FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

29~Blood and Tears

Met een ruk schiet ik overeind, een verschrikt geluid uit Jade trekkend. Ze gaat rechtop zitten en ik trek mijn knieen op, waarna ik mijn hoofd erboven op laat rusten. Mijn ademhaling is gejaagd en ik knijp mijn ogen dicht. ‘Liam?’ haar stem is voorzichtig, net zoals haar hand die ze aarzelend op mijn schouder legt. ‘Gaat het?’ In plaats van te antwoorden, sla ik mijn armen om haar lichaam en trek haar dicht tegen me aan. ‘Liam?’ vraagt ze nogmaals. Trillerig adem ik uit en strijk door haar haar. ‘Sorry, het is gewoon-ik-een slechte droom,’ mompel ik uiteindelijk. Ze knikt alleen maar en slaat haar armen om me heen, waarna ze haar hoofd in mijn nek begraaft. We zijn een tijdje stil en ik geniet van haar warmte. ‘Siva?’ fluistert ze uiteindelijk. Ik knik alleen maar en ze verstevigd haar grip op mijn lichaam. Op mijn beurt doe ik hetzelfde en ik plaats een kus op haar schouder, waarna we zo een tijd blijven zitten.

Uiteindelijk wordt het kouder en begint het te schemeren, een teken voor mij om naar binnen te gaan. Langzaam maak ik me los uit onze omhelzing en sta op. ‘Kom je mee naar binnen?’ Jade knikt en pakt mijn uitgestoken hand aan. Voorzichtig trek ik haar omhoog, waarna ze de kont van haar spijkerbroek afveegt. ‘Laten we gaan.’ Ik glimlach naar haar en geef haar een zacht kneepje in haar hand. Hand in hand lopen we naar de voorkant van de loods, waarna ik de grote deur openschuif, totdat de ruimte groot genoeg is en wij er tussendoor kunnen glippen. Dit doen we dan ook en ik glimlach naar haar. Ze beantwoord hem echter niet, maar houdt haar hoofd een beetje schuin. ‘Waarom zijn ze zo druk?’ Dan pas dringt het rumoer tot me door en verstijf ik. ‘Houdt hem dan tegen verdomme!’ klinkt Zayn’s stem, ‘die gast is half mank, come onn!’ Langzaam begin ik te trillen. Nee, nee dit kan niet. Niet de droom, nee. ‘Jade, ga achter me staan.’ Ze gehoorzaamt en ik leg mijn vrije hand op het wapen in mijn broekrand. ‘Blijf achter me,’ fluister ik. Als antwoord geeft ze een kneepje in mijn hand en ik begin te lopen. ‘Wie hebben we daar?’ Met een ruk sta ik stil en draai mijn hoofd naar de bron van het geluid. ‘Siva,’ zeg ik met opeen geklemde kaken. Hij grijnst en laat zijn blik naar Jade schieten. Snel draai ik mijn lichaam zo, dat ze uit zijn blikveld is. ‘Hoe ben je ontsnapt?’ Hij haalt zijn schouders op en draait een mes in zijn handen rond. Bloeddruppels sieren het oppervlak en ik word bang. ‘Siva, wie heb je met dat mes verwond?’ Hij haalt alleen maar zijn schouder op en begint langzaam naar ons toe te hinken. ‘Blijf staan,’ zeg ik ferm. Hij luistert niet, brengt alleen zijn mes omhoog. ‘Time to say goodbye, Liam.’

Jade Maria Tearly

Dan gaat alles heel snel. Op hetzelfde moment dat Siva zijn mes loslaat, klinkt er een schot, wat weer samengaat met de harde gil die mijn lichaam verlaat. Mijn ogen knijp ik stevig dicht en ik voel een traan over mijn wang lopen. Dan is alles stil, maar ik weiger mijn ogen te openen. Een paar seconden blijft die stilte, maar dan barst alles los. Van alles wordt door elkaar geschreeuwd. ‘Liam, gaat het?!’
‘Is hij dood?!’
‘Tering tyfus.’
‘Idiots! Jullie hadden hem nooit moeten laten ontsnappen!’
‘Godverdomme jongens.’
‘STILTE!’ De laatste stem herken ik maar al te goed en ik open langzaam mijn ogen. Bezorgde bruine staren terug. ‘Gaat het?’ Zijn stem is zacht, overspoeld door bezorgdheid. Langzaam knik ik en sla mijn armen om zijn middel. ‘Je leeft nog.’ Hij grinnikt zachtjes en gaat door mijn haar. ‘Of course, Jadie. Zo makkelijk kom je niet van me af.’ Ik snik luid en druk mijn gezicht in zijn borst. Zijn armen glijden om mijn nek, maar het geluidje van pijn ontgaat me niet. Met een ruk zet ik een stap achteruit en laat mijn ogen over zijn lichaam glijden. ‘Liam!’ zeg ik luid, ‘je bent gewond!’ Hij richt zijn blik naar de wond op zijn arm. ‘Ik heb erger meegemaakt.’ Ik rol mijn ogen en kijk naar Zayn. ‘Verbanddoos, nu.’ Hij knikt en loopt weg, waarna hij kort daarna weer terugkomt met de doos. Met een knik pak ik hem aan en open hem, waarna ik de benodigde spullen eruit pak. ‘Zit.’ Liam rolt zijn ogen, maar gehoorzaamt en gaat op de loungebank achter hem zitten. Allereerst ontsmet ik de wond, waarna ik met zwaluwstaartjes de randen naar elkaar toetrek. Vervolgens wikkel ik er een verbandje om en geef er na wat aarzelen een kus op. Hij glimlacht en slaat zijn arm om mijn schouders, waarna hij een kus op mijn slaap plaats. ‘En Siva?’ vraag ik zachtjes. Hij kijkt naar de plek waar Siva stond en ik volg zijn blik. Daar ligt hij dan. Dood, een kogel door zijn hart. Opgelucht zucht ik en druk me dichter tegen Liam aan. ‘Dat is goed afgelopen.’

‘Liam, Liam, liam!’ Dan komt naar de groep toegerend, een verwilderde blik in zijn ogen. ‘ik-we-jij-We hebben een probleem.’ Liam spring meteen op. ‘Wat is er?’ Dan gebaart dat hij hem moet volgen en ik spring snel op, waarna ik me aan Liam’s zijde voeg. Samen lopen we naar een ruimte in de achterkant van de loods. Dan loopt door naar een openstaande deur en stapt opzij. ‘Ik-ik wilde Siva’s cel leegruimen en vond toen dit.’ Samen met Liam stappen we naar binnen en ik hap naar adem, waarna ik langzaam naar het lichaam toeloop en bij zijn hoofd op m’n knieen zak. ‘Arme jongen. Liam komt naast me zitten en legt zijn hand in de nek. ‘Geen hartslag meer.’ Ik schud mijn hoofd en zucht trillerig, waarna ik een traan voel ontsnappen. ‘Hij leek me zo aardig, zo vrolijk. En ik ken hem niet eens.’ Liam zucht ook en buigt zich iets naar voren, waarna hij door de blonde haren gaat. ‘Niall,’ mompelt hij zacht. Dan slaat hij zijn handen voor zijn ogen en begint luid te snikken.

Reacties: