FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Capitolo uno

Ik word wakker door de wekker. Oh ja, naar school vandaag. Waarom kan ik dat niet gewoon overslaan en in bed blijven liggen? Nee, dat kan ik niet. Het nieuwe schooljaar is begonnen en ik doe mijn derde jaar. Ugh, wat voel ik me moe. Ik sleep me naar beneden en maak me klaar voor school. Ik haat lopen, maar ik kan niet met de auto gebracht worden. Mijn moeder is naar haar werk en ik heb mijn rijbewijs nog niet. De straten zijn bomvol met mensen die naar hun werk of naar school gaan. Ik neem altijd de binnenweggetjes naar school, om de drukste straten te mijden.

Bij de school is het al druk. Leerlingen staan te lachen en te praten. Ik loop door het hek en kijk. Iedereen heeft plezier. Lachend rennen sommige over het schoolplein, dat kan ik niet opbrengen. Waar moet ik om lachen? Mijn vader is overleden. De tranen vullen weer mijn ogen.
,,Hi." ik draai me om en zie een jongen staan.
,,Hi."
,,Gaat alles goed?" hij kijkt me vragend aan. Ik haal een paar tranen weg.
,,Ja, het gaat prima."
,,Mijn naam is Jake." hij steekt zijn hand uit.
,,Nola."
,,Ben je eersteklasser?"
,,Nee, derdeklasser."
,,Oh, dan ben je mijn klasgenoot." even zet ik een glimlach op. Jake lijkt me best aardig en hij ziet er niet verkeerd uit. Weer zie ik mijn vader voor me. Ik blij zijn omdat de schildpadeieren uitkomen, terwijl mijn vader in mekaar zakt. ,,Nola?" ik kijk op vanuit mijn gedachten.
,,Sorry, wat?"
,,Ik vroeg of je broers en zussen had.”
,,Ja, één broertje Jonah." Voordat hij nog wat kan vragen of zeggen, gaat de bel en lopen we naar binnen. We moeten naar de aula, want daar krijgen we onze mentor en klas te zien. Mijn mentor is heel saai, maar mijn klas is gewoon verschrikkelijk. Er zitten twaalf jongens en veertien meiden in onze klas en volgens mij verafschuwen ze me allemaal. De lessen starten. Zucht, school is hatelijk.

Ik slenter achter mijn klasgenoten aan naar muziek. Ik zit pas één dag op school en nu al moeten we zingen, voor een cijfer. Niemand wilt met mij, dus moet ik alleen. Gelukkig hoef ik niet als eerste. Ongeïnteresseerd kijk ik naar buiten, de zon schijnt, maar het boeit me niet. Ik pak mijn schrift en begin erin te tekenen, deze les boeit me toch niet.
,,Nola, let je ook even op? Jij bent zo aan de beurt.” zegt meneer de Graaf. Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen. Waar bemoeit hij zich mee?! Ik ga verder met mijn tekening. ,,Nola Miller!” roept de Graaf nu boos en hard. Ik irriteer me nu al aan hem.
,,WAT?!” roep ik boos en kijk hem vernietigend aan.
,,Opletten, dit is bedoeld om je wat te leren over de muziek.”
,,Dat boeit me toch niet.” en ik wil verder tekenen, maar voordat ik het weet trekt meneer de Graaf het schrift onder mijn handen vandaan. Mijn potlood valt op de grond. ,,What the...” ik maak mijn zin niet af.
,,Tekenen doe je thuis maar.” zegt hij boos. Ik rol onverschillig met mijn ogen. Hij loopt terug naar zijn bureau en geeft aan dat Mark, mijn klasgenoot, weer mag beginnen. Ik pak mijn mobiel en open solitaire. Ik moet toch iets doen in deze saaie en onbelangrijke les. Het lukt me aardig, alle kaarten gaan bijna op, totdat mijn mobiel uit mijn handen getrokken word.
,,Hé!” ik kijk op en weer staat meneer de Groot bij me. Ik trek mijn mobiel weer uit zijn handen en stop hem terug in mijn broekzak.
,,Dit is ongehoord!” roept hij boos. ,,Ga je maar melden bij rector Groen.” ik sta op.
,,Whatever!” zeg ik boos, pak mijn tas en loop het lokaal uit. Ik loop naar buiten, ik heb echt geen zin in Groen. Ik ga op het hek zitten en pak mijn sigaretten. Ik moet het wel doen als ik niet thuis ben, want mijn moeder weet niet dat ik rook. Ik adem de nicotine in en kom weer wat tot rust. Ik blaas de rook uit en dan zie ik in mijn ooghoeken meneer Groen komen. Ik rol met mijn ogen en ga gewoon door met roken.
,,Jongedame, hoor jij niet in de les te zitten?” ik schudt mijn hoofd.
,,Nee, ik ben eruit gestuurd.”
,,Dan moet jij je melden bij mij. Morgenochtend melden om acht uur.”
,,I don't care.”
,,Niet zo'n grote mond dame!”
,,Ik doe wat ik wil. En trouwens wie zegt dat ik naar deze kloteschool wil?! Ik haat het hier!”
,,Let een beetje op je taal!”
,,Waar bemoeit u zich mee? Ik doe wat ik wil!”
,,Zolang ik de directeur ben van deze school, volg je de schoolregels. Je moet je lessen volgen en zo niet, blijf je maar thuis.”
,,Prima, dan ga ik wel naar huis!” ik sta op en loop van hem weg.
,,Je mag wegblijven. Vanaf nu ben je geschorst.”
,,Halleluja, op naar de stad dan maar!” roep ik terug, pak mijn fiets en fiets het schoolplein af.

Drie uur later stop ik mijn sleutel in het sleutelgat en open de deur.
,,Nola!” mijn broertje Jonah komt op me af gerend en slaat zijn armen om me heen. Ik geef hem een knuffel en wil dan naar boven lopen, als ik mijn moeder hoor.
,,Nola, ben je nu al thuis?” vraagt ze nieuwsgierig. Ik rol even met mijn ogen. Waarom wilt ze altijd alles weten? Als ik laat thuis kom, moet ze persé weten waar ik ben geweest en nu ook weer. Ik draai me om en zet een nep glimlach op.
,,Ja, we hadden de laatste twee uur uitval.” zeg ik zo serieus mogelijk. Ze knikt en loopt dan met Jonah de woonkamer in. Ik loop de trap op, met twee treden tegelijk. Ik loop mijn kamer in en doe de deur gelijk op slot. Ik gooi mijn mobiel op mijn bureau en open mijn tas, waarna ik er twee shirtjes uithaal. Ja, ik was toch naar de stad? Ik heb gelijk even twee nieuwe shirtjes meegenomen. Ik ben toch geschorst, dus ik heb alle tijd om naar de stad te gaan. Ik moet wel een smoes verzinnen, zodat mijn moeder denkt dat ik morgenochtend naar school ben. Vanavond ga ik naar dat feest in de dansstudio, het word het grootste feest van allemaal, dus daar moet ik gewoon heen!
,,Mam!” roep ik en ik loop naar beneden. Ik open de woonkamerdeur en zie mijn moeder en Jonah al wat eten. ,,Ik voel me niet zo lekker, ik ga slapen zodat ik morgen uitgerust op school kan zijn.”
,,Is goed schat, moet ik je nog een kop thee of iets brengen?”
,,Nee, dat hoeft niet. Ga jij zo ook maar slapen.” Ik sluit de deur en loop naar boven. Snel pak ik wat kleren en vouw ze zo op dat het lijkt alsof ik lig te slapen. Daarna pak ik mijn tas en gooi al het overbodige eruit. Vanavond heb ik alleen make-up, mijn mobiel, mijn sigaretten en mijn jointjes nodig bij dat feest. Ik stop alles in mijn tas en open mijn raam. Ik klim zachtjes eruit en spring naar beneden. Jawel, het is me weer gelukt om weg te gaan zonder dat mijn moeder me betrapt. Ja, wat moet ik anders? Als mijn moeder erachter komt dat ik niet echt ziek ben en geschorst ben, heb ik levenslang huisarrest. Ik steek een sigaret op en loop de straat uit, op naar dat feest!

Reacties: