FanFic.nl

Another Wonderland

Chapter 1; Hoe het allemaal begon.

Tik..tok..tik..tok. 'Kop op nou Alice, het is maar een droom'. 'Het is geen droom ,het is een herinnering. en het geeft me de kriebels.'Je zou toch denken dat een wees van 18 jaar niks meer heeft om te vrezen.De sessie was over en ik moest nog naar mevrouw Belisia. "Ik zie je morgen om twee uur precies' Zei Dr. Smiths. 'Ja,Ja één keer vergeten is niet altijd hé dat je dat weet'.De hoofdpijn was gelukkig wel over dankzij deze sessie, ik werd er gek van. Al dagen lang had ik hoofdpijn van de angst aanvallen.Ik hoef alleen nog naar mevrouw Belisia om haar duiven eten te brengen en dan kan ik thuis slapen( of nouja thuis is een beetje overdreven, zo geweldig is het weeshuis niet.).
'Hallo Alice, Wat fijn dat je nog even kon komen!'was alles wat ze kon uitbrengen.'ach het is niet zo ver van huis, en bovendien is het bij U altijd rustig' zei ik terwijl ik de duiven te eten gaf.We kletsten nog wat na en toen ging ik naar huis.De volgende ochtend werd ik zoals gewoonlijk gewekt door mijn kamergenoot Lucielle.'Hey slaapkop, je kunt beter snel opstaan anders wordt Mona nog boos '( de huisbaas).'ja het was al duidelijk hahaha.'ik kleedde me aan ging ontbijten en toen snel aan men taken van deze dag werken, je weet het wel de gewoonlijke dingen ; schoonmaken, en lunch maken voor de kleine kinderen die nog naar school gingen.En toen was het vijf voor twee, het enige wat ik dacht was ; Shit Shit Shitt..... Ik moet rennen als een gek wil ik nog op tijd komen het is minstens een kwartier lopen op normaal tempo.Ik ging de poging wagen, val ik toch nog wat af haha.vijf over twee kwam ik aan.'Kijk eens aan, mevrouwtje ik kom altijd optijd.' 'Ja sorry er kwam iets tussen, kunnen we gewoon beginnen met de sessie' 'ja natuurlijk, bereidt je wel voor dit wordt een zware' zei hij. En alles wat ik deed was zoals gewoonlijk zuchten.'Dus Alice, ik ga je iets zwaars vragen ; wil je me nog een keer uitleggen hoe de nacht van je ouders en je zusjes dood is gegaan?' Dus ik begon maar weer met het vertellen ; 'Ik had die dag voor het eerst geleerd om een lucifer te gebruiken en kon die avond niet slapen, dus was ik naar de woonkamer gegaan.Daar zag ik het pakje lucifers liggen en ik wou erachter komen of ik het alleen kon doen.Ik stak de kaars aan, ik was na een paar minuten weer naar bed gegaan en was vergeten de kaars uit te blazen. De kat heeft de kaars perongelijk laten vallen. Voor ik het doorhad haalde iemand me uit mijn kamer en bracht me naar buiten, ik hoorde men zusje nog schreeuwen maar volgens de brandweer was ik de enige die nog gered kon worden.Het schuldgevoel zal me voor eeuwig blijven volgen'. De Dr. maakte een paar aantekeningen en beantwoordde toen mijn verhaal ;'Hoe zit het nou dan precies? De meeste mensen kunnen hun gevoel en verdriet kwijt in hun "Wonderland", waarom werkt dat niet bij jou?' 'Oh maar Dokter mijn Wonderland is versplinterd, het is verpest.Het is als een hel daar'.'Nou Alice, dan moeten dat gaan maken denk je niet ?'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.