FanFic.nl

schrijfwedstrijden

Het meisje met de rode ketting

De rode ketting

Er was eens een meisje, ze had prachtig rood haar. Maar nog prachtiger dan haar haar, was haar stem. Ze zong als een engel! Je zou haar leven volmaakt kunnen noemen. Ze had een lieve moeder en een grote sterke vader, die haar voor haar op kwam in tijden van verdriet in ruzie. Het meisje, met de rode haren, droeg de naam Ariana. Ariana Grande. Elke dag stond ze op de hoek van de straat. Prachtige liederen bracht ze ten gehore. Elke dag stonden mensen te genieten van haar stem. Soms kreeg ze zelfs een muntje of twee toegeworpen. Op een dag kwam er een oude vrouw met een zware boodschappentas voorbij. In het voorbijgaan wierp ze een blik op het meisje. Haar voeten stopten met lopen en met genot bleef ze staan luisteren. Nadat het lied was afgelopen sprak de vrouw haar aan. ‘Dag kleine meid, wat is jouw naam?’
‘Ik heet Ariana mevrouw.’
‘Wat kun je prachtig zingen, Ariana!’
‘Dank u, mevrouw.’ Ariana glimlachte naar de vrouw.
‘Ik wil je een cadeau geven! Eens even kijken in mijn tas.’
Na korte tijd zoeken vond de vrouw een ketting. Het was een simpele ketting, rode steentjes aan een wit touwtje. Vol verbazing keek Ariana naar het sieraad. Ze vond het eigenlijk helemaal niet mooi, maar de meid was te beleefd om te weigeren. Toen ze die dag thuis kwam verdween de ketting ook direct achter in haar eikenhouten kast.

Het twaalfjarige meisje groeide op. Ze begon zich te interesseren in andere dingen dan zingen. Op haar veertiende verhuisde het meisje. Tijdens het inpakken van haar kleding vond ze de ketting. Ze pakte deze in haar handen en probeerde zich te herinneren waar ze deze ketting van kende. Hij lag niet voor niets in haar kast. Na een minuut of vijf nagedacht te hebben bereikten haar gedachtes de oude dame van twee jaar terug. Zij gaf haar de ketting omdat ze een mooie stem had. Ariana begon zich af te vragen waarom ze was gestopt met zingen. Ze vond het heerlijk om te doen! Er kroop een beetje schuldgevoel naar boven. Ze had een cadeau zomaar weg gelegd om er vervolgens nooit meer naar te kijken. Om het schuldgevoel kwijt te raken hing ze de ketting snel om haar nek. Nog geen minuut daarna toen ze bezig was haar favoriete spijkerbroek in haar koffer te proppen begon ze een liedje te neuriën. Van neuriën kwam zingen en toen ze even later naar beneden liep keek haar moeder haar verbaasd aan. ‘Ik heb je in geen jaren meer horen zingen!’
‘Ik wilde ook eigenlijk niet zingen maar het ging gewoon vanzelf.’
“Dat klopt.”
‘Dat is mooi lieverd.’
Ariana keek om zich heen. Ze hoorde duidelijk een vrouwenstem de woorden dat klopt uitspreken. Maar behalve haar moeder en zijzelf, was er niemand in de kamer aanwezig. Het meisje besloot om het maar gewoon te negeren en begon een volgend liedje te neuriën.

“Meisje met de rode haren.” Ze hoorde een stem zingen. Tussen twee vingers pakte ze haar haar vast en vroeg zich af of de zin voor haar was bedoeld. Waar kwam de stem trouwens vandaan? In de keuken zag ze niemand, en hier in de auto waren behalve haar ouders en zij geen anderen te bekennen. ‘Mama, ik hoor een stem.’
Haar moeder keek verbaasd achterom. ‘Wat zegt de stem dan?’
Ariana zong het na: ‘meisje met de rode haren.’
Bezorgd keek haar moeder haar aan. De vrouw was erg spiritueel aangelegd en vroeg zich af wat voor gebeurtenis er zich heeft afgespeeld waardoor haar dochter een stem hoorde in haar hoofd. ‘Ariana, als we bij ons nieuwe huis zijn gaan we direct naar een psycholoog. Er is vast iets voorgevallen waarvan je die stem kent. “Je moeder weet niet hoe dicht ze in de buurt zit.” Heel even klonk de stem heel helder.

‘In de wachtkamer van de psycholoog kreeg Ariana opeens inspiratie voor een liedje.

Ooit, lang geleden. Stond daar een meisje oh zo klein. Verlegen liet zij haar stem vrij. En verlichte alle dagen. Elke dag bleef ik staan luisteren. Naar de stem met het rode haar, op een dag gaf ik een ketting.

Ariana’s stem bleef steken in haar keel. Haar moeder keek haar verbaasd aan. ‘Ariana? Wat is er aan de hand? Je maakt me bang. De meid wilde haar moeder vertellen dat het de ketting was, maar er kwam geen geluid uit haar keel.

“Je had nooit mijn cadeau mogen weg leggen! Verwend kind, nooit! Dat was dit alles nooit gebeurd!”

Ariana had haar stem niet meer in de hand. Ze zong. Meer dan ze ooit had gedaan. Alles door elkaar, van opera naar rockmuziek. Ariana wierp nog een blik op de ketting en dat was het laatste wat ze had gezien. Haar longen klapten en de ambulance was er niet op tijd bij om haar te redden.

Reacties:

Nynlufx zei op 21 april 2014 - 9:23:
Ik ben natuurlijk vergeten om een reactie te zetten toen ik dit las (-_-) dus dan doe ik het nu maar
Laten we zeggen: mooi. Heel mooi. Het meisje dat niet meer kon stoppen met dansen, is verandert in het meisje dat niet meer kon stoppen met zingen.
Respect, lady
Tot naar de volgende schrijfwestrijd!!