FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Capitolo sette

Ik word wakker en kijk naast me. Een jongen ligt naast me en ik moet lachen. Het is me alweer gelukt! Steeds denk ik, ach het zal toch wel een keer afgelopen zijn? Maar nee, iedere jongen die ik versier wilt met me naar bed. Nu ken ik deze jongen helemaal niet, hij ligt vredig te slapen. Ik stap uit bed, trek mijn kleren weer aan en sluip zachtjes de deur uit. Vrolijk loop ik mijn straat in, geweldige avond heb ik gehad, nou ja, tot het moment dat ik het me herinner. Jake was er niet, dat vond ik wel vreemd. Ik bedoel, hij is op elk feest, maar ja hij had er geen zin in denk ik. Ow, wacht! Ik kan niet gewoon binnen lopen, niet na gisteren. Mijn moeder deed echt stom en William zal er vast nog wel zijn! Ulg, als ik aan die man denk word ik al kotsmisselijk. Ik pak mijn mobiel en typ het nummer in van Jake, maar ik krijg zijn voicemail. Dat is raar! Hij heeft zijn mobiel altijd aan staan. Nou ja, ik zie hem straks bij het bruggetje. Ik moet nu eerst ongezien mijn fiets pakken, want als mijn moeder me ziet, krijg ik gelijk een preek. Zachtjes sluip ik richting de schuur en kijk even naar de achterdeur. Yes, niemand te zien! Ik wil doorlopen, maar ik bots tegen de container aan en hij valt met een kabaal om. Shit!
,,Nola?” Ja hoor, daar heb je het al! Snel ren ik de schuur in en verstop me. De schuurdeur gaat open en ik hou even mijn adem in. William staat er en ik voel de woede mijn lichaam al vullen. Hij sluit de deur en opeens voel ik wat angst. Vind je het gek? Je stiefvader staat voor de deur waar ik eruit kan en het is een klein schuurtje. Straks doet hij me nog wat! Ach, zo moet ik nou ook weer niet denken. Nee, hij is te lelijk om me zorgen over te maken. ,,Nola, ik weet dat je hier zit.” zegt hij en doorzoekt de schuur. ,,Je moeder was doodongerust, je hebt heel wat uit te leggen.” nu stap ik naar voren en kijk hem vuil aan.
,,Godverdomme! IK HEB WAT UIT TE LEGGEN?! IK?”
,,Ja, wie anders? Je moeder? Haha, laat me niet lachen.”
,,Nee, niet mijn moeder. JIJ! Waarom doe je alsof je mijn vader bent en alles over mij kan beslissen?”
,,Dat doe ik helemaal niet.”
,,Nee, natuurlijk niet. Wat was er de vorige keer ook al weer? Oh ja, school belde dat ik de klas uitgestuurd was en jij geeft me twee maanden huisarrest. JIJ, NIET MIJN MOEDER!”
,,Dat was je verdiende loon. Je word veel te vaak uit de klas gestuurd.”
,,Ja, dus? Dat is toch mijn probleem? Het is mijn leven! Ik ben geen kleuter meer en jij bent al helemaal mijn vader niet, dus bemoei je met je eigen leven en laat mij met rust!” roep ik kwaad, duw hem aan de kant, pak mijn fiets en ren de schuur uit.
,,Nola, kom terug!” roept hij boos. Snel stap ik op mijn fiets en fiets zo snel als ik kan weg.

Als ik aankom op het schoolplein komen Jake en Rachel gelijk naar me toe.
,,Groen zoekt je.” zegt Jake en legt zijn hand op mijn schouder.
,,Waarom?”
,,Weet ik niet, maar hij klonk niet blij.”
,,Hé!” ik draai me om en zie de jongen van gisteren. Ik omhels hem even, maar weet echt niet wie het is. Ik kijk hem verbaasd aan.
,,Ik ben Mark, weet je nog? Gisteravond in de discotheek.” ik schudt mijn hoofd.
,,Nee, ik weet het niet meer. Maar dat heb ik wel vaker, wil je me nu met rust laten?” Hij kijkt een beetje beledigd, maar loopt wel weg gelukkig.
,,Ah Nola.” ik rol met mijn ogen. Mag ik niet gewoon rustig praten met Jake?! Wtf! Wat moet iedereen toch van me?! ,,Jou wil ik even in mijn kantoor spreken.”
,,Oké.” zeg ik ongeïnteresseerd. ,,Tot zo hé.” Jake glimlacht even en richt zich dan tot Rachel. Wat ziet hij toch in haar? Ze is een meeloper en ze durft echt niet zoveel. Ze wilde gisteren niet eens mee uit, ik bedoel maar. Je moet toch plezier hebben?! Groen opent de deur van zijn kantoor en ik ga op de stoel zitten. Hij kijkt me serieus aan. Dit is echt belachelijk! Ik heb een bloedhekel aan Groen!
,,Zo Nola, ik wil even met je praten.”
,,Daarom zit ik hier, toch?” Wat kunnen sommige mensen dom zijn zeg! Buiten zei hij al dat hij met me wilde praten en nu zegt hij het weer? Dat is toch onzin?!
,,Dat bedoel ik nou. Je bent veranderd. Vorig jaar had je allemaal achten en negens op je rapport en moet jij je rapport nou eens zien.” Hij legt mijn rapport voor me neus. ,,Allemaal vijven. Voor elk vak, zelfs voor wiskunde waar je altijd zo goed in was.”
,,Mensen veranderen.” zeg ik onverschillig en duw mijn rapport terug naar hem toe.
,,Jij bent niet op de goede manier veranderd. Je bent brutaal, je gaat vechten en je loopt weg van school.”
,,Dat vechten was niet mijn schuld.”
,,Oh nee? Wesley heeft me anders heel wat anders verteld.”
,,Natuurlijk die geloof je meteen, maar mij niet.”
,,Nola, je liegt tegen je leraren en misschien ook tegen je medeleerlingen.”
,,Ik lieg niet! Wesley schopte me. Rachel en Jake hebben het gezien, vraag het maar aan hun als u mij niet gelooft.” boos sta ik op.
,,Nola, ga zitten. Moet ik anders een brief voor je vader schrijven?”
,,Ja, doe maar. Die is toch dood.” ik plof weer neer.
,,Dood?”
,,Ja, overleden door kanker.” hij kijkt me ernstig aan en ik zucht. ,,U wist dat niet?” ik kijk hem vol ongeloof aan. Je zou denken dat een directeur toch wel dingen weet over zijn leerlingen.
,,Je bent er nooit over begonnen.” een paar tranen beginnen in mijn ogen te prikken.
,,Ja, raar hé?!” ik sta op. Over mijn vader wil ik niet praten. Zeg nou maar gewoon hoeveel dagen of weken ik geschorst ben!
,,Nola, luister nou e-”
,,Nee! Ik ga het hier niet over mijn vader hebben!” roep ik kwaad.
,,Nola, rustig...”
,,Ik ben ziek vandaag! Ajuus!” woest knal ik de deur dicht en loop naar buiten. Jake en Rachel staan nog steeds buiten en zijn niet in de klas. Verbaasd kijk ik Rachel aan.
,,Moet jij niet naar de les?” ze schudt haar hoofd.
,,Ik heb zin om met jullie iets te doen.” Wow, wacht even! Het verlegen meisje, die niks durft, wilt liever spijbelen en met Jake en mij rondhangen dan in de les zitten?!
,,Oké.” zeg ik.
,,Wat gaan we doen?” Jake kijkt me aan. Ik steek drie jointjes omhoog. Hij glimlacht en neemt er een aan. Rachel neemt er ook een aan en alle drie steken we de jointjes op.

Niet veel later zie ik Harry Styles en Liam Payne naar ons toekomen.
,,Hé jij bent toch dat meisje met die mooie tekening?” Liam kijkt me aan. Jake en Rachel kijken mij niet begrijpend aan.
,,Ja, dat klopt. Maar dat is niet zo mijn ding.” zeg ik en ik pak mijn pakje Marlboro. ,,Willen jullie er ook een?” Liam en Harry knikken en nemen de sigaretten van me aan. Ook Rachel, Jake en ik steken er een op.
,,Niet zo jou ding?” gaat Harry verder nadat hij een trek genomen heeft. ,,Je tekening was echt super mooi. Heb je er nog meer gemaakt en wie teken je?” Wat een vragen allemaal zeg! En waarom moet ik daar over praten? Ten eerste teken ik helemaal niet mooi en ten tweede gaat het niemand wat aan wat ik doe.
,,Ik vind ze niet zo. En ik vertel niet wie ze zijn, dat is privé.”
,,Mij heb je nooit verteld dat je kon tekenen.” Jake kijkt me nu aan en blaast de rook in mijn gezicht.
,,Nee, dat wilde ik ook niet. Maar ja, nu moet het wel.” zuchtend pak ik mijn tekenblok uit mijn tas en geef die aan Jake. Als hij erin kijkt, valt zijn mond open.
,,Wauw, dit is echt mooi.” roept hij uit en ook Rachel vind het mooi.
,,Wie is dat?” vraagt Rachel en wijst naar de tekening met de uitgelopen potloodlijn. Even slik ik. Moet ik haar echt vertellen wie dat is? Kan ik dat vertellen zonder te huilen of weg te lopen? Wat gaat ze ervan vinden en zal ik er beter van worden? Ik kijk van Jake naar Rachel en andersom. Jake wilt het heel graag weten. Shit! Ik ga op het hek van het schoolplein zitten en haal even diep adem.





Voor de gene die benieuwd zijn naar de tekening van Nola:
Tekening Nola

Reacties: