Hoofdcategorieën
Home » Pretty Little Liars » Trust nobody » Hoofdstuk 9
Trust nobody
Hoofdstuk 9
"Jurre, wat doe jij hier?"
Hij schudt even kort met zijn hoofd, legt de bloemen op het tafeltje naast mijn bed en gaat op de stoel zitten, waar kort geleden mijn moeder nog zat.
"Knijp me even?"
Hij kijkt me verbaasd aan.
"Waarom zou ik jou knijpen?"
Ik zucht even, dan doe ik het bij me zelf. Een pijnscheut gaat door mijn arm. Ja, ik ben echt wakker.
"Ik dacht dat ik droomde, ik had ook al gedroomd dat Roos hier was en..."
De deur gaat open, mijn vader komt binnen. Jurre staat op en geeft hem een hand.
"Jurre van Laar, ik ben stageleraar op.."
Mijn vader onderbreekt hem. "Aah, jij hebt mijn dochter aan gereden."
Ik grinnik, precies mijn vader om zo een gesprek te beginnen, ik zie Jurre rood worden.
"Pap, het was niet zijn schuld."
Mijn vader slaat Jurre nog een keer joviaal op zijn schouders, terwijl hij zegt: "Als er nog schade aan je auto is, laat het me weten."
Dan pakt hij zijn portemonnee, die hij blijkbaar vergeten was en toch nodig had, dan loopt hij de kamer uit. Jurre zucht opgelucht, waardoor ik weer begin te giechelen.
"Jouw vader is best eng."
Normaal zou ik hem gelijk verdedigen, maar nu Roos heeft gezegd dat hij vreemd is gegaan, wacht even dat had ik gedroomd, maar als ik zoiets zeg in mijn droom dan moet er toch een kern van waarheid in zitten. Mijn hoofd gaat pijn doen van het nadenken. Wacht eens even, Jurre heeft mij aangereden?
"Jij hebt mij aangereden?!"
Hij gaat weer zitten en pakt mijn hand vast.
"Het spijt me zo, maar je kwam zo maar de straat op rennen en ik kon niet meer stoppen."
"Maakt niet uit, het had iedereen kunnen zijn. Nu naar het echt belangrijke, geef jij les op mijn school?"
Hij staat weer op, hij zegt niks maar begint te ijsberen door de kamer. Ik volg hem met mijn ogen, hij is ontzettend knap. Een glimlach komt op mijn gezicht, dan kijkt hij me ineens recht aan.
"Betrapt."
Ik bloos en kijk snel naar beneden. Hij laat zich weer vallen op de stoel, voorzichtig kijk ik hem aan. Hij zit met zijn handen in zijn haar. Dan kijkt hij op, ik kijk hem vragend aan.
"Het kan gewoon niet tussen ons, je bent mijn leerling en.."
Ik onderbreek hem.
"Wat had je gedaan als ik niet op je school zat?"
Hij zucht diep. "Je bent nu mijn leerling dus dat maakt helema.."
Weer val ik hem in de rede.
"Wat had je gedaan?"
Hij kijkt me aan.
"Ik had je gebeld voor een dagje naar het strand zaterdag, etentje. Ik wilde je graag nog veel beter leren kennen. Toen ik je zag zitten in Rome, in het restaurant, alleen. Voelde ik gewoon dat ik bij je moest zitten, en toen leerde ik je kennen, en ik bleef me maar afvragen, Who is this girl, die houdt van fastfood, detectives, humor heeft en knap is."
Hij wordt rood als hij dat laatste zegt, ontzettend schattig.
"Ik ben nog steeds that girl."
"Als leraar mag ik geen relatie met je hebben."
Ik schudt mijn hoofd, ik ga niet Jurre verliezen, voor het eerst voel ik zoveel voor een jongen en dan krijg je dit.
"Je loopt hier stage, we kunnen elkaar toch in het geheim ontmoeten, en als jij van school bent ontmoeten we elkaar toevallig en dan.."
Hij strijkt voorzichtig mijn haar achter mijn oor, ik kijk hem smekend aan. Dan haalt hij zijn hand terug.
"Het kan niet."
Ineens hoor ik mijn moeders stem over de gang schallen. Snel laat ik me terug vallen op het bed, Jurre begrijpt het en zet zijn stoel een eindje van mijn bed vandaan en gaat normaal zitten, zoals elke leraar zou zitten als die op zieken bezoek was. De deur gaat open, mijn moeder begint gelijk te praten.
"Sara, waarom kon je niet gewoon uitkijken? Nu moet ik je zeker elke dag naar school brengen! Weet je dat vrouwen sneller rimpels krijgen als ze elke dag vroeg opstaan?" Dan ziet ze Jurre zitten, ze wordt knal rood en begint een excuses te hakkelen. Ik reageer niet, hij wil niet ervoor vechten, hij wordt mijn leraar, elke dag moet ik nu tegen hem aan kijken op school, elke schooldag wordt ik eraan herinnerd dat hij niet genoeg voor me over heeft.
"Ik zou haar mee naar school kunnen nemen? Toen ik in het telefoonboek uw nummer op zocht, zag ik dat ik een kamer heb gehuurd die naast uw huis staat." Klinkt Jurre's stem onverwacht.
Ik kijk hem woedend aan, ik moet nu ook nog elke schooldag met hem in een auto zitten? Alleen school was al erg genoeg geweest! Mijn moeder heeft niks door.
"Is dat echt niet te veel moeite? We zouden natuurlijk de benzine vergoeden." Ja hoor, mijn moeder denkt dat ze alles kan kopen. Voor haar is het al geregeld.
"Ik was eigenlijk van plan om te gaan fietsen dit jaar, maar aangezien ik dit probleem heb veroorzaakt, gebruik ik maar mijn auto."
Mijn moeder kijkt hem verrukt aan.
"Oh wat alleraardigst van u."
Hij glimlacht naar haar. Dan staat hij op en pakt zijn autosleutels.
"Dan ga ik maar, dag mevrouw, dag Sara."
Ik schenk hem een dodelijke blik als antwoord. Nog steeds heeft mijn moeder niks door. Die lijkt wel immuun voor gevoelens van anderen, alleen haar eigen gevoelens zijn belangrijk genoeg om mee om te gaan en de rest kan stikken.
Hij loopt de deur uit, maar draait zich aan het eind nog even om. "Sara, laat je het me weten wanneer je weer naar school gaat?"
Ik wil boos reageren maar mijn dierbare moeder is me voor.
"Ooh, dat is gelijk naar de kerstvakantie hoor."
"Geweldig, beterschap Saar.. a.)
Ik alleen hoorde de fout die hij maakte, hij noemde me Saar. Ik snap er niks meer van. Wat wil hij nu, het ene moment zegt hij dat het niet kan en het volgende moment zorgt hij ervoor dat ik elke dag bij hem in een auto zit en noemt hij me Saar. Mijn moeder heeft natuurlijk niks door van mijn verwarring.
"De herdenking van Roos hebben we afgezegd, die is verplaatst naar de eerste schooldag na de kerstvakantie. Dus je hebt alle tijd om je eigen speech te schrijven."
Ik zucht.
"Lieverd, je moet een speech houden. Dat hoort zo. Maar geen zorgen als je iets stoms zegt, ik kom na jou dus ik haal de familie eer weer omhoog."
De familie eer? Serieus de familie eer hangt af van mijn speech. Ja, mijn moeder is een dramaqueen.
"Nou, rust lekker uit. Ik kan niet langer in het ziekenhuis blijven, de geur is niet om te harde."
Ze geeft me een kus en loopt de deur uit. Na al deze gebeurtenissen ben ik ontzettend moe, dus ik besluit maar om te gaan slapen.
Reacties:
Super gaaf verhaal! Ik haat die vrouw echt. Ik kan haar niet eens moeder van Sara noemen haha. Wil graag snel verder lezen💕