FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 1 De Mythische vulkaan!

Jos rende al om de hoek van een gebouw. Zijn sneakers maakte een mooi geluid op de keien van de straat. Zodra hij om de hoek kwam zag hij als uitzicht de zee, en een boot die net wegvoer.
“Nee! Dat is onze boot!”� Riep hij wanhopig. Hij begon nog harder te rennen om misschien nog aan boord te springen, de boot was immers nog niet heel ver weg.
Maar hoe moest dat dan met Sandy? Want die rende nog een paar meter achter hem.
Jos rende een stuk van de haven op en naar het einde van een soort uitsteeksel van de haven. (Je weet wel waar een schip lang komt te liggen, de zijkant van een inham.)
“Oke ik spring maar gewoon!”� Dacht hij. Jos en Aipom renden op dezelfde snelheid door en sprongen tegelijk naar het schip.
Aipom landde op de zijkant van het dek, maar Jos haalde het niet!
“Pak mijn hand Aipom, snel!”� Riep Jos die in het water zou vallen. Aipom stak zijn staart uit en greep Jos zijn hand. Aipom moest zich met zijn handen en voeten vastklemmen aan de rand van het schip om er niet in te vallen. Hij was sterk genoeg om Jos weer op het dek te tillen, maar nu hadden ze een probleem.
Daar stond Sandy, aan de rand van de haven te roepen!
“Oke eens denken”�, Jos zat te verzinnen hoe hij dit zou moeten oplossen. “Ja, ik heb het! Nu Charizard, pik Sandy en haar Aipom op!”�
Jos liet Charizard naar de haven vliegen. Sandy en haar Aipom sprongen op zijn rug en werden weer op het schip afgezet.
“Je bent geweldig Charizard!”� Zei Jos blij.
“En jij ook!”�, Riep Sandy. Ze omhelsde hem en gaf hem een zoen. “Wow sorry, ik gleed uit, het is zo glad ook, haha, ik moet eventjes ergens wat, kijken ofzo, tot zo!”�
“Euh, het is glad inderdaad, maar ik denk niet dat ze uitgleed, hmm, strange.”� Bedacht Jos. Hij ging naar een vrije kamer en ging filosoferen over de waarheid, en waarom het zo glad was. Ach, sommigen hebben een brein dat zo groot is als de vuist van je hand *kuch* een babyhandje *Kuch*.
Even later had ook Sandy de kamer gevonden en begonnen ze te praten over de Torn Islands en wat ze allemaal gingen doen. Volgens Sandy was het Contest in Atorn City Noord niet binnenkort. Zodat ze eerst de rest van de eilanden konden verkennen en onderzoek doen naar de Mythe.
“Laten we maar gaan slapen”�, Zei Jos. “s’Nachts is er toch niks te doen.”�
“Ik weet wel wat.”� Zei Sandy zachtjes.
“Wat dan?”� Vroeg Jos.
“Huh, zei ik iets dan?”� Ontkende ze vlug.
“Welterusten.”� Zei Jos. Sandy zei hetzelfde. Ze vielen bijna meteen in slaap. Waarschijnlijk dromend over wat ze de volgende dag zouden meemaken.

Reacties: