FanFic.nl

StandAlones.'

Lose Someone i love

Zayn Pov.
´Zaynieeeee´ Gilde Ivana door de telefoon. Ik miste haar zo maar ik kon het haar niet zeggen wat er gebeurt was de tranen kwamen in mijn ogen en probeerde zo vrolijk mogelijk gedag terug te zeggen. Toen we na 2,5 uur hadden opgehangen, barstten mijn tranen los ik dacht aan alles.

*Flashback*
Een paar maanden geleden stond ik met tranen in mijn ogen bij de dokter, ik voelde me al dagenlang niet lekker dus besloot ik me te laten controleren. Toen de dokter voor me stond en ik zijn gezicht zag wist ik meteen dat er iets was. De dokter legde zijn hand op mijn schouder en vertelde me dat ik longkanker had. Ik schrok heel erg, het was nog wel te genezen maar het was alleen te genezen in een ander land, dus dat betekende dat ik naar dat land moest voor een heel jaar lang. Ik dacht aan Ivana ik ken haar al zolang! Ik wil haar niet kwetsen ik ben al zolang smoorverliefd op haar maar dat mag ze nooit te weten komen dan ben ik haar kwijt. Ik kan haar dit ook niet vertellen ik kan haar geen pijn doen, ik mag haar geen pijn doen. Toen ik nerveus voor haar deur stond deed ze open en vloog me om de hals ‘Zaynieee’ gilde ze blij. Het voelde zo vertrouwd haar knuffels wat zou ik die gaan missen. Toen ze mijn gezicht zag vertrok haar blijheid meteen en trok me mee naar binnen. Oke nu ga je me vertellen wat er is, ik verzon dat ik voor een jaar lang naar een ander land moet met mijn familie. Haar ogen vulden zich met tranen, ik was al bang dat dit ging gebeuren en ik wilde niet dat ze pijn had maar ik kon haar niet de waarheid vertellen ik kon het niet! Ze zakte op haar knieën en barstte in tranen uit. De volgende dag was ik al snel vertrokken zodat ik geen afscheid hoefde te nemen dat kon ik niet.
*Einde Flashback*

Nu zit ik hier huilend op mijn bed. Ik miste Ivana zo verschrikkelijk erg ze was zo verdrietig omdat ik geen afscheid nam. Intussen gaat het best goed met me ik zit hier al ruim 8 maanden en mag over 4 maanden weer naar huis naar Ivana. Dat hoopte ik dan maar het kon ook zo ineens mijn einde zijn de rillingen liepen over mijn rug daar wil ik niet aan denken. En zo viel ik in een gelukkig droomloze slaap.

Ivana Pov.
Na 2,5 uur gebeld te hebben met Zayn wou ik een verrassing organiseren, en hem verrassen. Ik belde zijn ouders op en legde hun uit wat ik wou doen. Toen kreeg ik de shock van mijn leven ‘Ivana lieverd wat ben ik blij jou te spreken’ zei de moeder van Zayn. ‘Ik ben ook erg blij u te spreken maar ik had eigenlijk een voorstel nu jullie met zijn alle in Madagaskar zitten wou ik als verrassing langs komen om Zayn te verrassen’ zei ik enthousiast. ‘Lieverd waar heb jij het over Zayn is alleen daar, waarom denk jij dat wij mee zijn’ zei ze met een vragende toon. ‘Zayn zei dat het belangrijk voor jullie als familie was’. ‘Heeft Zayn je niet verteld waarom hij daar zit’ ? ‘Hoe bedoelt u’ zei ik nu wat paniekerig. ‘Zayn heeft longkanker en is voor zijn genezing naar Madagaskar gegaan ik dacht dat hij het je wel vertelt had’ zei ze nu met een verdrietige toon. De telefoon viel uit mijn handen en dacht alleen nog maar aan Zayn, aan dingen zoals waarom heeft hij niets gezegd, waarom kon hij het me niet vertellen, en natuurlijk wat erg voor hem. Ik hoorde de moeder van Zayn nog praten, snel herpakte ik me ‘Waar zit Zayn precies’ ? Ze gaf me het adres ik kocht snel een vliegticket pakte mijn koffers in en reed als een gek naar het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig duurde het nog 5 uurtjes, dus ik besloot mijn ogen heel even dicht te doen. Toen ik ruw werd wakker geschud zei de Stewardess dat we geland waren. Snel rende ik naar mijn koffers en nam een taxi naar het adres. Toen ik daar naar binnen liep, zag ik Zayn liggen in een bed. Hij was aan het slapen, zachtjes ging ik naast hem zitten en streelde zijn hand. Toen deed hij voorzichtig zijn ogen open en keek verschrikt naar mij, mijn ogen waren waarschijnlijk rood van het huilen. Want ook bij hem liepen de tranen over zijn wangen. ‘Ivanie het spijt me zo ik kon het je niet zeggen ik kon je geen pijn doen’ zei hij snikkend. Ik legde mijn hand op zijn hand ‘Het is goed Zayn ik begrijp het’ zei ik ook snikkend. Hij pakte mijn hand en keek mij diep in mijn ogen. ‘Ivana, ik hou al zolang van jou en ik wil je gewoon zeggen dat mijn einde er nu is, vergeet me niet laat me gaan het is mijn tijd om te gaan maar weet dan wel dat ik van je houd’ Zei hij trillerig. Ik zakte huilend op mijn knieën, ‘Nee Zayn niet gaan ik hou ook van jou laat me niet alleen’ snikte ik. Hij gaf mij een kus op mijn hand en toen was het tijd, hij blies zijn laatste adem uit. En toen ging er een harde piep door de kamer, ik wist dat ik te laat was hij had zijn liefde verklaard en moest gaan. De tranen bleven doorstromen mijn lieve Zayn, ik was hem voorgoed kwijt.

Reacties: