FanFic.nl

cristina's eyes (tijdelijk gestopt)

2

na de middagpauze is het tijd voor de test. er worden elke keer 10 mensen genoemd, elke keer twee per factie. ik zit in een hoek van de kantine en ga de facties in mijn hoofd af. 'zelfverloochening?' denk ik terwel ik een blik op de tafel van zelfverloochening werp. 'sowieso nee' denk ik. terwijl ik alle tafels langs ga komt de zelfverloocheningslid die de namen opnoemt in de kantine. 'uit onverschrokkenheid: uriah nizno en marlene brown, uit eruditie: will james en lisa williams, uit vriendschap: johanna macker en niall nahul, uit oprechtheid: christina pohler en albert genaws, uit zelfverloochening: susan black en beatrice prior'. als mijn naam wordt genoemd sta ik op en trek mijn blouse snel recht. ik loop met stramme passen naar lokaal 1, ik ben er nog nooit in geweest, niemand trouwens, want deze lokalen worden alleen voor de persoonlijksheidtesten gebruikt. ik loop naar binnen. de muren zijn bedekt met spiegels. waar ik ook kijk, overal zie ik mijn gezicht. in het midden van de kamer staat een stoel. 'het lijkt op een tandartsstoel' zeg ik tegen de man uit zelfverloochening. hij knikt alleen maar. 'ga maar zitten, ik ben mark, ik neem jou test af' zegt hij terwijl hij zijn hoofd buigt. ik buig ook mijn hoofd omdat ik niet weet wat ik anders moet doen. ik ga zitten in de stoel. nadat mark allerlei elektroden op mij en op hem heeft geplakt geeft hij mij een flesje met heldere vloeistof. 'wat is dat?' vraag ik. 'dit is voor de simulatie, je kan het veilig drinken' antwoordt hij. ik haal mijn schouders op en giet het in mijn keel. het laatste wat ik merk is dat mark het flesje van mij overpakt.


als mijn ogen open gaan sta ik in de kantine. ik kijk om mij heen. ik zie door de glazen wanden dat het sneeuwt. dan zie ik een lange tafel met twee manden erop. ik loop ernaar toe en kijk erin. in de ene zit kaas en in de ander een mes. 'kies' hoor ik een stem achter mij. even aarzel ik, dan pak ik het mes. wanneer het mes de mand niet meer raakt, verdwijnt de tafel en de manden. als ik de deur open hoor gaan. ik draai mij om. een grommende hond komt mijn kant op. als de hond binnen mijn bereik is doe ik mijn ogen dicht zwaai ik met het mes naar de hond. ik voel hoe het mes een paar keer doel treft en ik wordt misselijk. als ik mijn ogen open doe is de hond en het mes verdwenen. inplaats daarvan sta ik met een paar onverschrokkenen op het dak van de naaf. 'wie wil als eerste?' vraagt een jongen. 'ik' antwoordt ik gelijk. ik weet niet waarom maar om een of andere reden weet ik wat er van mij verwacht wordt. ik ga aan de rand staan. en kijk omlaag. we zijn zo hoog dat ik de grond niet kan zien. ik adem in sluit mijn ogen en spring. ik voel hoe ik gewichtloos door de lucht val. dan kom ik terecht in water. als ik boven kom kan ik maar 1 ding denken 'dit. is. mijn. factie'. ik glimlach.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.