FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

26~Date (part II)

Een tijdje later parkeert Liam de auto aan de rand van een bos. ‘Ehm, Liam?’ Hij kijkt me met een glimlach aan. ‘Ja?‘ Ik slik en kijk naar buiten. ‘Ik ben niet echt gekleed voor een boswandeling…’ Hij zet de motor uit en opent zijn deur. ‘Maak je geen zorgen, ik draag je wel.’ Dan stapt hij uit en loopt naar mijn kant, waarna hij de deur opent. Hij houdt me een lapje stof voor. ‘Doe deze om.’ Verbaasd kijk ik ernaar. ‘Ehm, wat is het dan precies?’
‘Een blinddoek,’ zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. ‘Je wilt me blinddoeken?!’ roep ik uit. Hij knikt en ik sla mijn armen over elkaar. ‘Dus mooi niet.’ Hij grinnikt. ‘Love, ik wil alleen maar dat het een verrassing is.’ Ik draai mijn hoofd iets naar hem toe en kijk hem aan. ‘Zeker? Je gaat me niet ontvoeren?’ Hij lacht nu voluit en ik snuif. ‘Ik hoorde daar niks grappigs aan hoor.’ Hij grinnikt nog wat na en legt zijn handen op mijn benen. ‘Jadie, ik zou je nooit, maar dan ook nooit, ontvoeren.’ We staren elkaar even aan en ik knik dan. ‘Goed dan. Je mag me blinddoeken.’ Hij knikt en blind het lapje stof voor mijn ogen. ‘Ik ga je optillen, okay?’ Ik knik en voel zijn armen onder mijn benen en rug schuiven. Dan tilt hij me op en strijkt de koele lucht over mijn lichaam. Met een klap sluit de deur van de auto en vervolgens begint Liam te lopen. ‘Duurt het lang?’ vraag ik. ‘Nee hoor. Misschien vijf tot tien minuten.’

Na een tijdje stopt Liam en begin ik omlaag te bewegen. ‘Wat..’ Angstig klem ik me aan zijn nek vast en ik hoor hem grinniken. ‘Rustig, love. Ik zet je alleen maar neer.’ Hij laat me los en ik beland op een zachte ondergrond. ‘Mag de blinddoek nu af?’ Ik krijg geen antwoord, maar in plaats daarvan wordt er aan de knoop aan de achterkant gefriemeld. De blinddoek valt af en mijn mond valt open. ‘Wow.’ Liam gaat naast me zitten en kijkt me onzeker aan. ‘Vind je het wat?’ Nog steeds sprakeloos kijk ik naar het uitzicht. ‘Ik-wow,’ weet ik alleen maar uit te brengen. Hij grinnikt zachtjes en kort en strijkt een pluk haar achter mijn oren. ‘Ik kom hier niet zo vaak, maar als ik hier kom is het erg rustgevend.’ Vol verbazing kijk ik naar het prachtige uitzicht. De stad ligt een stukje onder ons, verlicht door de vele lampjes. Daarboven hangt een prachtige hemel, vol met sterren en een mooie volle maan. ‘Snap ik wel,’ fluister ik. Voor het eerst sinds we hier zijn, draai ik me volledig naar hem toe. Het maanlicht beschijnt zijn gezicht en voor een moment stokt mijn adem in m’n keel. ‘Gaat het?’ vraagt Liam bezorgd. Hij pakt mijn handen vast en werpt me een blik toe. ‘Ik-ja-het is-Je ziet er prachtig uit,’ flap ik eruit. Hij grijnst en plaatst een kusje op mijn wang. ‘Jij ziet er ook prachtig uit.’ Beslist schud ik mijn hoofd en knijp in zijn handen. ‘Nee, Liam. Je ziet er echt prachtig uit. Ik heb het alleen nooit eerder gezien.’ Zonder iets te zeggen kijkt hij me aan en dan zie ik het. Een blos die langzaam zijn gezicht bekruipt. ‘Je-je bloost…Oh my god je bloost!’ giechel ik. Liam verbergt zijn gezicht achter zijn handen en ik giechel nog steeds. ‘Oke, dat is wel genoeg gegiecheld.’ Het klinkt gemoffeld, maar ik versta het goed genoeg. ‘Oke oke,’ zeg ik. Ik sluit mijn mond en kijk hoe Liam met een zucht zijn handen laat zakken. ‘Ik weet niet wat ik van je moet denken,’ mompelt hij. Verbaasd houd ik mijn hoofd een beetje schuin. ‘Hoezo?’ Hij zucht weer en richt zijn blik naar de stad. ‘Je veranderd me,’ zegt hij. ‘Op een goede of een slechte manier?’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Dat moet ik nog uitvogelen.’

Na een tijdje in stilte te hebben doorgebracht, leg ik mijn hoofd voorzichtig op zijn schouder en kijk naar de lucht. ‘Denk je dat mensen zoals wij een relatie kunnen hebben?’ vraagt hij dan uit het niets. Verbaasd open en sluit ik mijn mond, maar geen geluid voortbrengend. ‘Waarom vraag je dat?’ besluit ik dan te zeggen. Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik-weet ik niet,’ fluistert hij. Ik verplaats mijn hoofd naar zijn schoot en strek mijn benen uit. Voorzichtig kijk ik naar hem op en hij kijkt terug. ‘Ik verander je echt he?’ zeg ik na hem een tijdje te hebben geobserveerd. Hij knikt en gaat door mijn haar. Een zwakke glimlach trekt aan zijn mondhoeken. ‘Ja, ja dat doe je.’ Ik glimlach en word onmiddellijk begroet door een glimlach van Liam. ‘Het is niet mijn bedoeling, weet je,’ antwoord ik eerlijk. Hij glimlacht ietsjes breder en kijkt me aan. ‘Ik weet niet hoe ik daar op moet antwoorden.’ Ik lach en hij grijnst. Dan vallen we beiden weer stil en richten onze blikken naar de hemel. ‘Wist je dat het licht van de sterren ruim een miljoen jaar reizen voordat ze onze aarde bereiken? We kijken dus eigenlijk naar dode sterren.’ Verbaasd kijk ik naar Liam. ‘Hoe weet je dat?’ Hij haalt zijn schouders op en geeft me een verlegen glimlach. ‘Ik hou van lezen.’ Ik glimlach breed. ‘Ik hou van jongens die van lezen houden.’ Hij bloost weer en ik giechel. ‘Wil je wat eten?’
‘Wat heb je dan?’ Hij grijnst en haalt iets achter zijn rug vandaan. ‘IJs.’ Met grote ogen kijk ik hem aan. ‘Liam. Je bent een engel.’ Zijn gezicht betrekt. ‘Ik weet zeker dat ik geen engel ben. Meer een demon.’

Samen hebben we het ijs opgegeten en nu begint de temperatuur langzaam te dalen. Rillend sla ik mijn armen om mezelf heen en Liam kijkt me meteen bezorgd aan. ‘Heb je het koud?’ Ik knik en hij slaat zijn armen om me heen, zijn lichaamswarmte op mij afgevend. ‘Wil je naar huis?’ Even twijfel ik, waarna ik toch maar knik. Hij staat op en bied me zijn hand aan, die ik graag aan pak. Voorzichtig helpt hij me overeind, waarna hij het kleed oppakt en opvouwt. Het kleed stopt hij onder zijn arm en hij bied me wederom zijn hand aan, die ik maar al te graag aanpak. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug, waarna we hand in hand de tocht naar de auto beginnen.

Na een rit van ongeveer een kwartier zijn we bij mijn huis en Liam rijdt de oprit op. Hij zet de motor uit en stapt uit, om vervolgens mij weer te helpen met uitstappen. Hij loopt met me mee naar de deur en kijkt naar zijn voeten. ‘Ik vond het echt heel leuk, Jade.’ Blozend glimlach ik en kijk hem aan. ‘Ik vond het ook echt heel leuk, Liam.’ Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me aan. Even zijn we stil en dan brengt hij zijn hoofd langzaam dichterbij. Ongemerkt flikkeren mijn ogen even naar zijn lippen, waarna ik weer in zijn ogen kijk. ‘Is-is dit goed?’ Liam’s adem strijkt over mijn lippen en ik knik. Dan sluit hij het gat tussen onze lippen en sluit ik mijn ogen.

Reacties: