FanFic.nl

cristina's eyes (tijdelijk gestopt)

7 1/2

als iedereen weer op de grond staat, gaan een man en vrouw ons voor door een smalle tunnel. de muren zijn van steen en het plafond glooit naar beneden. er zijn zwakke lampen in de tunnel. als we in de lichtcirkel zijn staan we stil. voor ons staan max, de vrouw en de man met hun armen om elkaar. 'hier scheiden onze wegen' zegt de vrouw. 'de aspiranten uit onverschrokkenheid gaan met mij mee. ik ga ervan uit dat júllie geen rondleiding nodig hebben' ze glimlacht en wenkt de onverschrokken aspiranten. die stappen uit de groep het donker in. als alle onverschrokken aspiranten weg zijn kijk ik om mij heen. er zijn er nog maar negen. beatrice uit zelfverloochening, niemand uit vriendschap. de rest is uit eruditie en oprechtheid. dan begint de man te praten. 'ik werk meestal in de controlekamer, maar de komende weken ben ik jullie instructeur' zegt hij. 'ik heet four' 'four? als in het cijfer vier?' vraag ik. 'ja, is dat een probleem?' zegt hij. 'nee' 'mooi. we staan op het punt de kolk in te gaan, waar jullie op een dag van zullen houden. het...' ik gniffel 'de kolk? rare naam' four loopt naar mij toe. hij brengt zijn gezicht dicht, te dicht, bij die van mij. even kijkt hij mij aan. 'hoe heet jij?' zegt hij. 'christina' zeg ik. 'nou, christina, als ik zin had om constant tussen de oprechte bijdehandjes te zitten, was ik wel naar oprechtheid overgestapt' sist hij. 'de eerste les die je van mij zult leren is dat je je mond moet houden. begrepen?' ik knik. four loopt weer naar voren. de groep volgt hem zwijgend. 'wat een eikel' mompel ik tegen beatrice, die nu blijkbaar tris heet. 'hij vindt het waarschijnlijk niet leuk om uit gelachen te worden' zegt ze. four duwt een dubbele deur open.'o' fluister ik. 'nu begrijp ik het' 'De kolk' is precies de naam die bij deze ruimte past. dit is het punt waar alles omheen draait. het is een ondergrondse spelonk, te groot naar mijn idee. om mij heen rijzen metershoge, oneffen grotwanden omhoog. overal in de muren zitten ruimtes voor kleding, eten, vrijetijdsbesteding en levensmiddelen. overal zijn paden die de ruimtes verbinden. er zijn nergens relingen. ik wil vragen waarom die er niet zijn maar ik hou net op tijd mijn mond. ik hoor kinderen rennen en kijk omhoog. daar rent een groepje over een pad. als ze maar niet omlaag storten denk ik bij mezelf. 'kom maar mee' zegt four, 'dan laat ik jullie de kloof zien'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.