FanFic.nl

Barbenusa And The Desolation [The Hobbit Fanfic]

De Vreemdeling

"Nog iets achter ons?"

"Niet dat ik zie."

Barbenusa hing een beetje aan de ton en ze was samen met Bilbo aan het peddelen. De stroming was verdwenen en er waren ook geen orcs meer te bekennen. Ze zagen eindelijk land waar ze naar toe konden.

"Dus," begon Bilbo. "Gezellig mee naar de Lonely Mountain?"

"Jep."

"Ben je ook gevraagd door Gandalf of.."

"Nou, ik heb een jaar in Dale gewoond voordat Smaug kwam.. Ik hoorde inderdaad van Gandalf dat de dwergen zich gingen verzamelen om hun thuisland terug te veroveren. Ik heb besloten mee te doen." Ze keek Bilbo even aan. "Heeft Smaug ook iets in zijn bezit dat aan jou toebehoort?"

Bilbo schudde zijn hoofd. "Nee, ik.. Ik doe dit vooral voor de dwergen. Ik ben blij dat ik eindelijk ook iets kan betekenen voor iemand." Barbenusa glimlachte.
"Dat is een mooie reden."

Ze kwamen aan bij een rotsachtige kust. De dwergen klommen uit de tonnen, helemaal doorweekt en chagrijnig. Bombur was half verdronken. Barbenusa zette de ton op het droge en trok haar schoenen uit die vol water zaten. Ze gooide ze leeg in de rivier. Opeens hoorde ze Kili in pijn kermen. Snel draaide ze zich om. Oh ja, die pijl... Bofur liep snel naar hem toe en keek hem bezorgd aan. Kili veranderde zijn blik snel.
"Het is niks," verzekerde hij hem.
Thorin was al weer klaar om verder te gaan en liep ongeduldig heen en weer.

"Sta op," zei hij. Bofur keek nog steeds bezorgd naar Kili's been.

"Kili is gewond. Zijn been moet verbonden worden."

"Er zit een groep orcs achter ons aan, we moeten doorgaan," antwoordde Thorin hem. Balin en Bilbo kwamen ook aanlopen.

"Waarheen?" vroeg Balin.

"Naar de berg," zei Bilbo, nog steeds buiten adem. "We zijn dichtbij."

Barbenusa kroop doodmoe over de grond achter ze aan.
"Ik ben kapot! Kunnen we even rusten?" Balin keek haar even aan.

"Het probleem is dat er een meer tussen ons en die berg ligt en we kunnen er niet over."

"Dan gaan we er toch omheen?" zei Bilbo snel, al wist hij dat het geen optie was.

"Dan halen die orcs ons zéker in. En we hebben geen wapens om onszelf te verdedigen," antwoordde Balin.

Barbenusa zuchtte uiterst diep en Thorin wierp nog een blik op Kili's been. "Verbind zijn been, snel. Je hebt twee minuten."
De dwergen gingen er gezellig bij zitten en Ori goot zijn laars ook leeg in de rivier, waar tot Barbenusa's verbazing wel heel veel water in zat. Barbenusa inmiddels echt extreem veel honger gekregen.

"Hebben we geen voedsel bij ons of zo?" vroeg ze.

Opeens draaiden alle dwergen zich om. Barbenusa keek dom.

"Is dat zo'n stomme vraag?"

Toen realiseerde ze zich dat de dwergen niet naar haar keken en voorzichtig draaide ze zichzelf ook om. Ze zag een silouette van een man met een pijl en boog. Barbenusa trok een wenkbrauw op, ze had verwacht dat het wat engers zou zijn. Dwalin kwam meteen aanrennen met een houten stok om de man in elkaar te meppen, maar de man schoot een pijl recht in de stok. Kili sprong ook op om iets te gooien, maar de man schoot dat ding ook uit zijn hand.

"Doe dat nog eens, en je bent dood," zei hij terwijl hij zijn pijl op de dwergen richtte. Barbenusa ging snel achter Thorin en Bilbo staan.

"Sorry maar eh.." begon Balin die langzaam naar hem toe liep. "Je bent van Laketown, als ik het goed heb. En die eh.. Boot daar, is die toevallig te huur?"

De man liet zijn pijl en boog zakken en Barbenusa kon zijn gezicht nu beter zien. Het was gewoon een gastje met zwart haar, een snor en een kleine baard. "Misschien is ie wel kei aardig!!" riep Barbenusa dom uit. Thorin keek haar sarcastisch aan en ze besloot maar niks te zeggen.

Balin was de man inmiddels achterna gelopen naar zijn boot en probeerde hem over te halen hen te helpen.

"Die laarzen van je hebben betere tijden gehad," zei Balin. "En je hebt ongetwijfeld kinderen. Hoeveel?"

"Een jongen en twee meisjes."

"En je vrouw is vast een schoonheid!"

"Aye," zei de man. "Dat was ze."

Barbenusa verslikte zich in haar eigen speeksel en begon abnormaal hard te kuchen. Balin keek met een schuldig gezicht.

"Het spijt me, ik wilde niet--"

"Kom op zeg, genoeg met de aardigheid," zei Dwalin geïrriteerd. De man keek op.

"Vanwaar die haast?"

"Wat boeit jou dat nou?" reageerde Thorin onbeleefd. Barbenusa facepalmde nogal hard.

"Ik wil weten wat jullie hier doen," zei de man. Balin probeerde extreem blij te kijken.

"We zijn gewone handelsmannen van de Blue Mountains," zei hij. "Op weg naar de Iron Hills om onze soort te zien."

De man hield zijn hoofd even schuin. "Gewone handelsmannen, zeg je?" Hij wierp een blik op Barbenusa wie met haar ogen rolde.

"Behalve ik natuurlijk. Ik ben een verdwaalde vrouw en dacht 'hé ho, hé ho, je krijgt het niet kado' en ging met de dwergen mee, dat zie je toch zo!!??!"

Thorin keek haar weer even waarschuwend aan en zette een stap naar voren.

"We hebben eten nodig--"

"ETEN JA ETEN!!!!!" schreeuwde Barbenusa ertussendoor.

"--spullen en wapens. Kun je ons helpen?"

De man keek even naar de tonnen.

"Ik weet niet wat jullie bij de elven deden, maar het liep niet goed af. Niemand gaat Laketown in zonder toestemming van de Meester. Al zijn rijkdom komt van handel met de Woodland Realm. Hij zou jullie eerder laten sterven dan de wraak van koning Thranduil riskeren."

Barbenusa rolde met haar ogen. "Oh ja, de fabulous creep."

Thorin wenkte Balin. "Bied hem meer aan," zei hij geluidloos. Snel probeerde Balin nog wat dingen.

"Er is vast een manier om ongezien het dorpje in te gaan met dat bootje."

"Aye," antwoordde de man. "Maar daar heb je 'n smokkelaar voor nodig."

"Waar we het dubbele voor betalen," zei Balin snel.

De man keek hem tevreden aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.