FanFic.nl

Barbenusa And The Desolation [The Hobbit Fanfic]

De leuke speech van Thorin! Zoon van Thráin! Zoon van Thror!

De dwergen, Bilbo en Barbenusa marcheerden weer eens achter elkaar aan, omsingeld door bewakers. Barbenusa was aan het nadenken over hoeveel keer dit nou al met haar was gebeurd terwijl de dwergen nog meer tegenstribbelden dan toen met de elven. Ze werden met z'n allen voor een groot paleis-achtig huis neergegooid en de deuren gingen open. Er kwamen een lelijk mannetje uitlopen. Dat zou wel de burgemeester zijn, dacht Barbenusa verveeld.

"Wat is hier gaande?!" zei de meester vaag.

Een vreemd gastje genaamd Braga gaf antwoord. "We hebben ze betrapt op het stelen van wapens, sire."

"Ah," antwoordde de meester. "Vijanden van de staat, eh?" Een nog lelijker gastje die blijkbaar Alfrid heette, kwam aanlopen.

"Een wanhopige groep huurlingen zal 't wel zijn, sire."

"Hou je kop," reageerde Dwalin kortaf. De meester trok zijn wenkbrauwen omhoog en Dwalin zette een stap naar voren.

"Je weet niet tegen wie je spreekt. Dit is geen gewone crimineel.

Dit is Thorin!

Zoon van Thráin!

Zoon van Thror!

Zoon van Náin!

Zoon van Durin III!

Zoon van Dáin!"

"Dwalin.."

"Zoon van Durin II!

Zoon van Óin!

Zoon van Durin de Onsterfelijke!

Zoon van--"

"DWALIN!!" riep Thorin. Dwalin keek dom op. Snel zette Thorin een stap naar voren.

"We zijn de dwergen van Erebor."

Barbenusa keek om zich heen naar de mensen die met elkaar begonnen te fluisteren. Thorin ging verder met zijn speech.

"Wij zijn hier om ons thuisland op te eisen." Hij liep nog een stukje naar voren. "Ik herinner me dit dorp in vroegere tijden. Boten meerden aan bij de haven, gevuld met zijde en diamanten. Dit was geen vergeten dorpje op een meer. Dit was het centrum van alle handel in het noorden!"

De menigte begon te roepen. Thorin ging verder.

"Ik wil die dagen zien terugkeren. Ik wil de krachten van dwergen verzamelen en rijkdom weer uit de hallen van Erebor laten stromen!"

De mensen begonnen nu te juichen.

"De dood!" riep opeens iemand. Barbenusa draaide zich om. Bard kwam aanrennen. "Dat zul je ons brengen! Drakenvuur en vernietiging. Als dat beest ontwaakt.. Zal het ons allen vernietigen."

"Je kunt luisteren naar deze man," zei Thorin snel. "Maar ik beloof jullie dit: als we slagen.. Zal iedereen delen in de waarde van de berg." De mensen keken elkaar blij aan en Balin knikte tevreden. "Jullie zullen genoeg goud hebben om Esgaroth tien keer opnieuw op te bouwen!!!!" schreeuwde Thorin.

De mensen juichten luid. Bard was niet blij.

"Mensen! Luister naar me! Zijn jullie vergeten wat er met Dale gebeurd is? Zijn jullie vergeten wie er zijn omgekomen in de vuurstorm?! En waarom?! De blinde ambitie van een koning. Zo verblind door gierigheid dat hij niet verder kon kijken dan zijn eigen lust!" Thorin keek hem kwaad aan.

"Nou, nou," zei de meester. "We moeten niet zo snel iemand de schuld geven. Laten we niet vergeten dat het Giron, de heer van Dale, JOUW voorvader," hij wees naar Bard. "Die het beest niet kon verslaan!"

Barbenusa keek hem aan. Voorvader? Het lelijke gastje Alfrid begon zich er ook weer mee te bemoeien. "Dat is waar, sire. We kennen allemaal het verhaal. Pijl na pijl schoot hij. Elk zijn doel missend." Barbenusa begon nu wel te twijfelen. Wat als Laketown echt zou verdrinken in het vuur?

"Je hebt geen recht," zei Bard tegen Thorin. "Geen recht om die berg in te gaan." Thorin keek hem even aan.

"Ik heb het enige recht."

Hij keek naar de burgemeester. "Wat zegt u? Wilt u meedelen in de schatten van de berg?"

De meester likte zijn lippen als een hongerig beest. "Ik zeg.. Tegen jou.. Welkom! Welkom, Koning onder de Berg!" De mensen klapten en Bard keek niet blij naar Thorin. Barbenusa slikte.

Koning onder de Berg..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.