Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The fate of the Malfoy family » 15.
The fate of the Malfoy family
15.
Het was zo stil in huis dat ze het er koud van kreeg. Eigenlijk was stil niet het juiste woord, want er liepen constant mensen in en uit. Omdat de Heer van het Duister meer mensen te 'logeren' gevraagd had. Een daar van was Rodolphus van Detta, waardoor Bella de hele dag met een cagerijnige kop rond liep. En dat maakt de zweer die er toch al niet was niet beter op. Samen met Draco had ook het laatste beetje hoop dat ze nog had het huis verlaten. Natuurlijk wist ze ook wel dat Draco beter af was op school, want daar was de Heer van Duister niet. Ze werd met de dag banger voor de meester van haar man en diens vrienden. Al kon ze zich eigenlijk niet voorstellen dat die enge figuren echt Lucius vrienden konden zijn. Zulke gure personen kon je toch geen vrienden noemen. Ze plofte op de sofa neer en keek treurig de salon rond. Ze voelde zich eenzaam. Lucius zat op een van de fauteuil en trommelde met zijn hand ritmisch op zijn been. Zijn grijze ogen leken op het oneindige gericht te zijn. Narcissa keek hem kwaad aan.
'Luus, houd op!' riep ze geïrriteerd. Lucius reageerde echter niet. Ze stond op en ging voor de fauteuil staan waar Lucius in zat. Ze gaf hem een harde klap tegen zijn schouder en schreeuwde: 'Houd op met dat trommelen het is echt dodelijk irritant!'
'Hé, wat!' riep Lucius als of hij ze nu pas realiseerde dat zijn vrouw ook in de salon was.
'Je weet best wat ik bedoel. De sfeer is hier al niet om te snijden. Laten we daar niet ook nog een schepje boven op doen'
'Ik heb hier geen zin' zei Lucius terwijl hij op stond en haar ruw omver duwde. Narcissa die hier totaal niet op voorbereid was kon haar evenwicht niet bewaren en viel met een hard klap op de grond. Ze voelde de pijn haar rug in schieten. Met moeite ging zo overeind zitten. Toen ze zat en de salon rond keek zag ze dat die op haar na verlaten was. Lucius had haar gewoon op de grond laten liggen. Ze verborg haar gezicht in haar handen. Waarom was ze eigenlijk met die zak getrouwd?
De blik in haar ogen maakte hem bang. Hij meende zelfs te zien dat er een traan over wang wichelde. Ze keek hem strak, haar mond open van verbazing.
'Isa' stamelde hij nog eens niet in staat iets anders over zijn lippen te krijgen. Ze kwam langzaam dichterbij en ging op de armleuning van de fauteuil zitten. Waarin hij blijkbaar in slaap was gevallen aangezien hij haar niet aan had horen komen.
'Heb je zijn teken al lang?' vroeg ze met bevende stem. Draco zuchtte en besloot de waarheid te zeggen.
'Iets langer dan een jaar nu' De tranen stroomde nu rijkelijk voor haar wangen. Ze beet op haar lip en pakte zijn rechter hand vast. Draco staarde verdrietig naar zijn schoot. Hij wilde Isa geen pijn doen maar hij kon niet anders. Hij kon er niets aan doen dat hij zo stom en trots was geweest. Het was hem met de paplepel in geschoten. Al van jongs af aan kreeg hoorde iedere dag weer dat zij beter waren dan rest. Er kwamen steeds minder bloedzuivere tovenaars waardoor de Malfidussen een van de laatste bloedzuivere families waren en dat was iets om trots op te zijn. Jaren lang had Draco dan ook op halfbloeden en modderbloeden neer gekeken. Want zo was het gewoon hij was beter dan rest. Of toch niet? Draco wist gewoon niet meer wat hij moest denken wat de waarheid was.
'Ik begrijp het niet Draco, waarom?' de wanhoop in Isa's stem maakte hem nog droeviger dan hij al was.
'Ik ben gewoon zo stom geweest' zei Draco zacht. Isa kneep zacht in zijn arm.
'Maar waarom?' vroeg ze nog eens. Meer had Draco niet nodig voor hij het door had vertelde hij haar het hele verhaal.
'Het is eigenlijk allemaal begon nadat mijn vader gefaald had. Hij moest van de Heer van Duister een profetie bemachtigen die belangrijke informatie over Harry Potter bezat. Echter is de profetie gesneuveld. Ik heb zelf geen idee hoe maar de Heer gaf mijn vader er de schuld van. Want die had de leiding kregen, tijdens de jacht naar de profetie. Nadat dat die gesneuveld was dat uiteraard mijn vaders schuld, toen hij er ook nog in slaagde om op gepakt te worden door de schouwers, was de maat pas echt vol bij de Heer van Duister. We moesten hoe dan ook boeten voor de stommiteiten van vader. Zo liet hij mij op een avond in juni bij zich komen en gaf mij een voorstel. Stom en trots als ik was nam ik zijn voorstel aan. Natuurlijk had hij niet gezegd dat het uit wraak was omdat een van zijn meest toegewijde dienaren gefaald had. Waarop ik uit kom op een avond een week later en die avond zal ik nooit vergeten. Het was de hele dag bloed heet geweest en het begon net af te koelen toen de Heer bij ons aanklopte, het was tijd om het voorstel uit te voeren. Ik was trost Isa, ik wilde hem zo graag een diens bewijzen...'
'Dat meen je niet!' schreeuwde Isa. 'Hoezo dat!'
'Luister nou gewoon, dan begrijp je het misschien en je moet niet schreeuwen. Het is midden in nacht straks maak je iedereen wakker'
'Ik luister' fluisterde ze. Ze kneep bemoedigend in zijn hand die ze nog altijd in de hare hield.
'Goed, ik wilde hem dus graag een diens bewijzen. Ik was het volledig met hem eens en vond het een eer dat hij mij gekozen had om hem te dienen. Daarmee kwam een droom in vervulling. Die avond knielde hij voor me neer en pakte mijn hand. Het was zo raar dat hij zo formeel was, want eigenlijk paste dat helemaal niet bij de situatie. We spraken geen woord met elkaar en keken elkaar lang tijd aan. Zijn rode ogen maakte bang en trots te gelijk. Na enkele minuten pakte hem mijn linkerarm en herhaalde het voorstel: 'Draco Malfidus, aan jou de opdracht om Albus Perkamentus te vermoorden, zoals je weet....'
'Wat ben jij de gene die hem vermoord heeft!' fluisterde Isa met moeite. Draco zuchtte.
'Nee, daarbij als je me steeds onderbreek ben ik over drie weken nog niet klaar met mijn verhaal'
'Je hebt gelijk, ik zal van af nu alleen maar luisteren en mijn vragen bewaren voor later'
'Dank je' zei Draco. ' Draco Malfidus, aan jou de opdracht om Albus Perkamentus te vermoorden zoals je weet kun ik Zweinstein nooit binnendringen als hij daar nog arrogant rond paradeert. Hij had mij namelijk altijd al door en ik ben er zeker van dat dat nog steeds heeft. Vandaar dat ik hem dood wil hebben en jij gaat dat doen. Kun je mij dat beloven jongen.... en toen zei jij de avond een week geleden zo lief: ja, Heer dat zal ik en toen zei ik weer over een week treffen we elkaar dan geef ik je mijn teken' Ik moet toegeven dat ik niet veel snapte van zijn woorden, maar dat maakte op dat moment niks uit want ik werd en dooddoener. Hij kneep hard in mijn linkerarm die hij tijdens zijn woorden vast gehouden had en trok ruw mijn mouw omhoog. 'Wat een bleek armpje' zei hij lachend terwijl hij met het puntje van toverstok in mijn arm begon te prikken. Het duurt even voordat ik door had dat hij het duistere teken aanbracht. Ik had het eigenlijk pas door toen het branden gevoel begon als of iemand je in de haard geduwd heeft wanneer die op zijn warmst is. Het was een vreselijke pijnlijk. Maar dit was wat ik wilde en daarom hield ik me dapper. Iets dat ik van moeder niet kan zeggen. Het arme mens lag huilend op de grond en schreeuwde zo hard mijn naam, dat het niet eens meer te horen was voor het menselijk oor. Ik vond het toen erg grappig en moest er zelfs om lachen, maar daar heb ik nu spijt van. Nadat het teken was gezet was ik zo trots Isa. Daarbij was ik zeker van dat ik mijn opdracht ging halen. Heel zeker. Voor dat de Heer van het Duister weer vertrok sprak nog een aantal woorden: Draco als je faalt, vermoord ik je familie' Natuurlijk schrok ik van die woorden, maar zoals ik als zei ik was stom en trots. Ik dacht dat ik het wel kon, dat ik de moed had om een moord te plegen. Vanaf die dag ben ik voorbereidingen gaan treffen. Ik wist per toeval dat er een kapotte verwijnkast stond in de kamer van hoge nood als ik die nou eens'
'Ehum Draco, ik onderbreek je toch weer even de kamer van hoge nood?'
'Ja, nooit van gehoord?'
'Nee,' zei Isa.
'De kamer van hoge nood was de kamer waar Potter in de tijd dat Omber hier was geheime bijeenkomsten had met andere leerlingen, om Omber zo te dwars bomen, waarom denk je anders dat Omber het Inquisitie Korps opricht had, daarmee hoopte ze Potter op te doeken. En voor als nu nog niet weet wat de kamer van hoge nood, moet je eens goed nadenken over de naam. Waar was ik ook al weer, oja, ik bedacht me dus dat ik als ik verwijnkast kon maken en daarna in contact zal kunnen brengen met een verwijnkast die ik eerder in de winkel van Odius en Oorlof had gezien, het mogelijk was om dooddoeners de school binnen te laten. S'nachts ging ik meestal naar de kamer van Hoge nood om de verwijnkasten uit te proberen. Daarbij kwam ook nog eens dat het teken dikwijls brandden, maar dat moest ik van mezelf verdragen. Want het was immers een eer om bij de Heer van het Duister te horen. Toen die bewuste avond viel de avond waarop ik de moord wel moest plegen, wist ik dat alles voor niets was geweest. Dat ik de moed die nodig was om een moord te plegen niet had. Ik had gevoel dat ik niets voorstelde dat niemand me zag. Dat ik niemand was en dat kende ik niet. Door dat ik geleerd had om te trots zijn heb ik eigenlijk nooit aan andere mensen gedacht. Ik dacht dat andere mensen niets konden voelen. Ik heb spijt Isa, maar ik moest wel ik geloofde echt dat de Heer van het Duister mijn familie ging vermoorden als ik niet op zijn voorstel in ging. Alleen wat hij deed is vele male erg dan de dood. De afgelopen acht weken waren de ergste van mijn leven'
Isa keek hem een tijdje zwijgend aan en liet zich van de leuning op zijn schoot glijden. Haar ogen op het teken op zijn arm richt.
'Als jij hem niet kon vermoorden wie heeft dat dan wel gedaan?'
'Ik heb niet gezegd dat dat er niet toe deed!' snauwde Draco. Isa keek hem kwaad aan.
'Ja, dat had je inderdaad!' snauwde ze terug. 'heb je echt spijt?'
'Ik weet het niet Isa. Ik heb eigenlijk geen idee wat ik moet denken en waar ik het mee eens moet zijn'
'Als je die Kwast en die Korzel maar irritant blijft vinden' lachte Isa. Draco keek haar vragend aan.
'Waarom?'
'Omdat mijn zus Daphne verliefd is op Karel'
'En dat is de reden dat je Korzel en Kwast niet mag?'
'Uiteraard, zou jij ze om die reden wel mogen dan!'
'Dat ik kan ik niet zeggen. Ik ben enig kind'
Later zat Draco vechtend tegen de slaap aan de ontbijttafel in de grote zaal en luisterde naar een woordenwisseling af tussen Sneep en Anderling.
'Ik peis er niet over!'schreeuwde professor Anderling.
'Minerva, het zijn de nieuwe regels jij als leraar behoord zich daaraan te houden' zei Sneep.
'Nee, ik doe het niet'
'Kleinkind,' snauwde Sneep
' O, kijk naar je zelf man. Jij maakt de school tot een hel'
'Ik vraag je nog een keer: Deel die regels uit' zei Sneep mompelend.
'Ik zeg het je nog een keer: Ik doe het niet' deed Anderling hem na.
Met een norse uitdrukking op zijn gezicht begon Sneep zelf met een stapel papier, lang de tafels te lopen. Toen Sneep een van de papieren voor hem neer gooide kon Draco zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hij wilde graag weten waar professor Anderling zo veel opschudding voor maakte.
'Dit is volkomen absurd!' riep een van de leerlingen aan de tafel van Ravenklauw.' Als een leerlingen een vraagstuk met een onjuist antwoord beantwoord is de des betredende leraar verplicht de leerlingen met een van de onderstaande straffen te bestraf...' verder kwam de jongen. Want het volgende moment lag hij gillend op de grond. Een van de nieuwe leraren had de martelspreuk op de jongen uitgesproken. Draco richtte zijn ogen op het blad met de nieuwe regels. Hij kon het gewoon niet aanzien, daar er een leerling werd gemarteld. Hij was namelijk nog niet vergeten hoeveel pijn het deed om gemarteld te worden.
Nieuwe regels:
1. Houd u ten alle tijden aan de regels
2.Als een leerlingen een vraagstuk met een onjuist antwoordde, beantwoord is de des betredende leraar verplicht de leerlingen met een van de onderstaande straffen te bestraft
3. Leerlingen mogen geen groepjes vormen van meer dan twee personen
Wat, dacht Draco, ze hebben gewoon één van de regels van Omber uit de kast gehaald.
4. Leerlingen die weigeren naar de leraren te luisteren worden bestaft met een van de onderstaande straffen.
5. Het afdelingshoofd overnacht voortaan in de leerlingenkamer van diens afdeling, om nachtelijke avonturen te voorkomen.
6. Het is ten strengste verboden zich buiten de les uren om in de gang te bevinden. Wordt je gesnapt dan onder ga je een van de onderstaande straffen
7.Het schoolhoofd duld tegen tegen sprak van zowel Leerlingen als leraren. De nieuwe regels veranderen niet.
Straffen:
Leerlingen die niet serieus zijn tijdens de lessen of zich niet aan een van de bovenstaande regels houden mogen:
Door leraren ten alle tijden worden aangevallen met de cruciatusvloek.
Twee nachten opgesloten worden in de kleinste kerker. Zonder eten en drinken. conciërge Vilder heeft nog enkele martelwerktuigen die hij al jaren graag wil gebruiken en daar is het nu de tijd voor
Houd u daarom aan de regels, om de straffen te ontlopen.
Een ding wist Draco na het lezen van de nieuwe regels zeker en dat was dat hij nu liever thuis had gezetten veilig opgesloten op zijn kamer. Martelwerktuigen gebruiken op leerlingen, hier konden zelfs de Zwadderaars het niet eens mee zijn toch?
Reacties:
Ik ben et er ook niet mee eens! Grr sneep!
Maar even dit hea: Draco had geen keuze, het eas niet dat als hij albus niet vermoordde dat voldemort dan zijn familie zou vermoorden, maar het was dat Draco uberhaupt gewoon dooddoener moest worden en als hij het hier niet mee eens was werd zijn familie vermoord.
Hier ben ik het wel mee eens.. O.O
Top hoofdstukje!
Vilder zal wel in zijn nopjes zijn hiermee *giggles*
Ik zie het gewoon al voor me!
Ik vond de straffen nochtans geweldig goed bedacht! c:
Something to be proud of!
And ik kan het niet genoeg zeggen, ik hou gewoon zoveel van dit verhaal.
I absolutely love it, and het maakt mij niet uit wanneer je post,
als je post wil ik het weten
xoxo
slik....
slik...
ik wou dat ik daar was.
Dan zou ik ze samen met SVP een poepie laten ruiken!
Zak in de mest Vollie!
Pah!
vilder gaat voldemort nog missen denk ik
kijk uit naar het vervolg