FanFic.nl

Courage • Thorin Oakenshield

Hoofdstuk 10.

Alyssae voelde het nauwelijks toen het gewicht boven haar verdween en ze op haar zij werd gerold. Iemand sloeg tussen haar schouderbladen en ze kokhalsde. Het bloed dat ze had ingeslikt, kwam er weer uit. Ze voelde zich diep ellendig terwijl ze golven bloed uitkotste.
Hoe meer wargbloed haar lichaam verliet, des te meer omgevingsgeluiden ze weer ervoer. Het geluid van staal op staal weergalmde nog steeds tussen de bergwanden, maar vermengde zich nu ook met een soort gekrijs dat ze niet kon thuisbrengen.
Langzaam richtte ze zich op. Thorin zat op de grond en leek ieder moment het bewustzijn te kunnen verliezen. Zijn gezicht was grauw, alsof de dood al bezig was hem mee te nemen naar zijn rijk. Zijn lange haar zat onder het bloed en zijn donkere ogen staarden glazig voor zich uit.
Azog was in gevecht met drie dwergen die Alyssae niet bij naam kende.
Het regende vuurbommen om haar heen. Ze wist dat dat enkel het werk van de tovenaar kon zijn. Toen ze echter omkeek, zag ze hem en enkele anderen nog steeds in de bomen zitten, bijeen gedreven door grauwende wargs en brullende orks.

Waar was Bilbo? Wankelend stond ze op en strompelde over het terrein. Ze hield haar zwaard in haar hand, maar de punt sleepte nutteloos over de vloer. Haar oog viel op een grote plas bloed die geen bron kende. Met de weinige energie die ze nog over had, haastte ze zich er naartoe. Ze zakte op haar knieën op de bloederige bodem neer. Zacht gekerm bereikte haar oren.
‘Bilbo?’ Haar handen strekten zich uit en ze voelde de stof van zijn kleding. Hij lag op de grond. Ze volgde de vormen van zijn lichaam, totdat ze zijn gezicht gevonden had. Ze boog zich ernaartoe. Zijn lippen bewogen en hij herhaalde slechts één woord.
Ring.
Ring?
Alyssae wist niet of ze het goed had verstaan. Waarom zou Bilbo over een ring praten? Ze voelde plotseling een hand op haar knie, maar hij was zo zwaar en futloos dat het evengoed haar verbeelding kon zijn. Ze tastte er met haar eigen hand naar en voelde zijn stramme vingers. Ze waren opgezwollen. Vlug gleed ze met haar vingers over zijn hand, totdat ze inderdaad op de ring stuitte. Ze trok hem van zijn vinger en plotseling verscheen Bilbo voor haar.
Hij zag er zo verloren uit dat ze de kracht van de ring op slag vergat en het voorwerp in haar zak schoof. Zijn andere arm was haast van zijn romp gescheiden en hij had overal wonden.
Ze zou ze niet kunnen helen.

Alyssae praatte aan een stuk door: dat Gandalf weldra zou komen om hem te helpen.
Het was een leugen. De tovenaar werd vastgehouden in een boom en had zijn handen vol aan het beschermen van de dwergen om hem heen. Hij zou met geen mogelijkheid bij hen kunnen komen. Daarom vertelde Alyssae hem maar andere dingen. Ze sprak over haar woonplaats en zelfs over haar verloofde. Dat er een groot bruiloftsfeest zou komen en dat Bilbo natuurlijk een eregast zou zijn.
Ook daar was niets van waar. Zoals het er nu uitzag, zou er nooit een huwelijk komen en nadat ze uitverteld was, had Bilbo zijn ogen gesloten en ademde hij niet meer.
Ergens buiten haar bereik zou hij inderdaad een feest vieren, maar het was niet haar huwelijksfeest. Hij ging daar naar waar de Hobbits in geloofden – ze wist niet wat – en daar zou hij de geneugten kennen die hij op deze aarde was misgelopen.

Alyssae deinsde achteruit en tranen vulden haar ogen. Van iedereen om haar heen was Bilbo degene geweest die ze het meest had gemogen. Omdat hij anders was. Omdat hij niet bij de groep hoorde, net als zij. Zijn plotselinge vertrek joeg haar angst aan. Was zij de volgende?
Het antwoord kwam onmiddellijk toen ze een sterke greep om haar schouders voelde. De grond verdween onder haar voeten en ze kreeg het gevoel dat ze rechtstreeks naar de volgende wereld werd getild.
Het lichaam van Bilbo werd kleiner en kleiner, totdat hij uiteindelijk onzichtbaar werd tussen de bomen en de stenen.

Reacties: