FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 16

Als Kyle ergens een hekel aan had was het om op een zondag vroeg op te moeten staan… het vroeg opstaan was niet zo’n groot probleem. De manier waarop hij werd gewekt echter… Luthien stond naast zijn bed en naar zijn idee had ze hem al een tijdje aan staan staren voor ze het eindelijk opgaf en hem een klap op zijn hoofd gaf met een kussen. “AH! Merlijns baard wat-..LUTHIEN BEN JE GEK GEWORDEN WEET JE WEL HOE VROEG HET IS?” brulde Kyle nijdig toen hij de tijd zag. “Ja. Half 7.” Kyle keek haar vernietigend aan “Ik neem aan dat ik niet de eerste ben die je hebt wakker gemaakt?” vroeg hij door zijn ogen wrijvend om de slaap te verdrijven. Ondertussen waren zijn klasgenoten ook wakker geworden door zijn uitbarsting die nu nijdig naar hem en Luthien keken, de gordijnen rond hun bed dicht trokken en weer gingen slapen. Kyle had echter het idee dat hij dat niet kon doen of Luth zou hem zo naar beneden slepen in enkel zijn boxer. “Waarom maak je me zo moeilijk vroeg wakker?” vroeg hij nijdig “Omdat we vanavond ons aller eerste optreden hebben en ik wil nog repeteren dus we moeten snel ontbijten en dan door naar de kamer van hoge nood.” Ratelde ze in topsnelheid alsof ze een trein moest halen. Kyle keek haar aan alsof ze volledig was ontspoord, draaide zich om en sloot zijn ogen vastbesloten nog een paar uurtjes slaap te pakken voor alle chaos zou beginnen. Luthien pakte zijn dekens en trok die van hem af waardoor er een koude rilling over hem heen ging maar hij verdomde het om zich om te draaien en zich gewonnen te geven. “Kom op Kyle, Dane is ook al wakker en Amber ook.” Zei ze pissig. “Ik neem aan dat Revius & Chanelle er niet bij zullen zijn gezien die in andere afdelingen zitten en je niet in hun leerlingenkamer kan komen tenzij je het wachtwoord heb.” Gromde hij “En we kunnen weinig doen zonder Rev en Chanelle. Buiten dat is Anna er ook niet hoe wil je optreden zonder Anna?” vroeg hij zijn ogen dichtknijpend. “Anna is er.” “Pardon?” Kyle draaide zich met een ruk om “Anna was vanmorgen in de grote zaal met Revius.” Kyle kwam overeind “Hoelang ben jij al wakker?” “Vanaf 5 uur.” Kyle keek haar lang zwijgend aan. “Weet Dane dat?” “Nee.” “Waarom niet?” omdat hij dan halsoverkop in zijn boxer naar de grote zaal was gerend om te vragen of alles goed met haar was en dan zou hij goed voor lul staan.” “Ik denk niet dat Dane erg voor lul staat als hij in zijn boxer naar de grote zaal rent. Er zijn zeer weinig mensen nu al wakker.. Het is namelijk ZONDAG.” Luthien haalde haar schouders op “Nou en. We hoeven Anna geen trauma te bezorgen door Dane te zien.” “Uh-“ “Waag het niet Kyle Remus Lupos of ik vervloek je zodat je nooit meer kan spreken wat zonde zou zijn gezien Selene schijnt te genieten van je stem en trouwens ik wil dat jij ook eens laat horen of je kan zingen.” Nu was Kyle ervan overtuigd dat Luthien volledig de weg kwijt was. “Ik kom eraan.” Gromde hij met tegenzin. Hij had verwacht dat Luthien tevreden weg zou lopen maar ze bleef staan. “uh..Luth?” “Ik blijf hier net zolang staan tot jij je bent uit bent en aangekleed bent.” Zei ze droogjes en ze sloeg haar armen over elkaar “Kunnen jullie alsjeblieft stil zijn of op donderen!?” riep ineens iemand uit het bed tegenover Kyle “Hou je kop Danny! Alsof ik het zo leuk vind wakker gemaakt te worden om half 7!” Brulde Kyle terug die langzaam maar zeker overeind kwam “Ik hoop voor je dat dit het waard is anders praat ik nooit meer met je.” Mompelde hij terwijl hij zijn kleding bij elkaar zocht en zich klaar begon te maken.

In de leerlingenkamer stonden Dane en Amber al te wachten met gezichten die op die van Kyle leken. Alsof ze elk moment een moord zouden begaan en het slachtoffer zou Luthien zijn. Dane gromde een begroeting naar Kyle en Amber keek hem alleen even aan ten teken dat ze wist dat hij aanwezig was. “Oke laten we gaan.” Zei Luthien die wederom erg tevreden was met zichzelf dat ze iedereen al zo vroeg uit bed had. Kyle keek haar moorddadig aan maar liep toch maar mee naar de grote zaal. Amber geeuwde “Ik snap het nog steeds niet.” Mompelde ze nog half slapend. “Wie wel?” Kyle keek naar Dane die niet eens de moeite nam zijn mond open te doen en ergens had Kyle het idee dat Dane gewoon nog sliep maar was betoverd door Luthien zodat hij gewoon mee liep … Die gedachten maakte dat Kyle even grijnsde. Die grijns verdween toen hij zag dat zijn ouders, Severus, Christina, Professor Anderling en zo ongeveer alle andere docenten voor de deur van de grote zaal stonden. “Wat is er aan de hand?” vroeg Luthien direct. “Anna Kragge.” Was het enige wat Remus zei. “Perkamentus is nu binnen met haar.” “Anna? Is ze terug?” vroeg Dane die spontaan wakker was. “Was ze weg dan?” vroeg Remus verbaasd. “Ja ze was gisteren niet op school niemand had haar gezien. Revius niet, haar klasgenoten niet.” Nu leek er iets bij Remus te dagen en hij keek Melian aan die bewust zijn blik vermeed. Christina schudde haar hoofd “Die arme meid.” Mompelde ze bezorgd. Severus rolde met zijn ogen maar hield wijselijk zijn mond.
Enkele minuten later kwam Perkamentus naar buiten met een vermoeid gezicht “Wat is er aan de hand?” “Is alles goed met haar?” “wat zei ze?” “Waarom was ze gisteren niet op school?” Luth, Kyle, Dane en Amber begonnen als een gek door elkaar te praten en bestookte Perkamentus met vragen tot die zijn hand ophield, direct was het stil. Perkamentus keek het groepje even aan alsof hij aan het nadenken was of hij moest delen wat Anna had gezegd met hun of alleen met de ‘volwassenen’. “Anna is gisteren naar huis gehaald door haar vader tegen haar wil. Hij wilde volgens haar dat ze niet in de buurt van Zweinstein was wanneer het gevecht zou losbarsten. Anna is weggelopen en terug gekomen.” Was het enige wat Perkamentus zei waarna hij naar zijn docenten en de orde leden keek die ook aan kwamen lopen “Wij hebben het een en ander te bespreken als jullie me willen volgen naar mijn kantoor.” En weg waren ze. “…dat kan nooit goed zijn.” Zei Amber. Dane was al bijna bij Anna voor de rest doorhad dat hij de deur van de grote zaal had open gegooid. Revius zat bij haar en probeerde Anna uit alle macht te troosten. Pas toen ze Dane zag stond ze op en rende ze naar hem toe haarzelf in zijn armen werpend. “Tis oké An.” Mompelde Dane die naar Rev keek met een vragende blik. Revius haalde zijn schouders op en schonk wat koffie in voor zichzelf.

Pas na enkele minuten was Anna een beetje bijgekomen en kon ze praten zonder dat de waterlanders weer op kwamen dagen. “Ik kreeg eergisteren een uil van mijn vader met de mededeling dat ik zo snel mogelijk naar huis moest komen. Hij zei er niet bij waarom maar ik wist dat het iets te maken had met wat er gaat gebeuren op Zweinstein.” Begon ze te vertellen. “Ik heb niet eens gereageerd op zijn uil want ik was niet van plan weg te gaan. Dan zou ik thuis zitten in mijn eentje niet wetende of mijn vrienden oké waren. Gisterochtend werd ik ineens door een paar van mijn afdelingsgenoten meegenomen naar het terrein door naar Zweinsveld waar mijn vader op me stond te wachten. Hij verdwijnselde me naar huis en zei dat ik het huis niet mocht verlaten onder geen enkele voorwaarden en daarna vertrok hij weer. Ik heb geen idee wanneer ze van plan zijn aan te vallen maar als ik nu al word weggehaald van Zweinstein kan het nooit lang duren voor de dooddoeners de school binnen dringen.” Besloot ze met een hik. “Als mijn vader merkt dat ik niet meer thuis ben…-“ ze stopte met praten en schudde haar hoofd “Denk je dat hij je wat aandoet?” vroeg Dane die als enige schijnbaar zijn spraakvermogen nog bezat. “nee! Dat zou hij nooit doen. Hij is niet de slechtste vader die er is hij is alleen nooit thuis en een dooddoener maar als vader is hij erg beschermend en aardig maar hij leek zo gespannen dat ik niet weet wat ik moet denken. Hij weet natuurlijk veel meer dan wij maar hij leek helemaal uit zijn doen zelfs nog erger dan toen ze het ministerie voor het eerst probeerde aan te vallen.” Dane keek om naar Kyle die een diepe frons in zijn voorhoofd had “Heb je dit aan Perkamentus verteld?” vroeg Amber toen ineens “Ja natuurlijk.” “Oke mooi dan zullen ze wel wat bedenken.” Zei Dane weer troostend. Kyle keek naar Luthien “Ik denk niet dat we erg snel zullen gaan repeteren.” Zei hij en Luthien schudde ontdaan haar hoofd. “Misschien kunnen we zo meer los krijgen uit onze ouders?” opperde Amber. “Ik krijg niets uit mijn ouders. Ik weet zeker dat mijn vader ook liever heeft dat ik maak dat ik weg kom hier en me ga verstoppen in een ver land waar niemand me kan vinden met elke beveiligingsspreuk die hij en mijn moeder kennen. En dat zijn er veel geloof me.” “Misschien hebben we dan meer geluk met onze ouders.” Zei Kyle kijkend naar zijn broer en zusje die knikte. “Nu zijn ze nog bij Perkamentus maar zodra ik ze zie zal ik ze eens goed aan de tand voelen.” “Zou Sirius wat loslaten?” vroeg Amber zich ineens hardop af. “Ha die is net zoals mijn vader als het hierop aankomt. No way dat hij wil dat wij ons in gevaar brengen dus die laat niets los.” Ze zwegen allemaal bedenkend wat er zo ernstig was dat zelfs Amycus Kragge zijn dochter van school haalde en uit zijn doen was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.