Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Je Blijft Van Mijn Zusje Af! >Afgerond< » ~ End of Doniya
Je Blijft Van Mijn Zusje Af! >Afgerond<
~ End of Doniya
In Waliyha's lichaam.
'It's time to get up in de mornin'...'
'Morning...'
Ik hoor Liam en Louis' stem, ik draai me om en trek de dekens verder over me heen. Ik voel een zachte hand langs mijn rug, naar mijn billen glijden. Ik sla de hand weg. 'Rot op!' Roep ik en ik hoor de jongens grinniken. 'Shut up & go away!' Roep ik en ik probeer de jongens weg te slaan terwijl ik mijn ogen nog dicht heb.
'IT'S TIME TO GET UP! IT'S TIME TO GET UP! IT'S TIME TO GET UP!' Hoor ik Liam schreeuwen. 'Damn, laat me slapen!' Roep ik, de dekens worden van me afgetrokken. Meteen voel ik de kou, ik zucht diep en open mijn ogen. Ik draai me om naar de jongens en kijk niet blij. 'Hoezo, ochtendhumeur?' Grapt Niall, ik probeer hem te slaan maar het lukt niet. 'Opstaan, we hebben een telefoontje voor je.' Ik spring op. 'Wie, wat?' Louis geeft me de telefoon en ik neem hem op. 'Met Waliyha.'
'Hey Waliyha, met Dylan. Sorry dat ik je gister niet kwam ophalen, mobiel was leeg en de opnames zijn verplaatst.'
Oohja, we hadden gister eigenlijk de opnames. Heb ik geluk!
'Is niet erg.'
'Oké, dankje maar ik ga doei!'
'Doei, Dylan.'
Ik hang de telefoon op en geef hem terug aan Louis. 'Dylan?' Vraagt hij en ik knik. Ik loop naar de kast en gebaar dat de jongens weg moeten gaan. Meteen lopen ze de kamer uit. Ik open mijn kast en zoek een leuk setje uit, het is lekker weer dus ik zoek een top en een short. Meteen vind ik het perfecte setje en doe het aan. Ik loop naar de badkamer en haal de krultang uit het laatje. Ik doe hem in het stopcontact. Snel poets ik mijn tanden en kam ik mijn haar. Als de krultang heet genoeg ik krul mijn haar. Als het mooi is loop ik naar de huiskamer waar de jongens op de bank zitten. Iemand van hen fluit me uit. Ik negeer het en loop naar de voordeur. 'Wat ga je doen?' Vraagt Louis. Ik haal mijn schouders op. 'Ik ga op date met Dylan.' Zeg ik en Louis kijkt verbaasd. 'Hoezo date met Dylan, waarom dat?! Je hebt toch niet...' Roept Louis boos en ik schiet in de lach. 'Grapje.' Zeg ik. 'Tsss.' Doet Louis en de jongens lachen. Als ik de deur open doe hoor ik iets op het nieuws, iets wat me interesseert. Ik loop naar de bank waar de jongens opzitten en luister aandachtig naar het nieuws.
Dé Niall Horan heeft een relatie met Linn Mahone. Hier spreekt Linn:
Niall Horan is een super leuke jongen! Hij is lief, sociaal en grappig, alles wat ik van een jongen wil hebben!
Ze is dus duidelijk verliefd op Horan, toen de paparazzi Niall iets vroeg over zijn relatie gaf hij geen antwoord. Hij negeerde de paparazzi.
Ik kijk naar Niall die rood wordt. 'Heb je met Linn Mahone! Je bent een bofkont, ze is super knap!' Roept Zayn. Niall staart naar de tv. 'Ik heb niks met Linn.' Zegt hij maar aan zijn kleur te zien liegt hij. 'Je kleur zegt iets anders...' Niall staart naar zijn voeten. 'Ik weet het niet oké, ik weet niet of zij wil!' Roept hij dan. 'Hoorde je net wat ze zei?' Vraagt Harry, op dat moment gaat mijn mobiel af.
'Dag mevrouw Malik.'
'Hallo, wie bent u?'
'Ik ben van het ziekenhuis Alphen, uw zus ligt in het ziekenhuis.'
Mijn adem stokt wanneer ik hoor dat de vrouw; ziekenhuis zegt. 'Wat is er?' Vraagt Louis.
'Mevrouw, bent u er nog?' Vraagt de mevrouw aan de lijn.
'J-ja, wat is er met haar?'
'Ze ligt in coma, ze is tijdens het skiën onder een lawine gekomen.'
Even stop ik met ademhalen, Louis merkt het en komt naar me toe. 'Waliyha? Waliyha, adem!' Roept hij, ik kijk hem vol met schrik aan. 'I-ik, D-d...' Ik laat mijn mobiel op de grond vallen. 'Waliyha, rustig meisje... Wat is er?' Vraagt Louis die me tegen zich aan trekt. Ik voel een warme hand over mijn rug strijken. 'D-d-Doniya, z-ze...' De tranen beginnen te komen. 'Wil je wat water?' Vraagt Liam rustig. Ik schud mijn hoofd. 'Z-ze i-is...' Stotter ik. Rustig Waliyha... 'Z-ze ligt i-in het z-z-ziekenh-huis..' De tranen vliegen over mijn wangen. 'Het komt goed.' Zegt Louis terwijl mijn hoofd op zijn borst rust, hij klinkt overtuigend maar ik weet het niet zeker. Ik weet niet zeker of het wel goed komt. 'W-we moe-moeten naar he-het z-ziekenhuis.' Stotter ik. Louis knikt. 'Welk ziekenhuis?!' Roept Zayn die nu opstaat. 'A-alphen...' Zeg ik. Louis knikt. Meteen gaat mijn mobiel af. Liam neemt hem op. 'Met Liam, ik ben bij Waliyha, oké, ja, dankuwel, doei.' Ik draai me om naar Liam. 'Ze is overgeplaatst naar het ziekenhuis hier in de buurt.' Louis pakt mijn hand vast en neemt me mee naar de auto.
Hij opent het portier en ik stap in. 'Bij ons kunnen nog drie mensen.' Zegt Louis. Meteen stappen Zayn, Liam en Niall bij ons in, de rest gaat met de andere auto van Harry. Louis stapt ook in en start de auto.
Aangekomen bij het ziekenhuis...
We stappen uit en rennen naar het ziekenhuis. Bij de balie vraagt de mevrouw voor wie we komen. 'Mevrouw Malik.' Zegt Zayn en de vrouw kijkt op haar computer. 'Ze kan geen bezoek hebben. Sorry.' Meteen komt er een andere vrouw aangesneld en ze fluistert wat in de mevrouw haar oor. 'Jullie kunnen even komen.' Ze zegt waar we heen moeten en we lopen snel naar de lift. We stappen in de lift en Louis pakt mijn hand vast. 'Het komt goed.' Fluistert hij in mijn oor. Nog steeds heb ik geen goed gevoel, alsof ze op het punt staat om te sterven (Doniya). Aangekomen bij de 3e verdieping lopen we naar de kamer waar Doniya ligt. We hebben het gevonden en kloppen aan. Een dokter opent de deur. 'Familie Malik?' Vraagt de dokter en we knikken. We mogen naar binnen, wanneer ik binnen sta stokt mijn adem. Daar ligt Doniya, met mam & pap langs haar. Overal apparaten en een mondkapje op haar mond. Er komen nog meer dokters binnen die met elkaar fluisteren. Louis houdt nogsteeds mijn hand vast. Ik kijk naar het apparaat waar haar hartslag opstaat, die wordt steeds minder. Ik schrik wanneer ik het zie. De dokters zien het ook. De dokter begint met praten. 'D- de kans ik groot dat Doniya dit niet overleeft.' Wanneer ik die woorden hoor springen de tranen in mijn ogen. Mam, pap en Zayn beginnen ook te huilen. Ik loop naar Doniya's bed en pak haar hand. 'Alsjeblieft Doniya, ga niet dood, alsjeblieft...' Huil ik en Louis knielt langs me neer, hij slaat beschermend zijn arm over mijn schouders. Haar hartslag wordt steeds minder. Ik ben bang, heel erg bang. Ik weet niet wat er gebeurt. Ik schrik, ik schrik omdat Doniya haar ogen opent, opeens. 'Doniya?' Vraag ik huilend en ze knippert haar ogen langzaam. Ze kijkt naar mam en pap die ook huilen. Daarna kijkt ze naar mij en Louis, ze glimlacht en knijpt zachtjes in mijn hand. 'Je gaat niet dood, toch?' Vraag ik maar ze antwoordt niet. Het enige wat ze doet is glimlachen, ik snap het niet. Ze knippert een paar keer langzaam haar ogen en sluit ze dan, op dat moment krijg ik de schrik van mijn leven. Het apparaat stopt, stopt met piepen. Ik stop ook met ademen. 'Nee!' Roep ik, 'Nee, di-dit kan niet!' Roep ik, ik zie wazig. Dat komt door het huilen. 'Nee!' Schreeuw ik. Ik hoor niemand iets zeggen, ik hoor alleen maar gehuil. 'Dit kan niet, dit kan niet zo snel, nee!' Roep ik. 'Doniya, alsjeblieft!' Ik voel een traan van Louis langs mijn wang glijden. Ik kijk naar achter, waar de andere jongens staan. Ze huilen ook. 'Dokter, zeg da-dat ze no-nog...' De dokter onderbreekt me. 'Sorry, maar ze-ze is d-dood...' Zegt hij, ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat kan niet, nee niet zo snel, nee!' Schreeuw ik. 'Sorry...' Fluistert Louis in mijn oor. Het ging zo snel, zo snel, zo snel! Nee dit kan niet, nee dit is een nachtmerrie, het moet wel! Ik knijp me zelf maar ik word niet wakker. 'Jullie moeten weg...' Zegt de dokter en ik schud mijn hoofd, ik voel dat ik gek word! Dit kan niet, nee! De dokter lijdt ons naar de deur. 'Sorry...' Zegt hij, mam en pap mogen blijven zitten. Als we op de gang staan, val ik flauw... Het enige wat ik nog zie is zwart....
Ik word wakker, ik kijk om me heen. Ik lig in mijn eigen bed. Gelukkig, denk ik het wat maar een nachtmerrie! Louis komt mijn kamer binnen. 'Gaat het Waliyha, je bent eindelijk wakker...' Zegt hij en hij gaat op mijn bed zitten. 'Gelukkig,' zucht ik, 'dat Doniya dood ging was maar een nachtmerrie.' Louis schudt zijn hoofd. 'Waliyha, Doniya is- is... Wel dood.' Zegt hij terwijl hij weer tranen in zijn ogen krijgt. Ik kan het niet geloven... Ik barst in tranen uit. Louis gaat langs me liggen en knuffelt me. 'Nee... Nee!' Roep ik. 'Je bent flauwgevallen toen we op de gang stonden...' Zegt hij snikkend.
Dit is het einde, het einde van Doniya. Het enige wat ik me herinner is dat Doniya me opbelde dat ze op vakantie ging... Ze ging op vakantie, ze was blij. Ze was heel blij. Bij die gedachtes begin ik nog harder te huilen. Mijn ouders komen binnen. 'Waliyha, meisje...' Zegt mijn moeder, haar ogen zijn rood van het huilen. 'D-de begrafenis i-is...' Begint mijn vader die weer begint te huilen, eigenlijk wil ik het niet horen, ik wil ook niet geloven dat Doniya dood is, het kan niet, het kan niet waar zijn! 'Het is overmorgen... Alles is al geregeld.' Gaat mijn moeder verder. Ze begint ook te huilen. 'DAT KUT SKIËN, WAAROM MOEST HAAR DIT OVERKOMEN, WAAROM?!' Schreeuw ik en Louis trekt me tegen zich aan. 'Rustig, Waliyha...' Zegt hij geruststellend. Ik schud mijn hoofd.. Waarom moest het haar gebeuren, ze was nog zo jong... Waarom?!? Ik kijk naar mijn kast, opeens die ik iets... Het is Doniya... Nee, dit kan niet... Ik word gek. 'DONIYA!' Schreeuw ik, maar dan is ze weg. 'D-d-Doniya... K-kast...' Stotter ik terwijl ik naar de kast wijs. Louis kijkt naar de kast. 'Je verbeeldt het je...' Fluistert Louis en ik knik. 'Zullen we naar beneden gaan?' Vraagt hij en ik knik, hij pakt mijn hand en we gaan samen naar beneden. Telkens kijk ik naar mijn kast, opeens zie ik Doniya weer. Ik laat Louis hand los en ren naar de kast. 'DONIYA, GA NIET WEG!' Schreeuw ik, Doniya lacht naar me. 'Ik ben altijd bij je...' Hoor ik haar stem. Louis pakt me vast van achter. Hij knuffelt me en kijkt naar de kast. Zo te zien ziet hij niets. Doniya verdwijnt weer, ze was wit gekleed. Ze had een lange witte jurk aan en blote voeten. Zonder iets te zeggen neemt Louis me mee naar beneden.
Als we beneden zijn zet hij me op de bank en geeft me een kus. Hij gaat langs me zitten. Zayn komt ook langs me zitten en knuffelt me... Ik staar voor me uit. Zo snel, dit kan niet.
Na 2 dagen...
Vandaag is de begrafenis van Doniya. We staan op de begraafplaats, ik ben in het zwart gekleed , De kist wordt in het graf gezet. Het is een mooie uitvaart... 'We zullen Doniya allemaal missen...' Waren mijn laatste woorden van mijn speech. Iedereen huilt, en ik ook. Iedereen is er, familie de jongens van 1D, hun broers en zussen...
'Dood gaan en doorgaan...' Fluistert Louis in mijn oor als we thuis zijn. Ik knik en geef hem een zoen... Eigenlijk ben ik er al snel overheen... Maar we gaan Doniya allemaal missen... Ze was mijn beste zus, ze gaf me altijd tips en hielp me overal mee. We houden van je, Doniya...
In ieder geval zet bij de reacties wat je er van vindt!
-x- Serena
Reacties:
super geschreven en super zielig in plaats van dat ik film kijk lees ik dit verhaal ik moet huilen zo zielig!
AAAAH super zielig.
Nee dit zag ik inderdaad niet aan komen.
Goed geschreven.
-X-
Super zielig :'(
Maar wel mooi geschreven