FanFic.nl

Naamloos...

Hoofdstuk 12

Stilte. Tops draaide zich om en keek Sam vragend aan. Sam maakte een raar hoofdgebaar tussen knikken en je schouders ophalen in en zuchtte. De deur zwaaide open, maar Tops had niets gedaan. Verschrikt keek ze op, maar er was niemand. Een klein handje tikte op haar knie.
‘Ahh!’ riep ze, en ze keek snel naar beneden. Het oude gerimpelde gezichtje van een huiself keek haar met grote ogen aan.
‘Hallo,’ zei Tops, nogal verbaasd. De huiself boog diep en stapte opzij. Ze stonden in een grote ruimte met een laag plafond. Honderden huiselfen waren aan het koken aan allerlei fornuizen. Er stonden ook drie lange tafels waar sommige elfen borden met heerlijk eten opzetten terwijl anderen de tafels aan het dekken waren.
‘Waar z-zijn we?’ vroeg Sam.
De huiself boog zo mogelijk nog dieper en zei: ‘In de schoolkeukens, jonge meester, onder de Grote Zaal. Kan ik u wat eten aanbieden?’
‘Ja graag, ehm -’
‘Nelly, meneer,’ piepte ze. Sam knikte begripvol en zakte in de stoel die een andere huiself naar hem toegeschoven had. Ook Tops en May gingen zitten en keken bewonderend om zich heen.
‘Dit is geweldig, Tops!’ zei Sam glunderend toen Nelly de huiself naar hen toe schuifelde met een dienblad vol kippenboutjes en patat.
‘Bedankt, Nelly,’ mompelde May en Nelly boog opnieuw terwijl ze zo blij keek als maar kon.
‘Komen en wel vaker mensen hier?’ vroeg Tops terwijl ze het botje van een kippenboutje op een schaaltje legde.
‘Nee, nee, niet vaak. Soms komen er leerlingen, maar niet veel van jullie ontdekken deze gang. Heel soms krijgen we bezoek van Perkamentus, hij kijkt of alles goed met ons is en dat soort dingen.’
‘Aha - en hebben jullie ook mayonaise?’ vroeg Sam en nog geen tien seconden later kwam er al een huiself aangeschuifeld met een kommetje vol mayonaise op een dienblad dat hij op zijn hoofd droeg.
‘Hoef jij niet?’ vroeg Tops aan May terwijl ze met een kippenboutje zwaaide. Snel schudde May haar hoofd. ‘Nee. Nee, dank je, ik ben vegetariër.’ Zo snel als hij maar kon rende een wel heel oude huiself naar May toe, met een grote schaal pasta op zijn rimpelige hoofd.
‘O, ehm - bedankt,’ zei May terwijl ze de grote schaal oppakte en de huiself voor haar boog, zo diep dat zijn kromme neus de grond raakte.
‘Hoe laat is het?’ vroeg Sam opeens.
‘Vijf voor half negen, meneer,’ piepte de huiself en Tops liet haar patatje zakken. ‘We zijn te laat. We komen nooit op tijd aan. Weet je hoe lang die gang is? Kunnen jullie niet iets doen?’
Tops, May en Sam knikten opgewonden toen de huiself vertelde hoe ze binnen vijf minuten in de Grote Zaal kwamen, die naast hun lokaal was.
Tops sprong op een van de lange houten tafel en keek hoe May en Sam naast haar kwamen zitten. Opeens vlogen ze ophoog - het voelde alsof ze de lucht in werden geblazen - maar in plaats van door het dak te vliegen lagen ze op de tafel van Huffelpuf toen Tops haar ogen open deed. Snel stapte ze eraf - Sam en May stonden al. Zo hard als ze konden renden ze door de deur van de Grote zaal en liepen ze heel kalm het lokaal in, alsof er niets was gebeurd.

Reacties: