FanFic.nl

He's the one|| Zayn Malik [Afgerond]

~001~Alone

Het feit dat ik niet op vakantie kan is niet zo erg, ik bedoel ik kan London verder ontdekken en gaan shoppen en zo. Het feit dat al mijn vriendinnen wél op vakantie zijn, dat is erg. Het betekent namelijk dat ik niemand heb om mee op te trekken deze vakantie. En dan bedoel ik ook echt niemand. En me mee laten gaan met iemand? Nee hoor, dat mag niet. Maar ja, een negentien jarig iemand mee laten gaan met haar vriendin en ouders is natuurlijk heel gevaarlijk. Note the sarcasm.
Dus ja, dat is eigenlijk het verhaal over hoe ik hier ben beland. Alleen. Lopend in de bloedhete straten van London. Diep zuchtend trek ik mijn Iphone uit de zak van mijn lichte spijkershort, iets dat meteen een herinnering naar boven roept.

’Jaylinn, sweetie. We moeten even praten,’ zegt mijn vader ernstig. Opkijkend van mijn boek, the fault in our stars, geef ik hem een glimlachje. ‘Ja, pap?’ Hij krabt nerveus aan zijn nek en gaat op mijn zwarte bureaustoel zitten. Niet-begrijpend kijk ik hem aan en zwaai mijn benen van de brede vensterbank, waardoor ik er gewoon op zit in plaats van met mijn benen opgetrokken. ‘Pap, waarom ben je nerveus?’ Hij kucht en vouwt zijn handen. ‘Ik weet dat ik je beloofd heb dat we naar Spanje zouden gaan en je moeder zouden gaan op zoeken daar, maar…’ Zijn stem sterft weg en ik trek een wenkbrauw op. ‘Maar wat, pap?’ Hij kucht weer. ‘Wekunnennietnaarspanjetoeendatspijtmeheelerg.’ Ik hef mijn handen op. ‘Ho ho ho, opnieuw en nu langzaam en verstaanbaar alsjeblieft.’
‘We kunnen niet naar Spanje toe en dat spijt me heel erg. Ik weet hoeveel je je erop verheugd hebt.’ Mijn mond valt open en ik spring op, mijn armen in de lucht gooiend. ‘Wat?! Waarom kunnen we niet gaan? Je had het me beloofd, pap.’ Hij zucht. ‘Ik weet het schat, ik weet het.’ Boos sla ik mijn armen over elkaar een en staar hem aan. ‘Vertel op dan, waarom kunnen we niet?’ Hij staat ook op en zet en stap dichterbij. ‘Het bedrijf waarvoor ik werk heeft een grote opdracht gegeven en mij de leiding gegeven. Jaylinn, als ik dit goed doe krijg ik misschien wel een promotie.’
‘Met de nadruk op misschien ja.’
‘Jaylinn, ik weet dat je het niet leuk vindt, maar volgend jaar gaan we echt. Beloofd.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, volgend jaar gaan we niet. Dat weet ik best, maar weet je wat. Volgend jaar ga ik wel alleen. Dan ben ik toch al twintig.’ Mijn vader knikt verslagen en draait zich om. Voordat hij mijn kamer verlaat plaatst hij een doosje op mijn grote bureau/make-uptafel. ‘Ik heb wel een cadeautje voor je. Om het een beetje goed te maken.’ Dan verlaat hij mijn kamer.

In dat doosje zat dus mijn Iphone. Hoewel ik natuurlijk heel blij ben met mijn nieuwe mobieltje (ik had eerst een blackberry), doet het niet af aan het feit dat we alweer niet op vakantie gaan. Ik zucht diep en open de whatsapp app. Met mijn hoofd naar het scherm gericht typ ik snel een berichtje naar mijn beste vriendin Maaike. Babeeeeee, it’s so lonely here =( Haar antwoord komt al gauw. It’s boring here to. Ik mis je =( Kort lach ik om haar berichtje. Ze zit in een all-inclusive vijf sterren hotel in Turkije, hoe kan het daar nou weer saai zijn?! Wat? Geen leuke jongens daar?
Jawel…… Ik grinnik en laat mijn vingers weer over het schermpje vliegen. Then go enjoy them. Ik red me hier wel. Echt wel. Love you x Haar antwoord komt wederom snel. Oke…Have fun back there. Love you x Ik glimlach en stop mijn telefoon terug in mijn zak, waarna ik opkijk en zie dat ik bij het winkelcentrum ben aangekomen. Besluitend dat ik er wel even naar binnen kan loop ik erheen.

Zodra ik binnen stap slaak ik een zucht van opluchting. Binnen is het namelijk aangenaam koel en dat had ik eigenlijk wel nodig na ruim een half uur buiten te hebben doorgebracht. Het is namelijk 30 graden of zo en laat me je zeggen. In London is dat echt niet fijn. Langzaam loop ik verder het gebouw in en laat mijn ogen over de verschillende winkeltjes glijden. Dan valt mijn oog op de ijskraam en een glimlach verspreid zich op mijn gezicht. Wat ijs kan ik wel gebruiken. Zo gezegd zo gedaan, dus ik begin de kleine tocht naar de ijskraam. Zodra ik daar ben aangekomen bestel ik twee bolletjes vanille ijs in een bakje en betaal het gevraagde bedrag. Met het bakje ijs in mijn handen en een klein lepeltje erbij ga ik verder met mijn tocht door het winkelcentrum.

Zodra ik mijn handen weer vrij heb duik ik de Claire’s in. Mijn ogen scannen langs de vele rekken met kettingen, oorbellen, ringen en telefoonhoesjes samen met de rekken met haar accessoires en verschillende soorten handschoentjes en maskers. Een brede glimlach zet zich op mijn gezicht en ik loop naar het eerste rek, gevuld met kettingen. Zorgvuldig bekijk ik het rek en de verschillende hangertjes die de kettingen sieren. Dan valt mijn oog op een kettinkje met een hart eraan, versierd met de Engelse vlag en een paar diamantjes. Meteen vouwen mijn vingers zich om het kaartje en haal ik hem eraf. Gelukkig valt de prijs wel mee en dus besluit ik hem te kopen. Dan valt mijn oog op een matchende ring en ook die verschijnt in mijn handen. Gretig speur ik de winkel rond over er ook nog matchende oorbellen zijn, maar helaas. Met de twee items in mijn hand loop ik naar de kassa en leg ze op de balie. ‘Deze twee graag,’ mompel ik verlegen. Het meisje achter de kassa lacht vriendelijk naar me en scant de barcodes. ‘Dat wordt dan elf pond vijftig alsjeblieft.’ Ik overhandig haar het geld en ze stopt de twee sieraden in een klein tasje. ‘Fijne dag nog verder.’ Ik geef haar een klein glimlachje en verlaat dan de winkel. Als ik opkijk valt mijn mond open van verbazing. In die korte tijd dat ik in Claire’s was, is het winkelcentrum vol gelopen met jonge (en oudere) tienermeiden.

Reacties: