FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Thirty Two~The day

Het vertellen aan de jongens was natuurlijk het engste, maar gelukkig heb ik me er samen met Niall doorheen geslagen. Harry reageerde anders dan de rest, hij sprong op en verliet de kamer. De anderen snapte mijn keuze en wisten dat Niall er niks aan kon doen. Hij had volgens hun wel beter kunnen op letten, maar we hadden beiden teveel op. We hoeven ons niet te schamen, zeiden ze. Dat is voor mij in ieder geval een hele opluchting. Ze wilden wel graag mee naar de kliniek, om me te steunen, maar samen met Niall heb ik ze overtuigd dat het niet kon. Als de fans hen allemaal zagen, zou het hommeles zijn. Nu zijn de twee weken verstreken en is het de dag van mijn behandeling.

Om te zeggen dat ik nerveus ben is zacht uitgedrukt. Ik weet van Malika dat ik er niks van voel vanwege de narcose en dat het maar heel kort duurt, maar toch. Ze gaan toch wat met je lichaam doen, ik denk dat ik het recht heb om nerveus te zijn. ‘Ismay?’ Het roepen van mijn naam wordt vergezeld door een zwaar gewicht dat boven op me ploft. ‘Oef.’ Ik open mijn ogen met een geeuw en wrijf meteen de slaap eruit. Dan kijk ik naar het gewicht en zie ik dat het Niall is. Met puppyogen kijkt hij naar me op. ‘Goeiemorgen, chipmunk.’ Ik snuif en duw tegen zijn schouders. ‘Goeiemorgen voor jou ook en ga nu van me af. Je bent zwaar.’ Hij lacht en drukt zichzelf op, waarna hij op zijn rug rolt. Oke, dat was sexy. Ik staar naar hem en hij lacht weer. ‘Ik weet dat ik sexy ben, maar je hoeft niet te staren.’ Ik snuif en duw tegen zijn schouder. ‘Ha ha, heel grappig.’ Dan zwaai ik me benen over de rand van het bed en sta op. Mijn armen strek ik boven mijn hoofd en ik rek me uit, waarna ik voorover buig en mijn tenen aanraak. ‘Niall, staar niet naar me kont.’ Ik kijk over mijn schouder en zie hoe hij rood kleurt. ‘Ik keek niet naar je kont.’ Giechelend rol ik me ogen. ‘Je gezichtskleur vertelt me iets anders.’ Meteen verbergt hij zijn gezicht in de kussens. Lachend verlaat ik de slaapkamer en loop naar de keuken. Met alleen het shirt van Niall om mijn lichaam stop ik voor het raam. Voor een paar seconden bewonder ik het uitzicht, waarna ik mijn tocht naar de keuken voortzet.

Uit de koelkast haal ik wat beleg en stal het uit op de bar, waarna ik brood uit de vriezer haal en in de broodrooster stop. Ondertussen pak ik borden, glazen en bestek en zet dat ook op de bar. Dan schenk ik wat sinaasappelsap in en pak de sneden brood uit de broodrooster. ‘Niall, ontbijt!’ roep ik. Niet veel later komt hij al aangelopen en schuift tegenover me aan de bar. ‘Nerveus?’ vraagt hij me. Ik knik en hij legt een van zijn handen op die van mij. ‘Ik ben bij je, oke?’ Met mijn blik op m’n brood gericht knik ik timide. Niall geeft mijn hand een kort kneepje en trekt dan zijn eigen terug. Diep zucht ik en neem een hap van mijn brood. De rest van het ontbijt brengen we door in stilte.

De auto staat geparkeerd in één van de vele parkeerplaatsen voor de kliniek, maar we zijn nog niet uitgestapt. ‘Zu-zullen we dan maar?’ stotter ik. Niall knikt kort en stapt uit, waarna hij naar mijn kant loopt. Zijn haar is bedekt door een zwarte beanie en op zijn neus staat een zwarte rayban zonnebril. Mijn haar is verstopt onder een snapback en ook op mijn neus bevind zich een rayban zonnebril. Niall opent de deur en bied me zijn hand aan, die ik maar al te graag aanpak. Hand in hand lopen we richting de ingang van de kliniek. We stappen naar binnen en worden begroet door een paar mensen die ons aanstaren. Na een paar seconden richten ze zich weer op hun eigen zaken en adem ik opgelucht uit. ‘Ik dacht even dat ze ons herkend hadden,’ fluister ik. Niall knikt instemmend en dan leid ik hem naar een balie. De zuster die erachter zit herken ik als Fleur. ‘Fleur?!’ zeg ik verbaasd. Ze kijkt op en haar mond valt open. ‘Ismay?! Wat doe jij hier?’ Ik snuif en kruis mijn armen, waarna ik ze op de balie laat rusten. ‘Dat kan ik beter aan jou vragen. Wat doe je hier?’ Ze kijkt me even aan en zucht dan. ‘Ik moet de dansacademie toch op de een of andere manier betalen.’ Ik knik ten teken dat ik het begrijp. ‘Maar wat doe jij hier?’ vraagt ze me. ‘Ik kom hier om ijs te komen,’ zeg ik sarcastisch, ‘denk na man, wat doe je in een abortuskliniek?’ Ze grinnikt kort en schud dan haar hoofd. ‘Ismay, je bent bijna eenentwintig en je hebt niet eens een vriendje.’ Ongemakkelijk schraap ik mijn keel. ‘Well, eigenlijk-misschien-Ik heb wel een vriendje.’ Haar ogen verwijden. ‘Waarom heb je nooit iets gezegd dan?’ Ik friemel wat met de mouwen van Niall’s trui (die ik aan heb) en kijk haar aan. ‘Omdat hij nou ja, beroemd is?’ Haar mond valt open. ‘Say what.’ Ik grinnik kort en kijk dan naar Niall, die achter me staat. ‘Mijn vriendje-‘ Niall onderbreekt me. ‘Ze wilt zeggen dat haar vriendje beroemd is.’ Hij komt naast me staan en slaat een arm om me heen, waarna hij zijn zonnebril afzet en Fleur aankijkt. ‘Oh. My. God.’ Fleur flappert haar handen hevig voor haar gezicht. ‘Zeg me niet dat hij-is dat-Oh my god.’ Niall en ik lachen en Fleur staart hem met open mond aan. ‘Ismay, I don’t blame you for taping that.’ Ik reik over de desk heen en geef haar een tik voor haar hoofd. ‘Fleur!’ Ze giechelt en draait zich dan naar de computer. ‘Maar goed, welkom in abortuskliniek de horizon, waarmee kan ik u helpen?’

Malika komt na zo’n vijf minuten de kamer in waar Niall en ik zitten te wachten. Haar bruine haren zijn opgestoken in een simpele paardenstaart en ze geeft ons beiden een glimlach. Ze geeft geen teken van herkenning bij het zien van Niall en daar ben ik blij om. ‘Goed, Ismay. Hoe gaat het?’ vraagt ze vriendelijk. Niall geeft een kneepje in mijn hand en ik adem trillerig uit. ‘Beetje nerveus, maar verder gaat alles goed.’ Ze knikt en gaat achter het bureau zitten. ‘Goed, we gaan dadelijk naar een andere kamer, waar je je kan omkleden en waar we je de narcose gaan geven. Daarna wordt je naar de operatiekamer gebracht waar we een zuigcurettage gaan uitvoeren. Dat houdt makkelijk gezegd in dat we de vrucht uit je baarmoeder zuigen.’ Ze kijkt me even aan en ik knik ten teken dat ik haar volg. ‘Daarna zullen we je naar een uitslaapkamer brengen waar je je narcose kan uitslapen. Zodra je geplast hebt mag je naar huis.’ Niall en ik knikken tegelijk en ze staat weer op. ‘Komt u maar mee dan.’

Nadat ik me heb omgekleed, lig ik nu op een ziekenhuisbed. ‘Ik ben bang, Niall,’ mompel ik. Hij knijpt in mijn hand en plaatst een kus op mijn neus. ‘Ik ben bij je, oke? Ik blijf hier totdat je slaapt en ik zal er ook weer zijn het moment dat je wakker wordt.’ Ik glimach naar hem en knik. ‘Ik hou van je.’
‘Ik hou ook van jou,’ glimlacht hij. Dan komt Malika binnen, samen met de zuster van vorige keer, Nynke. ‘Ben je er klaar voor, Ismay?’ vraagt Malika. Onzeker kijk ik naar Niall, die me bemoedigend toeknikt. ‘Ja.’ Ze glimlacht en gebaart naar Nynke, die naar me toekomt met een maskertje en een klein tankje. ‘Door dit middel zal je in slaap vallen. Adem gewoon normaal en je zal binnen tien seconden onder zeil zijn.’ Ik knik en Nynke doet het maskertje om. ‘Tot straks, Ismay,’ hoor ik Niall mompelen en dan wordt alles zwart.

Reacties: