mijn tante haar huis, haha.' Ik reageer met dat ik het uiteraard begrijp en we spreken af hoe laat we elkaar zien. Spannend!

Het is half acht. Waar ik vanochtend nog een bijeengeraapt zooitje van spullen, kleding en wallen was, heb ik mezelf nu netjes gefatsoeneerd. Ik loop door de Oakstreet en zie dat ik nog maar bij nummer 75 ben. Nog een stukje lopen dus. Het was heel lastig om dit verborgen te houden voor mijn vriendinnen. Het liefst had ik het iedereen verteld, maar goed afspraak is afspraak.

Nummer 139. Hier is het dan. Ik haal diep adem en probeer zelfverzekerd aan te bellen. Direct begint er een hond te blaffen. Er klinkt gestommel en dan gaat de deur open. Voor me staat precies hetzelfde beeld als vanochtend. Een jongen met een zonnebril en een capuchon, waar zijn blonde haar onderuit komt. 'Hey', zegt Niall met een scheve glimlach. 'Sorry voor mijn zo afstandelijke outfit, maar het zijn voorzorgsmaatregelen zeg maar.' 'Hoi! Ohh, ja maakt niet uit. Ik snap het wel.'
Niall laat me binnen en neemt mijn jas aan. 'Wil je iets te drinken?', vraagt hij. 'Ja, lekker. Een glaasje water is goed hoor!', antwoord ik. 'Pff, water. Jij bent een saaie, haha', plaagt Niall me een beetje. Ik weet me nog steeds niet zo goed een houding te geven. 'Waar is je tante?', vraag ik. 'Die is naar haar wekelijkse zwemdate met haar vriendinnen. Ik mocht mee als ik wilde. Maar zie je mij al tussen 8 van die giechelende 50+ers staan? Ik mezelf namelijk niet echt.' Ik kan zien dat Niall bij de gedachte alleen al moet lachen. In het echt is hij minstens echt zo knap als op alle foto's die ik heb gezien. We kletsen nog een beetje, maar dan vind ik het toch echt tijd worden voor het doel van deze afspraak. 'Niall, zou ik zo mijn telefoon mogen? Ik ben er uhh, wel een beetje aan gehecht zeg maar.' Hij lacht. 'Ik vroeg me al af wanneer je er over zou beginnen. Het viel me nog mee, ik dacht die is nog niet binnen of die wilt haar telefoon al.' Ik probeer hem voor de grap boos aan te kijken, wat mislukt. Hij tovert met een sierlijk bedoeld gebaar mijn telefoon te voorschijn. 'Ah, dankje! Echt fijn dat hij niet is gestolen ofzo.' Ik kijk Niall dankbaar aan. 'Wil je nog iets van een beloning ofzo, of iets als bedankje?' Niall maakt een afwerend gebaar met zijn handen. 'Nee joh, ben je gek. Graag gedaan. Al is er wel iets dat je me zou kunnen geven. Shit, dat had ik niet moeten zeggen.' Ik kijk op en zeg:'Als er iets is dat ik voor je kan doen of kan geven doe ik het graag hoor!' Tot mijn verbazing wordt Niall, dé Niall Horan (alsof ik zijn naam nog niet vaak genoeg heb gezegd. Maar zijn naam klinkt gewoon zo lekker besef ik), rood. 'Opzich zou je me wel je... nummer kunnen geven.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.