FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 14

Chapter 14

"Denk je dat hij het gaat doen?" vroeg Sirius aan Remus toen eindelijk iedereen weg was en ze met z'n drieën waren. Hij, Melian en Remus. Remus haalde zijn schouders op "Ik heb geen idee. Ik denk dat Christina hem persoonlijk vermoord als hij het doet maar aan de andere kant het is wat Perkamentus wilt en het was letterlijk een bevel en je negeert niet snel een bevel van Perkamentus." zei Remus langzaam. Melian schudde haar hoofd "Bevel of niet ik zie het niet gebeuren dat Sev het doet. Dan word Perkamentus maar boos, maar zonder Perkamentus is de school helemaal kwetsbaar en kan Voldemort doen en laten wat hij wil. Perkamentus is de enige waar Voldemort echt bang voor is en hem uit de weg helpen zal voor ons alleen maar nadelig zijn. Het boeit me niet dat onze dekmantels dan worden opgeblazen ik denk toch niet dat ik het nog een moment langer had volgehouden tussen al die dooddoeners en hemzelf." zei Melian die de pinnen uit haar, haar trok waardoor het los over haar schouders viel. "We zullen zien. Weet iemand eigenlijk wanneer hij van plan is toe te slaan bij het ministerie?" "we verwachten na Halloween maar wie weet misschien doet hij het morgen al. Het ministerie staat volgens Romeo op instorten, een klein zuchtje wind en het ligt op z'n reet." zei Sirius die er niet bepaald mee zat dat het ministerie van toverkunst straks weg was maar ja hij was dan ook niet zo'n grote fan van de ministers en alles. "Nou ik ga naar bed, Het is al lastig genoeg om een goede nachtrust te krijgen nadat ik daar ben geweest maar nu met alle stress maakt dat het er niet makkelijker op. Remus we moeten snel de kinderen spreken. Ik wil niet dat ze zich onnodig in de problemen werken." zei ze streng tegen Remus die haar ongelovig aankeek "Je hoort wat je zegt toch Mel? Het zijn jou kinderen waar denk je dat ze het van hebben dat ze problemen gaan opzoeken?" Melian grijnsde "Van jou toch?" Sirius schoot in de lach "Nou niet toen hij op Zweinstein zat in elk geval." Remus wierp een blik op Sirius die zijn lippen op elkaar perste om niet verder te lachen "Kijk uit sluipvoet of ik ben genoodzaakt je iets aan te doen." "Zoals?" Remus kreeg een duivelse grijns op zijn gezicht "Oh nee..." de paniek op het gezicht van Sirius was al genoeg wraak voor Remus en hij wendde zich weer tot Mel "Ik kom er zo aan Mel." zei hij grijnzend. Melian knikte en liep hoofdschuddend weg, ze zou die twee ook echt nooit begrijpen, maar aan de andere kant, wie wel?
"je was toch niet echt van plan het tegen haar te zeggen of wel?" vroeg Sirius toen Melian de deur achter zich dicht had gedaan en ze zeker wisten dat ze hen niet meer kon horen "Natuurlijk niet. Wat jij en Luthien doen is jullie zaak ik ga het tegen niemand vertellen maar je kan er op wedden dat het niet heel lang meer duurt voor iemand vermoedens begint te krijgen. Christina liep al te mopperen dat Luthien liever bij jou was dan bij haar eigen ouders en ze begint zich af te vragen waarom." Sirius schudde zijn hoofd "Ik weet het maar ik weet ook dat ze me beiden omleggen als we het ze vertellen." "Dat..is je eigen probleem." Sirius zuchtt even diep "Ach ik denk dat ik morgen maar eens op zoek ga naar Luthien en ga kijken of ze even een momentje tijd heeft voor me. Remus huiverde "Oh teveel informatie Sluipvoet." zei hij walgend "Wat? Jij en Mel doen het toch ook? Ik wed dat je goed bent met je tong, als wolf heb je vast genoeg oefening gehad met het opeten van konijnen enzo" Sirius grijnsde zo breed dat Remus even bang was dat zijn gezicht zo zou blijven staan en als dat niet het geval was zou Remus hem zelf wel zo vervloeken dat hij de rest van zijn leven met een brede grijns op zijn gezicht geplakt zat verder moest. "Wie weet waar jij met je tong heb gezeten als hond Sirius, ik denk ook niet dat Luthien dat wil weten...gezien zij degene is die meer met jou tong te maken heeft dan wie dan ook" Remus huiverde weer even en lachtte toen hij ineens een van de kussens die op Sirius zijn bed lagen naar zijn hoofd kreeg. "Mis." en Remus dook weer weg toen de tweede kussen op hem af kwam. "Ga slapen Sluipvoet. Wie weet hoelang het nog duurt voor we uberhaupt goed kunnen slapen." en na dat gezegd te hebben gooide Remus de kussens terug naar Sirius die beiden doel troffen, zo dusdanig hard dat Sirius achterover van zijn bed af viel. "Ow" mompelde Sirius en Remus liep lachend weg achter Melian aan.

Christina smeet de deur met een klap achter zich dicht waardoor Severus zich omdraaide met opgetrokken wenkbrauwen om te kijken waar de spontante agressie van zijn vrouw vandaan kwam. Christina trok zich echter niets van haar man aan en dumpte haar mantel over een stoel waarna ze naar hun slaapkamer liep, de badkamer in verdween en pas na 3 kwartier haar hoofd weer liet zien. Severus was in de tussentijd maar huiswerk van die idioten van een 3e jaars gaan nakijken die het verschil blijkbaar niet konden zien tussen het vocht van de levende dood en een slinksap... Hij keek pas weer op toen Christina weer door het kantoor begon te ijsberen wat hem al snel op zijn zenuwen begon te werken "Chris wat doe je?" vroeg hij zijn ganzenveer neerleggend. "Ik ben aan het nadenken wat de reden kan zijn van Perkamentus zijn spontane wil om dood te gaan." Severus had het verwacht, dat Christina dit zich zo zou aantrekken maar waarom ze nou weer zo bloedchagrijnig moest zijn... "Zodat ik en Melian kunnen blijven spioneren alleen ik denk niet dat Perkamentus nog erg helder denkt." "Hoe bedoel je?" vroeg hij "Nou..hij wil dat ik een einde maak aan hem maar hij denkt er niet bij na wat dat doet met de orde en met de school. De bescherming rond de school zal meteen weg zijn, en de heer van het Duister heeft dan helemaal vrij spel. Hij denkt ook op het moment niet aan de levens van de studenten die hij dan in gevaar brengt als hij er niet meer is. Hij is de enige die hen echt kan beschermen omdat de heer zelf te bang is om het tegen Perkamentus op te nemen." "Dus je gaat het niet doen?" "Nee natuurlijk niet! ik zorg dat Bellatrix niet eens in de buurt komt van Perkamentus." zei hij bot. Ineens vloog Christina hem om de hals "Dankje!" zei ze opgelucht "waarvoor-... wacht...dacht je echt dat ik het zou doen?" vroeg Severus verbaasd al wist hij dat goed te verbergen "Nee natuurlijk niet maar het is een hele geruststelling het van jou zelf te horen." zei ze toen snel voor hij ging denken dat ze hem niet vertrouwde. Ze vertrouwde hem met haar leven, dat deed ze al vanaf het moment dat ze hem leerde kennen en dat zou ook nooit veranderen. "Wat was je trouwens in Merlijns naam aan het doen 3 kwartier lang in de badkamer?" vroeg Severus een ander onderwerp aansnijdend. "Ik zat in bad? is dat verboden?" "Zonder mij?" vroeg Severus die nu gemaakt gekwetst keek "Sinds wanneer wil je mee?" Christina die het nu helemaal niet meer begreep keek hem verward aan "Sinds nu." "Nou....ik voel me nog steeds een beetje vies" zei ze poeslief "Ik kan het nog erger maken, dan moeten we een extra lang bad nemen." Christina kreeg een duivelse grijns op haar gezicht "Professor Sneep, u weet wel hoe u een vrouw moet verleiden." zei ze terwijl ze langzaam terug richting de badkamer liep en ondertussen haar badjas liet zakken. Severus keek haar voor nog ongeveer een seconden na voor hij achter haar aan liep waarna het feest kon beginnen.

Melian keek Remus aan die naast haar nog vredig lag te slapen. Het was lang geleden dat hij ook echt de nacht door had geslapen. Zij daarentegen...was meerdere malen wakker geworden, het meeste kwam doordat Remus zich omdraaide of bewoog en Melian de laatste tijd zo licht sliep dat ze elke beweging voelde...misschien was het angst dat Remus ineens weg was, of de spanning. Ze stond in elk geval 24/7 op scherp en dat ging niet op met haar nachtrust. Iets wat Remus haar continue vertelde. Ze zag aan hem dat hij zich zorgen maakte maar ze kon er weinig aan doen en ze verdomde het om een drankje van Severus in te nemen voor een goede nachtrust. Dan sliep ze goed en dan werden ze aangevallen nee dankje. Melian glimlachte teder toen Remus langzaam wakker begon te worden..waarschijnlijk door haar starende blik..."Je staart." mompelde hij slaperig. "Nee ik geniet." Remus opende 1 oog "Het is eng" "Het is romantisch" zei ze half lachend. Remus schudde zijn hoofd en keek op de klok hoelaat het was en kreunde. "Uhg, waarom ben je altijd zo vroeg wakker op een zaterdag Mel?" "Weet ik veel ik kon niet meer slapen." zei ze schouderophalend. "Misschien moet ik je gewoon weer moe maken. We weten allebei de oplossing voor teveel energie." zei hij grijnzend en ineens klaar wakker. Melian schoot in de lach "Hmm ik heb het idee dat jij al genoeg energie verbruikt heb gisteren misschien moet jij gewoon nog even slapen en daarna weer wat calorieën komen verbranden." zei ze liefjes. "Oh ik heb genoeg energie Mel...sinds wanneer ben jij er zo op gebrand mij lang te laten slapen? meestal maakte je mij wakker juist zodat we calorieën konden verbranden." zei hij fronsend. Melian zweeg "Mel?" ze zweeg nog steeds "Aarde aan Melian? Mijn knappe, lieve, perfecte, nu wel erg stille, saaie, vermoeide, vrouw." Oh waarom moest hij dat nou weer doen? Hij wist ook echt precies- Melian gaf het op. Ze keek hem weer aan en hij wist dat hij had gewonnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.