FanFic.nl

The Outside World • One Direction

OO3

Snel loop ik mijn huis weer binnen. Het is al een beetje donker geworden dus mijn moeder zal wel boos staan. Ik hang mijn vest aan de kapstok en loop naar de woonkamer waar mijn moeder al op de grote schommelstoel zit. 'Sorry moeder dat ik zo laat ben want ik was in slaap gevallen.' Zeg ik snel. 'Heb je bramen?' Vraagt ze kil. 'Nee' Beken ik en ik richt mijn ogen op mijn schoenen. Ze zucht. 'Sorry' Zeg ik zachtjes. 'Het is al goed. Ga je zo naar bed?' Braaf knik ik. Mijn moeder is vandaag in een goede bui zeg. Gelukkig maar.
Ik lig in bed en ik staar naar het plafond. Mijn gedachten dwalen terug naar de jongens van vanmiddag. Ze deden best wel aardig maar dat zijn ze niet. Zeker weten. Ze wilde me gewoon pijn doen. Die jongen met het zwarte haar vind ik nog het engst. Hoe hij uit zijn ogen kijkt. Ik huiver bij de gedachte terug aan hem. Langzaam dommel ik in een slaap, hopend dat ik die wezens niet nog eens tegenkom.

Volgende morgen.
Samen met mijn moeder zit ik aan het ontbijt. Allebei eten we stilletjes, net als normaal. We zeggen niet echt wat tegen elkaar. Maar ik hou van haar. Ze is mijn moeder, dus het kan niet anders. 'Moeder? Mag ik vandaag weer naar buiten? Dan beloof ik dat ik bramen mee neem' Zeg ik. Buiten zijn doet me goed. Ik hou daar gewoon echt van. Ik kom er helemaal tot rust. Mijn moeder knikt. 'Pas je wel op?' Vraagt ze zoals ze dat altijd vraagt. Nu knik ik. 'Tot straks!' Zeg ik vrolijk. Snel trek ik mijn vest weer aan en ik pak het mandje net als gisteren en dan kan ik eindelijk weer naar buiten.
Buiten snuif ik gelijk de lucht op. Het ruikt echt lekker. Puur natuur. Zonder erbij na te denken loop ik weer naar het meertje. Daar in de buurt staan ook bramen dus dat komt goed uit. Ik ga weer op het vaste plekje aan het meer zitten. Mijn vingers dompel ik weer in het water net als gisteren... En eigenlijk doe ik dat altijd. Dat is gewoon mijn vaste riedeltje geworden hier aan het meer.
Weer klinken er geluiden maar dit keer negeer ik het.
Het is vast een vogeltje of zo. Die zitten hier zo veel.
'Dude, ze is er weer. Laat haar niet schrikken. Misschien is ze een beetje overdonderd dat wij het zijn' Fluistert een stem zachtjes.
'Oke.. Maar laten we wel op haar af gaan' Fluistert een andere stem terug. Bang kijk ik om me heen. Achter me staan die jongens weer. Allemaal. Vijf jongens. Vijf enge jongens.
De jongen met het blonde haar komt op me af. 'He! Ik ben Niall!' Roept hij vrolijk. Bang doe ik een stapje achteruit waardoor ik bijna in het water val. Gelukkig kan ik nog net mijn evenwicht houden. Niall zet gelukkig een stapje terug waardoor ik iets minder bang ben maar nog steeds vind ik het doodeng! 'Ken je ons?' Vraagt de engste jongen. Raar kijk ik ze aan. 'Ben je je tong verloren?' Vraagt een jongen met bruin haar met een grijns. Hoe kan ik nou mijn tong kwijt zijn?! Dat zit toch gewoon aan mijn lichaam? Ze zijn echt dom. Dat ze dat niet weten.
'Mijn tong zit gewoon in mijn mond hoor' Zeg ik serieus maar toch bang. Allemaal beginnen ze te lachen waardoor ik ze onbegrijpelijk aankijk. 'Maar hoe heet jij?' Vraagt Niall. 'Yara' Mompel ik. 'Maar nu moet ik gaan' Zeg ik snel om van ze af te zijn. Net als ik weg wil lopen komt er een jongen voor me staan. De engste. Die met het zwarte haar. 'Ken je ons?' Vraagt hij. Onbegrijpelijk kijk ik ze aan. Kom op Yara. Laat niet zien dat je bang bent! spreek ik mezelf toe.
'Hoe zou ik jullie moeten kennen? Die blonde daar is Niall dat weet ik ja' Ik wijs naar de blonde jongen. Weer beginnen ze allemaal te lachen. 'Wat doe je eigenlijk met dat mandje?' Vraagt de jongen met bruin krullend haar. 'Bramen plukken' Zeg ik eerlijk. 'Er zitten nog geen bramen in' Merkt Niall slim op. 'Dat wou ik dus gaan doen alleen dan komen vijf enge dingen me in de weg lopen' Zeg ik stoer. Weer beginnen ze te lachen.
'En hoe heten jullie eigenlijk, bruin haar jongen, bruin haar jongen twee, enge jongen en bruin haar krullend jongen?' Vraag ik serieus. Weer beginnen ze te lachen. Wat hebben ze toch met lachen?! 'Gast, ze noemde jou eng!' Lacht Niall wijzend op de enge jongen. 'Het is toch zo' Mompel ik. 'Bruin haar jongen één heet Liam, bruin haar jongen twee heet Louis, bruin krullend jongen heet Harry en enge jongen heet Zayn' Zegt Niall lachend. Rare namen. 'We helpen je wel even met bramen plukken' Zegt bruin haar jongen 1 oftewel Liam. Voordat ik iets kan zeggen zijn ze al naar de bramenstruik gerend.
Mijn hele mandje zit vol met bramen. Met grote ogen keek ik naar de jongens die als gekken bramen aan het zoeken waren. 'Dankjewel' Mompel ik. 'Mogen wij je nummer?' Vraagt bruin krullend jongen oftewel Harry. 'Nummer? Waarvan een nummer?' Vraag ik onbegrijpelijk. 'Mobiele nummer' Legt Zayn uit. 'Mobiel?' Vraag ik nog steeds met een raar gezicht. Louis haalt een zwart ding uit zijn zak en vol met angst kijk ik naar het ding.

Reacties: