FanFic.nl

Zijn Menselijke Engel

Hoofdstuk 7

Met een glimlach zwaai ik naar meneer Johnson terwijl hij het bejaardentehuis binnentreedt. Zodra ik de zusters naar hem toe zie lopen draai ik me om, beginnend aan mijn weg naar huis. Ik klem de drie boeken stevig tegen mijn borst aan, terwijl ik me een weg baan door de sneeuw. Hij hoort er ook bij Daisy, schreeuwt mijn onderbewustzijn en ik schud mijn hoofd in ongeloof. Hij mag dan wel koud zijn en af en toe roodgloeiende ogen hebben, maar hij is geen bloedzuiger. Een zachte kreun verlaat mijn mond en ik plof neer op het dichtstbijzijnde bankje. Terwijl ik de besneeuwde omgeving in me opneem, merk ik dat mijn gedachten langzaam naar de brunette afdwalen. Zijn naar achter gedrukte haren, die emerald-groene ogen en die benen die er volgens mij nog beter uitzien dan de mijne. Er is iets met die jongen. Nu alleen nog uitvogelen wat.
Op het moment dat ik mijn tenen niet meer voel, besluit ik mijn weg naar huis te vervolgen. Ik sta op van het bankje, de boeken nog steeds dicht tegen me aan houdend. In gedachten verzonken loop ik door de besneeuwde straten, totdat mijn lichaam contact maakt met een snel bewegend object. Mijn lichaam vliegt achteruit terwijl de boeken uit mijn armen vallen. Een zachte kreun verlaat mijn mond wanneer ik mijn hoofd de grond raakt en ik sluit mijn ogen. ‘Shit,’ mompel ik zachtjes. Wanneer ik mijn ogen open, zie ik de jongen boven mij hangen die mijn gedachten had ingenomen. ‘H-Harry? Waa- hoe?’ Zijn ogen gaan van de mijne naar de boeken die verspreidt liggen over de stoep. Zijn ogen verwijden als hij de boeken ziet en zijn ogen flikkeren omhoog. ‘Waarom vampiers?’ Een wenkbrauw schiet omhoog terwijl ik langzaam terug op mijn voeten kom. Zo ver voor een gentleman zijn. Ik raap de boeken van de grond en klem ze in dezelfde houding weer voor mijn borst. ‘Puur interesse.’ Mijn stem klinkt luchtig, terwijl mijn hartslag in snelheid toeneemt. Hij mag het niet weten, hij mag het niet weten, hij mag het niet weten, zingt mijn geweten en ik wrijf over mijn achterhoofd. ‘Ik moet nu echt gaan,’ mompel ik en loop om hem heen. Een sterke hand omklemt mijn pols en ik stop met lopen. ‘Ik weet dat er iets anders achter ligt.’ Met een frons draai ik me naar hem om voordat ik opkijk. ‘Waarom moet er iets achter zitten? Gewoon een spontane interesse, niks anders. Waarom doe je zo moeilijk?’ Met een zacht rukje probeer ik mijn pols los te krijgen, alleen om zijn grip te voelen versterken. ‘Was het de oude man? Waar heeft die kreupele grijze man je nu weer mee volgestopt?’ zijn stem is vol met nijd en boos kijk ik hem aan, terwijl ik mijn pols losruk. ‘Praat nog één keer, zo over meneer Johnson, en je hebt een groot probleem. Bemoei je met je eigen zaken, achterlijk klootzak.’ Zonder ook maar naar hem om te kijken, draai ik me om en loop weg. Niemand zou het uitmaken wat ik lees, tenzij die persoon zelf er iets mee te maken heeft.

‘-, achterlijke klootzak.’ In shock kijk ik haar na terwijl ze wegloopt. ‘Shit. Shit. Shit.’ Mijn voet trapt tegen de stoeprand, waarna ik een krak hoor. Niet van mijn voet, maar van de barst in de rand. Vloekend ren ik naar het bos, waar ik richting de verzamelplaats loop. Ik gris mijn iPhone uit mijn zak en selecteer het nummer, voordat ik de telefoon tegen mijn oor druk. ‘Met Ivana.’ ‘Verzamelplek, nu. Neem Zayn mee.,’ snauw ik en hang op.
Na twee minuten zie ik in de verte twee schimmen bewegen en binnen een seconde staan ze voor me. ‘Wat is er nou weer?’ vraagt Ivana kribbig en leunt tegen Zayn aan. ‘Ze weet het. Of ze is dicht bij het ontdekken.’ Zayn’s wenkbrauw schiet omhoog en zijn blik glijdt van Ivana naar mij. ‘Hoe bedoel je Daisy weet het? Wat heb je nou weer gedaan, Styles?’ Ik grom en ga wederom door mijn haar. ‘Ik, heb niks gedaan. De oude heeft iets vertelt. Alleen weet ik niet wat.’ ‘Je kan haar toch lezen? Wat dacht ze?’ Mijn ogen glijden van Zayn naar Ivana en ik zucht. ‘Het enige wat ik hoorde was: hij mag het niet weten, hij mag het niet weten.’ ‘Ze weet dat je aan het vissen was. Je bent echt een idioot.’ ‘Jij bent haar vriendin! Zo komt ze er ook bij jou achter hoor.’ Haar wenkbrauw schiet omhoog terwijl een cynisch lachje klinkt. ‘Ik laat tenminste niks merken. Ik weet wat er bij haar thuis is gebeurd Harry. Ik heb het gezien, gehoord van haar, en ik weet dat ze de kriebels van je krijgt.’ In minder dan een seconde is mijn hand om haar nek. ‘Jij, bitch. We weten beide dat dit niet mijn fout is, maar die van Caleb en de oude snuffelaar.’ Een hand klemt zich om mijn nek en Zayn kijkt me nijdig aan. ‘Handen af van mijn vriendin Styles. Ze heeft niks te maken met jouw problemen.’ Ik snuif en laat mijn grip los. Ze stapt naar achter en haar hand glijdt in die van Zayn. ‘Klootzak…’ mompelt ze zachtjes, en mijn gedachten dwalen af naar Daisy die precies hetzelfde zei. ‘Jullie moeten me helpen,’ geef ik toe. Ze kijken me geïnteresseerd aan en ik zucht. ‘We moeten af zien te komen van de snuffelaar, en van Caleb.’




Reageren = Melding <3

Reacties: