FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Thirty Three~A surprise get together

Als ik weet ik hoe veel later wakker word, is het eerste wat ik zie de bezorgde blauwe ogen van Niall. ‘Hee,’ kraak ik. Ik schraap mijn keel en probeer het nog eens. ‘Hee.’ Hij lacht zachtjes en strijkt met zijn duim over mijn hand. ‘Hee. Welkom terug.’ Hij gaat weer zitten op een stoel naast mijn bed en ik draai mijn hoofd om hem aan te kijken. ‘Hoe lang ben ik weggeweest?’ Mijn stem klinkt nog steeds verschrikkelijk, maar hij vindt het blijkbaar niet erg. ‘Een uurtje of twee. Ze waren binnen een kwartiertje met je klaar.’ Ik knik en hoest kort. ‘Ma-mag ik wat water?’ Niall knikt en staat op, waarna hij naar het fonteintje loopt en een plastic bekertje met water vult. Voorzichtig loopt hij terug naar het bed en helpt me rechtop zitten, waarna hij me het bekertje overhandigt. Langzaam neem ik een slok, dankbaar voor de verzachting van mijn schorre keel. ‘Aah.’ Hij grinnikt kort en strijkt een pluk haar uit mijn gezicht. ‘Opluchting?’ Ik knik en hij glimlacht. Dan opent de deur en stapt Malika naar binnen. ‘Goeiemiddag, Ismay. Hoe voel je je?’ Ik haal mijn schouders op en neem nog een slok van het water. ‘Ik voel me op zich wel oke.’ Ze knikt en schrijft wat dingen op haar klembord. ‘Dat is mooi. Nou, we hebben de vrucht succesvol verwijderd, dus je hoeft je daar geen zorgen meer over te maken. Houd jezelf een week tot anderhalve week even rustig, maar daarna kan je gewoon alles weer doen wat je wilt.’ Ik knik en zucht opgelucht. ‘Ik kom over een half uurtje weer even kijken. Als je tegen die tijd hebt geplast mag je naar huis.’ Ze glimlacht naar me en ik knik, waarna ze zich omdraait en de kamer verlaat. ‘Blij dat de operatie is geslaagd?’ vraagt Niall me. Ik haal mijn schouders op. ‘Op zich wel natuurlijk, maar het is wel raar weet je? Je had toch leven in je en nu is het weg.’ Hij glimlacht en plaatst een kus op mijn hand. ‘Later kunnen we het altijd nog eens proberen.’ Met adoratie kijk ik hem aan. ‘Later.’

Tegen de tijd dat Malika weer langs komt, ben ik al naar het toilet geweest. Plassen was een niet heel erg prettig gevoel, maar ja. Ik had niet echt anders verwacht. ‘Ismay, daar zijn we weer hoor,’ glimlacht ze, ‘al naar het toilet geweest?’ Ik knik en ze schrijft het op. ‘Nou, dan zou ik zeggen, kleed je aan en meld je even af bij de balie. Daarna ben je vrij om te gaan.’ Dankbaar knik ik naar haar, maar het is Niall die het uitspreekt. ‘Dank je wel, Malika. Ook bedankt voor het normaal blijven, omdat nou ja.’ Hij gebaart naar zichzelf en ik giechel. ‘Het is geen probleem, mister Horan. We krijgen wel vaker beroemdheden hier.’ Ze richt haar blik weer op mij. ‘Ik hoop je nooit meer te zien, Ismay.’ Ik grinnik kort en salueer. ‘Zal ik voor zorgen, Malika.’ Ze glimlacht nog een laatste maal naar ons beiden en verlaat dan de kamer, waarna ik mijn handen in de lucht gooi. ‘Woee! Op naar huis.’ Niall lacht en buigt zich voorover, waarna hij een kort en lief kusje op mijn lippen plaatst. Dan staat hij op en opent een kastje, waar hij mijn stapel met kleding uithaalt. ‘Hier, love.’ Hij legt het stapeltje naast mijn benen en geeft mijn hand een kneepje. ‘Ik ga even wat eten halen.’ Ik grinnik zachtjes en hij verlaat de kamer met een glimlach. Opgelucht sta ik op en trek het ziekenhuiskleedje uit. Daarna schiet ik in mijn eigen broek en Niall’s trui, waarna ik op het bed ga zitten om de veters van m’m all stars te strikken. Terwijl ik ze strik, hoor ik de deur opengaan. Zodra de veters goed vast zitten ga ik rechtop zitten. ‘Donut?’ Niall houdt een roze geglazuurde donut voor mijn neus en gretig neem ik hem aan. ‘Dank je wel, Nini.’ Hij glimlacht en bied me zijn lege hand aan (de ander is bezet door een donut) ‘Laten we gaan, chipmunk.’

De rit naar huis gaat op de een of andere manier sneller voorbij dan de rit naar de kliniek, maar ik besteed er geen aandacht aan. Niall parkeert zijn auto in de parkeergarage van het gebouw en we stappen uit, waarna we hand in hand richting de liften lopen. Zodra we op onze verdieping zijn, stappen we uit en lopen we richting mijn appartement. ‘Misschien ehm, moeten we eens overwegen samen iets te gaan zoeken?’ stelt Niall hakkelend voor. Voor een momentje sta ik verstijfd, waarna ik glimlach. ‘Klinkt geweldig, Nini.’ Je ziet duidelijk dat hij opgelucht is als hij naar me glimlacht en ik steek mijn sleutel in het slot. Als eerste stap ik naar binnen, waarna ik opkijk. ‘What the…’ In de woonkamer zitten de jongens en de meiden. ‘Surpriseeee!’ roept Louis enthousiast. Hij rent naar me toe en plaatst een natte zoen op mijn wang. ‘He Lou,’ mopper ik terwijl ik mijn wang afveeg. Hij grijnst alleen maar en ik lach kort, waarna ik hem een knuffel geef. Op hem kan je gewoon niet boos blijven. Eleanor is ondertussen gelukkig wel gewend aan de band die Louis en ik hebben en ze giechelt vrolijk. Ik gooi mijn jas uit en hang hem aan de kapstok, waarna ik richting de meiden loop. ‘Jullie hebben helemaal niet gezegd dat jullie zouden komen,’ zeg ik terwijl ik ze allebei een knuffel geef. ‘Het moest een verrassing zijn,’ zegt Perrie met een glimlach. Ik glimlach terug en draai me dan richting de jongens. ‘Hee guys,’ zeg ik vrolijk. Een voor een geef ik ze een knuffel. ‘Hoe gaat het?’ Zayn haalt zijn schouders op en zakt naast Perrie op de bank. ‘Alles gaat zijn gangetje. Uitrusten voordat we weer op tour gaan ea.’ Ik knik begrijpend. In mei begint hun nieuwe tour namelijk weer. ‘Nou ja, wat vrije tijd is ook fijn toch?’ Hij knikt en legt zijn arm op de rugleuning. ‘Harry, nee come on!’ klinkt er dan opeens. Verbaasd draai ik me naar de keuken, waar het vandaan komt. Niall staat met zijn armen over elkaar en geeft Harry een dodelijk blik. ‘Oi, wat is er?!’ roept Liam luid. Niall draait zich richting de woonkamer en gaat door zijn haar. ‘Harry hier, vind dat Ismay mij niet verdient omdat ik haar zwanger heb gemaakt en dat ik het op moet geven en hem zijn kans moet geven.’ Louis zucht en schud zijn hoofd, net zoals de meiden en Zayn. ‘Harry, wanneer leer je ’t nou eens?’ vraagt Liam vermoeid. Harry snuift alleen maar en beent de keuken uit. ‘Best. Als jullie het ook niet zien, ga ik maar.’ Hij pakt zijn jas van de kapstok en loopt het appartement uit. Ik schud langzaam mijn hoofd en zucht verdrietig. ‘Ik heb jullie groep uit elkaar gedreven. Harry is al zo sinds ik erbij kwam.’ Niall’s armen glijden om mijn middel en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. ‘Hee hee, nee. Niet zo denken alsjeblieft. Hij moet zich gewoon over zijn gevoelens heen zetten en je accepteren.’ Even zeg ik niks en Niall zucht. ‘Ik hou van je, oke? En dat is het belangrijkste.’ Zachtjes knik ik en ik hoor een ‘’awwh’’. Verbaasd kijk ik op en zie Eleanor ons met een liefdevolle blik aankijken. ‘Jullie houden van elkaar. How cute.’ Ik bloos en iedereen lacht, waarmee de lucht weer is opgeklaard en we de rest van de dag met zijn zevenen doorbrengen.

Reacties: