FanFic.nl

Miss Secret[Zayn Malik] COMPLETED

Ch. 9

Eihlynn POV
‘Ach schatje toch… het komt wel goed, hoor je me?’
‘Mam,’ fluister ik, omdat ik niet hardop kan praten door het oneindige gehuil en het slijm dat achterin mijn keel zit. ‘Het spijt me zo.’
‘Ik weet het, ik weet het. Nu maar hopen dat hij het weet.’
‘Ik bedoel mijn leugen aan mijn vrienden niet, maar dat ik jullie verlaten heb.’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Weet ik liefje,’ zegt ze zacht, en ik hoor dat ze aan het huilen is wat mij nog erger laat huilen omdat ik weet dat ik diegene ben die haar aan het huilen heeft gemaakt. ‘Ik heb je vreselijk gemist, maar dit telefoontje is geweldig. Ik ben trots en tegelijkertijd… teleurgesteld, toch wel. Trots dat je zover bent gekomen en je angst onder ogen hebt durven te komen, teleurgesteld dat je die angst jou hebt laten onderdrukken.’
Ik voel spijt opkruipen en mijn hart omsluiten. ‘Het spijt me zo mam…’
‘Je hoeft dat niet steeds te zeggen liefje! We weten het echt wel. Maarreh,’ plotseling hoor ik een grijns in haar stem. ‘Je moet die jongen echt terugkrijgen. Zo nodig met kracht.’
‘Mám!’ roep/fluister ik, en ik lach door mijn tranen heen.
‘Ik ben serieus, liefje. Ik weet zeker dat ie er straks dronken aankomt, omdat zijn hart gebroken is en hij kwaad is, en er is een kans dat ie dan naar je toe komt. Hij kan kwaad zijn, hij kan huilen, of allebei, maar laat hem gewoon slapen en dan zien jullie er morgen maar weer tegenaan.’
‘Oké mam,’ glimlach ik. Dan zie ik dat ik gebeld wordt. Ik frons. ‘Mam, ik moet ophangen. Ik wordt gebeld. Ik kom morgen, oké? Half drie.’
‘We zien er naar uit liefje. Tot dan!’
Ik hang op en tik dan het andere belletje aan.
‘Hallo?’ vraag ik.
Er klinkt een zware mannelijke stem. ‘Hallo? Spreek ik met Lynn?’ Er klinkt gevloek en iemand zegt wat. ‘Oké, oké. Eihlynn. Spreek ik met Eihlynn? Eihlynn Delles?’
‘Eh, ja.’ Zeg ik, met samengeknepen ogen.
‘Goed. U spreekt met Aaron Smith. Ik ben barkeeper bij “The Golden Swan”.’
‘Oké.’
‘Ik bel omdat een uw vriendj-’ Er klinkt weer gevloek en hij wordt ruig verbeterd. ‘Ex-vriendje in een nogal beschonken toestand verkeert.’
Mam had gelijk. ‘Mag ik het adres hebben?’ zucht ik.
“Aaron Smith” geeft het adres en ik verzeker hem dat ik er zo snel mogelijk aankom.
Als ik heb opgehangen vlieg ik naar de badkamer en kijk in de spiegel, waar ik van mezelf schrik. Ik zie er echt niet uit.
Bleek, wallen, opgezwollen, rode ogen en raccoon-eyes waar zelfs een panda jaloers op zou zijn. Ik splash koud water in mijn gezicht, doe mijn haar in een snelle paardenstaart, droog mijn gezicht af, doe alleen wat foundation en concealer op en race naar de kapstok, terwijl ik tussendoor mijn Vans nog even aantrek. Ik doe mijn jas aan, zonnebril op en ren de gang op, waar ik de trap af spurt en naar buiten ga. In mijn hoofd trek ik nog even het adres na en daarna begin ik te rennen.
Als ik na ongeveer een kwartier rennen eindelijk helemaal kapot bij de bar aankom, wordt er een jongen naar buiten gesmeten. Hij blijft kreunend liggen en ik zie dat het Zayn is.
‘Jij bent echt ongelofelijk,’ mompel ik terwijl ik een paar klopjes op zijn wang geef. Hij knippert een paar keer en grimast dan.
‘Eihlynn.’ Snauwt hij en ik hoor nu al dat ie enorm dronken is.
‘Dat is mijn naam,’ antwoord ik en ik grijp zijn armen te proberen hem overeind te trekken.
‘Tot voor k-kort dacht ik dat het Lynn was,’ informeert hij me met een dubbele tong, terwijl hij geen aanstalten maakt om overeind te komen.
‘Inderdaad kort ja,’ snauw ik. ‘Verdomme, Zayn, kom overeind!’
‘Niet als jij n-niet eerst uitlegt wa-waarom je Lynn wilde heten!’ snauwt hij terug.
Ik weersta de neiging om hem te slaan. ‘Dat doe ik niet als jij eerst overeind komt.’
Hij staart me aan en ik zucht. ‘Serieus, Zayn. Het praten gaat makkelijk als wij op een bankje zitten in plaats van dat jij op de stoep ligt en ik je overeind probeer te sjorren.’
Hij gromt een “goed dan” en komt moeizaam overeind, waarna hij wankelend op zijn benen staat. Ik trek hem mee over het betegelde voetgangerspad. Zayn kan nauwelijks zijn evenwicht behouden en valt constant tegen me aan. Het is irritant maar niet zo erg als dat hij op weg valt waar de auto’s rijden, of tegen een huis aanvalt waardoor hij een schedelbreuk krijgt.
Na een nogal lange tijd komen we een bankje tegen en ik zet hem erop neer, om er zelf naast te zitten.
‘Oké,’ zeg ik. ‘Het is een lang verhaal en je bent dronken, dus ik zal het maar kort houden.’
Hij knikt sloom en laat zijn hoofd op mijn schouder vallen.
‘Ik vond de naam Lynn beter.’
‘Is dat alles?’ mompelt hij, waardoor zijn spraak, wat al onduidelijk is door de alcohol, haast niet meer verstaanbaar is.
‘Ik vertel je morgen, als je weer nuchter bent, meer.’
Hij knikt verslagen en ik help hem weer overeind, waarna we in stilte weer naar het hotel lopen.

Als ik wakker wordt, schijnt de zon al. Langzaamaan komen de gebeurtenissen van gisteren weer tot mijn beschikking en ik voel me… stom.
Ik draai me om en ontmoet daarna het gezicht van een slapende, hangover Zayn. Ik fluister zijn naam. Hij kreunt en fronst, om daarna de dekens over zijn hoofd heen te trekken.
‘Je praat te hard,’ mompelt hij. ‘En kan iemand alsjeblieft die rotzon uitzetten?’
Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Dan trekt mijn mond zich weer in een strakke lijn. ‘Het spijt me, Zayn.’
‘You should…!’
‘Niet voor dat, een heel andere reden.’
Hij is stil.
‘Vertel me de reden, Lynn.’ Zegt hij, terwijl hij onder de dekens uit kruipt en in mijn ogen kijkt.

Zayn POV
Ze kijkt weg als ik de hare probeer te ontmoeten. Ik laat het zo maar blijf naar haar staren.
‘Toen ik klein was – een jaar of vijf – werd ik gepest. Het was zoals kinderen pesten, met woorden en soms met handen of andere ledematen. De leraren deden er niets tegen.’ Mijn hart knijpt samen maar ik zeg niets omdat ik haar niet wil onderbreken. ‘Elke dag na school was ik ook alleen. Mijn moeder is alleenstaand en had op dat moment twee banen. Mijn oudere broer was er wel, maar die was toen negen en at en speelde vaak bij vrienden. Ik leerde vroeg hoe ik met geld om moest gaan en hoe ik eten moest koken.
Omdat ik zo vaak alleen was, droomde ik ervan om beroemd te worden. Ik zou groot worden en niemand zou me naar beneden kunnen halen. Rijk zou ik zijn, en alle anderen die mij ooit gepest hadden zouden beneden liggen. Ze zouden fan van me zijn. Ze zouden huilen als ik ze een glimlach schonk of als ik naar ze keek. Ze zouden helemaal gek worden van blijdschap als ze een handtekening kregen.
Maar na een tijdje begon ik me te realiseren dat ze waarschijnlijk nooit naar mij op zouden kijken, omdat ze alleen maar op me neer keken. Zelfs als ik beroemd zou worden, zou één van de pesters toch nog boven mij komen te staan, die mij dan weer naar beneden kon halen. Daarom bedacht ik dat het handig was dat als ik beroemd was geworden, ik mijn naam zou veranderen. Ik zou het aan niemand vertellen.
Later dat jaar kwam er een nieuw meisje op school. Haar moeder was Brits en haar vader Nederlands, en ze kwam voor me op. Ik was stomverbaasd maar het duurde nog geen week of we waren vriendinnen en geen maand of we waren beste vriendinnen. Na twee maanden vertelde ik haar mijn geheim. Ze vond het niet een briljant idee, maar snapte het wel. Ze zei dat ze het een leuke naam vond. Toch zei ze dat mijn naam veranderen consequenties had maar ik luisterde niet naar haar en ging mijn eigen gang. Achteraf had ik beter naar haar moeten luisteren.
Toen ik zestien werd, greep ik mijn kans door aan de X-Factor mee te doen. Ik veranderde mijn naam gelijk, stopte met school en verdween uit het zicht van mijn ouders. Nu ik het bekijk waren dat best ingrijpende en stomme keuzes, maar ik had geluk en belandde in een girlband die naar de finale schoot en won.
Toen ontmoetten we One Direction. Ik vond ze allemaal aardig, maar één viel me toch wel op en voordat ik het wist was ik verliefd. Ik vertelde het, hij zei dat hij ook op mij was en niet lang daarna gingen we samen worden. Hij vertrouwde me volledig en ik idem dito, maar toch vertelde ik hem mijn geheim niet. Ik snapte mezelf niet daarover maar ik was bang dat ik hem zou verliezen.
Later waren er enorm veel problemen en ik verloor mijn liefde voor hem. Daarna moesten we volgens het Management weer samenkomen en ik- wij haatten het idee ervan, maar het ging door.
De problemen gingen weg maar nu zijn er weer een paar die samen één grote vormen. Ik ben weer verliefd op de jongen die ik een tijdlang haatte, maar ik heb zijn vertrouwen geschonden. Ik zoek nu voor een manier om het vertrouwen weer terug te winnen, zodat er toch nog een eindgoed algoed komt waarvan ik weet dat het een vooreeuwiggoed wordt.’
Als ze klaar is met praten staar ik haar nog een tijdlang aan, om daarna een klein glimlachje op mijn gezicht neer te zetten.
‘Het is oké.’ Zeg ik zacht.
Ze kijkt op. ‘Echt?’
Ik knik. ‘Echt. Ik snap het nu. Ik had niet kwaad moeten worden.’ Ik schudt mijn hoofd. ‘En vooral niet dronken. Ik heb me kinderachtig gedragen.’
‘Oh, gelukkig.’ Zucht ze. Ik kus haar even.
‘Jup,’ grinnik ik. Ze glimlacht naar me. Dan worden haar ogen zo groot als schoteltjes. ‘Hoe laat is het?’
Ik frons en pak mijn mobiel, om hem daarna aan te klikken. ‘Eh, half twee ’s middags.’
‘SHIT!’ roept ze en ze springt uit bed, rent naar de kast, rukt daar kleding uit en kleed zich voor me uit.
‘Eh,’ mompel ik terwijl ik probeer niet naar haar lichaam te staren. Eihlynn kijkt me gestoord aan, springt in haar grijze skinny-jeans, trekt de donkerblauwe tanktop en het rode hesje aan en pakt lage, donkerblauwe All-Stars.
‘Wat is er?’ vraag ik.
‘Ik moet om half drie bij mijn ouders zijn.’
Ik frons weer en kruip uit bed. ‘Moet ik mee?’
‘Het mag wel maar je hebt een kater.’
Ik schudt mijn hoofd. ‘Ze hadden geen Jack Daniels dus ik ben over geschakeld op Wodka. Krijg je geen kater van.’
‘Maar-’
Ik glimlach zwakjes. ‘Ik stel me vaak nogal aan.’
Ze knikt. ‘Oké, kleed je dan maar snel aan.’
‘We hebben nog een uur.’
‘We moeten nog ontbijten.’
Ik bijt om mijn lip. Ze heeft een punt.
‘Aankleden dan! Roept ze, terwijl ze de badkamer in rent.
Ik pak een wit T-shirt en een zwarte broek en trek die aan. Daarna trek ik zwarte converses aan, ren de badkamer in(Eihlynn staat haar make-up te doen) en ga voor de spiegel staan. Ik zie er niet slecht uit, behalve dat mijn haar plat is.
Ik wil een kam pakken maar Eihlynn is al klaar en pakt mijn hand om me weer naar buiten te trekken.
‘Maar mijn haar…!’ zeur ik en ze rolt met haar ogen.
‘Het ziet er goed uit. Haal je hand er doorheen en klaar, drama-queen.’
Ik schiet in de lach. ‘Is dat mijn nieuwe bijnaam?’
Ze knikt. ‘Ik dacht ook nog aan diva, maar drama-queen past beter bij je.’
‘Waarom niet drama-king?’
‘Omdat je een diva bent, daarom.’ Ze pakt onze zonnebrillen, zet die van haar op en geeft de mijne aan mij. Ik zet hem op en doe een haarflip.
‘Totally.’
Ze lacht, geeft me een zoen op mijn wang en trekt me de gang op. ‘Kom op, Zaynah, we komen te laat zo.’
Dan dringt er wat tot me door en ik begin heel breed en waarschijnlijk goofy te grijnzen. Ze fronst. ‘Wat?’
‘Ik realiseer me net dat je nog verliefd op me bent,’ zeg ik, waarna ze lacht en me een kus geeft. ‘Maar ik realiseer me ook,’ vervolg ik, en ze is kijkt me met vrolijke ogen aan. ‘Dat ik hetzelfde heb voor jou.’

(>'x'< (:
En?????
HET IS WEER GOED!!!!
Tussen Eihlynn en Zayn anyway,
De reden van Lynn's naamtransformatie staat hier dus in. Vroeger werd ik ook gepest, maar niet met woorden en lichaamsdelen, juist niet. Zeker niet met woorden en lichaamsdelen.
Negeren is ook een vorm van pesten.
Anyway, ik was toen nog klein en herinner me er niet veel meer van. Ik droomde dan ook vaak dat ik beroemd zou worden en dat ze me dan met hele andere ogen zouden gaan bekijken. Ik zou mijn naam niet veranderen, dat niet.
Het was niet eens zo erg ofzo, maar voor mijn gevoel was het verschrikkelijk. Als ik verhalen hoor van anderen, dat is echt vreselijk.
Gepest??? Praat erover! Zeg wat! Soms helpt het niet, maar het is het proberen waard.
Maarreh, wat vind je van dit chappie?? Dit was echt even een Layn of Eihlayn hoofdstuk, volgend hoofdstuk facen ze eerst de moeder en broer van Eihlynn en daarna de rest van 1D, Say! en Quinn en Hannah.

Reacties: