FanFic.nl

The Outside World • One Direction

OO7

Met grote ogen kijk ik naar wat er voor me op tafel staat. We zitten met z'n alle aan de eettafel en de jongens zeiden dat dit het avondeten was. Echt de héle tafel staat vol. Thuis kreeg ik altijd maar een klein stukje brood, ja we waren best wel arm. De jongens zijn volgens mij heel erg rijk. Ze hebben me al van alles uitgelegd en ik weet nu hoe de tv werkt! Maar ik vind het nog steeds raar, al die kleine mensjes zitten erin. Vreemd.
Harry, Liam en Louis zijn vrolijk in gesprek terwijl ze van alles naar binnen eten. Niall heeft alleen maar aandacht voor zijn eten en is nu ondertussen al met de 5e lading bezig. Ik pak een broodje van de schaal en begin erop te knabbelen. Zayn zit al de hele tijd naar me te kijken, geen idee waarom.
'Moet je niet wat meer eten Yara?' Vraagt Zayn. Gelijk kijkt de rest ook naar me. 'Hoe bedoel je wat meer? Één broodje is voor mij genoeg hoor,' leg ik uit. Niall laat een stuk pizza op zijn bord vallen en kijkt me met grote ogen aan. 'Eén Broodje?!' roept hij vol ongeloof. 'Eeh.. Ja?' Twijfelend kijk ik ze aan. 'Hoeveel kreeg je thuis dan?' vraagt Louis. 'Soms niks als avondeten maar meestal ook één broodje. Dat is toch genoeg? Dat Niall nou zo veel eet,' mompel ik terwijl Niall lichtjes rood kleurt. 'Oke, dat verklaart het.' Vragend kijk ik Harry aan. 'Je bent best wel dun, dat komt dan omdat je te weinig eet' Legt hij uit. Onzeker kijk ik naar mijn lichaam. 'Kom op. Neem nou nog wat eten,' zeurt Liam. Ik haal mijn schouders op en pak hetzelfde wat Niall net uit zijn handen liet vallen. Onzeker begin ik eraan te knagen wat een tevreden glimlach van de jongens oplevert.
Na het eten, waarvan de jongens zeiden dat ik nog steeds de weinig gegeten had, verlaat een gaap mijn mond. 'Jongens? Mag ik naar bed?' vraag ik zachtjes. 'Tuurlijk,' grinnikt Zayn. Is dat grappig? Vast. Het blijft verder stil aan tafel. Iedereen staart voor zich uit.
'Enne.. Waar kan ik dan slapen?' Ze lijken ze ontwaken uit hun slaap en gelijk kijken ze me aan. 'Kies maar. Bij een van ons of op de logeerkamer,' zegt Harry met een grijns.
Nee, ik ga dus echt ff niet met één van die jongens in één bed liggen. 'Logeerkamer,' mompel ik. 'Ik laat die je wel even zien.' Zayn staat op van tafel en ik volg hem. Nog snel wens ik de jongens een goede nachtrust en dan loop ik samen met Zayn naar boven. Hij stopt voor een deur, wauw.. Dat is toch wel logisch he Yara?
Hij doet de deur open en een hele mooie kamer verschijnt. Het is echt gewoon een droomkamer. 'Wauw,' mompel ik waardoor Zayn begint te grinniken. 'Ik ben blij dat je het mooi vind. Maar wil je echt niet bij mij slapen?' vraagt hij liefjes. 'N-nee ik slaap wel gewoon hier. Anders ben ik jou tot last.' Snel glip ik de kamer binnen. 'Welterusten!' roep ik nog naar Zayn voordat ik de deur sluit.
Pfiew.. Daar ben ik ook weer onderuit gekomen. Nog steeds vind ik het wel eng die jongens, en dan al helemaal met een van hun in één bed.

Een irritant lichtstraaltje schijnt op mijn oogleden waardoor ik een rode vlek zie. Ik open mijn ogen maar al snel doe ik ze weer dicht door het felle licht wat best wel pijn doet. Weer kom ik in een diepe slaap terecht.
Een irritante stem maakt me weer wakker. 'Waarom houden we haar eigenlijk hier? Ze is gestoord.' Oef.. Dat deed pijn. 'Dude! Ze heeft niemand anders en ze is echt heel erg lief hoor!' Dat is al beter. 'Ja ze is wel lief maar ze kan ook voor problemen met Paul zorgen,' zegt een andere stem. Paul? Wat heeft híj hier nou weer mee te maken? 'Daar heeft hij wel gelijk. Als Paul erachter komt word ze vast gelijk weggestuurd.' Weer een andere stem. 'Maar ze is GEK!' Weer breekt er een stukje van mijn hard af.
Nu is het genoeg! Ik schiet als een speer overeind. 'Ik hoor alles hoor!' roep ik naar de vijf jongens die naast mijn bed staan. Verschrikt kijken ze me aan. 'H-hoorde je echt alles?' vraagt Liam voorzichtig. Ik knik. 'Het is al goed. Voor jullie ben ik misschien gek.' Ik stap uit mijn bed en ga demostatief voor ze staan.
'Dankje voor deze nacht maar ik ga maar weer. Willen jullie nu de kamer verlaten? Dan kan ik me aankleden en m'n spullen gaan pakken,' zeg ik hooghartig. 'Yara-' 'Dag' onderbreek ik Zayn gelijk. Met veel gemopper lopen ze de kamer uit. Zuchtend begin ik me aan te kleden. Een traan rolt over mijn wang. Ik moett weer weg. Weer naar een ander huis. Alweer. Mijn tas kan ik gelijk pakken want ik had nog niet echt spullen uitgepakt. Nogmaals voel ik wat nats over mijn wang stromen. Ik pak mijn rugzak en werp hem over mijn schouder. Nog een keer kijk ik de kamer rond. Alles ziet er weer precies zo uit als toen ik hier aankwam. Behalve het bed. De deken is er half afgevallen. Ik zucht en zet mijn tas weer op de grond. Snel leg ik de deken goed. Ook het kussen klop ik even op en dan kan ik eindelijk gaan.
Met mijn rugzak om loop ik naar beneden. Zayn, Harry, Liam, Louis en Niall zitten allemaal op de bank voor zich uit te staren. Zodra ze mij zien betrekt hun gezicht omdat het tot hun doordringt dat ik echt ga.
'Ga je echt?' vraagt Zayn met tranen in zijn ogen. Waarom tranen? Hij kent me niet eens, en andersom ook niet. 'Ik wil nog één ding weten.' Nieuwsgierig wachten ze af. 'Wie zei dat ik gek ben?' Boos kijk ik ze één voor één aan. Niemand zegt wat. Allemaal blijven ze stil.
'Ik snap het al. Nogmaals bedankt en dag.' Boos loop ik het huis uit. Hard sla ik de deur achter me dicht. Daar ga ik. Naar de enge stad. Helemaal alleen. Alweer.

Reacties: