FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 17

Nadat Anna volledig was gekalmeerd, had de groep snel ontbeten en waren op zoek gegaan naar Remus of Melian (of beiden). Er was iets geweest tussen zijn ouders toen ze het over Anna en Amycus hadden wat Kyle niet helemaal lekker zat. Remus had erg kort en bijna ongeïnteresseerd gedaan en Melian was juist in de stress geschoten en had de blik van Remus zoveel mogelijk geprobeerd te ontwijken wat ze normaal nooit deden… Er was iets aan de hand maar Kyle had geen idee wat. Ze liepen in stilte en in gedachten verzonken richting het kantoor van Remus en Melian. De gangen waren zo goed als verlaten, hier en daar liep een leerling die of aan het slaapwandelen was of gewoon erg vroeg wakker…de meeste zagen eruit alsof ze nog sliepen namelijk. “Ik hoop dat je ouders wat licht in deze zaak kunnen schijnen.” Zei Luthien tegen Kyle, Dane en Amber. “De vraag is meer of ze de informatie die ze hebben willen delen met ons.” Dane gleed even met zijn vrije hand door zijn haar, zijn andere hand had die van Anna vast. Geen van beiden leken ze ermee te zitten. Revius zuchtte “Jullie maken je veel te druk.” Zei hij met zijn ogen rollend. “Te druk? We kunnen elk moment aangevallen worden door dooddoeners we weten niet wanneer en Anna’s vader is zelfs van slag en dat zegt al heel wat dus ik snap niet waarom JIJ je niet druk maakt.” Viel Dane fel uit tegen Revius die zijn wenkbrauwen optrok “Ik bedoel dat jullie je te druk maken om of je ouders wel of niet de informatie met jullie gaan delen. Jullie weten al meer dan alle leerlingen hier op school dus dit zal ook wel worden gedeeld en zo niet zullen je ouders daar vast een goede reden voor hebben.” Zei hij net zo fel tegen Dane die keek alsof Revius hem zojuist een klap in zijn gezicht had gegeven. Kyle zag dat zijn broer er weer tegenin wilde gaan “Hou op allebei. Het heeft geen zin om hier ruzie over te gaan maken er zijn belangrijkere dingen aan de hand die we moeten bespreken.” Zei hij snel voor zijn broer zijn zelfbeheersing zou verliezen en Revius zou aanvliegen.

Melian keek Remus gekwetst aan “Vertrouw je me niet?” vroeg ze zacht alsof ze bang was voor het antwoord …wat ze eigenlijk ook was. “Ik vertrouw jou wel. Maar hem niet.” Zei Remus die wat feller reageerde dan zijn bedoeling was geweest.” “Amycus zal niets doen, niet tegen mij niet tegen Anna.” Remus keek haar sceptisch aan “Niet tegen Anna nee, hij heeft haar uit school gehaald zodat ze veilig was maar ik ben niet overtuigd van dat hij jou niets zal doen of ben je vergeten hoe woedend hij de laatste keer was toen je hem zag?” Remus probeerde daar niet al te veel aan te denken en Melian wilde er al helemaal niet aan denken laat staan over praten en ze trok dus ook wit weg toen Remus haar eraan herinnerde wat er de laatste keer was gebeurd dat ze Amycus had gezien toen ze nog niet bij de dooddoeners spioneerde en ze gewoon eigenlijk … nou ja toen zij het net officieel had verbroken met Amycus nadat ze met hem was vreemd gegaan. Ze had Remus nog nooit zo gezien en ze wilde dat ook niet nog eens meemaken ook. Vanaf dat moment wist ze ook dat Remus de enige voor haar was en ze niemand anders meer wilde. Tijdens de missies die zij en Severus hadden bij Voldemort had ze Amycus zo veel mogelijk genegeerd en vermeden en Severus was gelukkig op de hoogte van wat er was gebeurd en zorgde dat Amycus niet bij haar in de buurt kon komen. “Al zou hij iets willen doen heeft hij pech Remus.” Zei ze kil. Remus trok een wenkbrauw op en schudde zijn hoofd “En wie gaat hem tegenhouden? Jij? Iedereen van de Orde weet dat je een zwak voor hem heb. En ik kan het je niet kwalijk nemen hij is een charmeur maar eerlijk het is wel een dooddoener en ik heb eigenlijk nooit begrepen wat je voor hem voelde gezien hij vanaf het begin al aangetrokken was tot de duistere zijde net als bijna alle zwadderaars zijn.” “Je weet best dat Anna precies het tegenovergestelde is van haar vader ze wil niets met dat te maken hebben anders zou ze niet zijn weggelopen van huis nadat hij nadrukkelijk had gezegd dat ze niet weg mocht.” Ze begonnen beiden hun stem te verheffen en het ging nu niet alleen maar over Anna of Amycus maar ook over de stress waar ze de laatste tijd in zaten door alles wat er aan de hand was. Melian was er nog steeds niet overheen dat haar kinderen zo boos op haar waren geworden toen ze had verteld dat ze weer weg moesten en dat Remus zichzelf weer in gevaar moest brengen en zij had het zichzelf ook nog steeds niet vergeven dat ze het had toegelaten.

Toen ze bij het kantoor van Remus en Melian aankwamen hoorde ze al dat er ruzie was. Dane, Kyle en Amber keken elkaar verbijsterd aan “Mam en pap hebben nooit ruzie…voor zover ik weet.” Zei Amber die wit wegtrok. “Het is vast niets-“ “Remus het was 1 fout ! Het is jaren geleden ik snap niet dat je er nog steeds mee zit!” “IK? JIJ bent degene die elke keer het gesprekonderwerp omhoog haalt, jij bent degene die daar moet spioneren en elke keer in zijn gezelschap is. Hij mag dan niets doen en jij kan zeggen dat je hem negeert maar ik ben er niet bij en Severus gaat mij echt niet vertellen wat daar allemaal gebeurd buiten de vergaderingen om. Hij haat me nog steeds.” “Severus haat je niet jij geeft hem alleen niet erg de gelegenheid om vriendelijk tegen je te doen” “Pardon? Ik doe niets anders dan vriendelijk tegen hem en ik krijg zijn kille agressieve houding over me heen of is dat vriendelijk in Severus zijn woordenboek?” zo ging het nog even door tot Dane uiteindelijk besloot maar gewoon aan te kloppen. De stemmen van zijn ouders stopte abrupt en de deur ging na enkele seconden open. Amber had zich achter Kyle verscholen bang dat de boosheid die haar ouders tegen elkaar hadden gericht nu ook op hun zou worden afgegooid maar Remus keek eerst geërgerd en toen verbaasd dat zijn kinderen, nichtje en hun vrienden ineens voor de deur stonden. “Wat doen jullie hier moeten jullie niet repeteren ofzo?” vroeg Remus met een frons. De boosheid was uit zijn stem maar Kyle kon zien dat hij nog steeds pissig was. “We wilde eigenlijk even met jullie praten maar we kunnen een andere keer terug komen als jullie het eh…te druk hebben.” Mompelde Amber die normaal gesproken juist een grote mond had maar nu haar brutaliteit schijnbaar niet bij zich had. “Te druk met ruzie maken ja.” Kyle trok een wenkbrauw op en keek naar zijn vader die hem terug aankeek en zijn ogen samenkneep “Hoeveel hebben jullie gehoord?” vroeg hij “Genoeg om te weten dat jullie elkaar bijna zouden aanvliegen als wij niet hadden aangeklopt.” Gromde Dane vervolgens. Remus schudde zijn hoofd en liet hen binnen. Melian zat met een lijkbleek gezicht op het bureau van Remus en probeerde haar tranen weg te vegen voor de kinderen het zagen maar daar was het al te laat voor en Amber scheen haar grote mond weer terug te hebben gevonden “Waarom is mam aan het huilen? Pap wat heb je gedaan?” Remus negeerde haar en ging op een stoel zitten “Waar wilde jullie het over hebben waarvoor je je hele groep mee moest nemen?” vroeg hij waarschijnlijk wat botter dan hij wilde. Zijn kinderen konden er niets aan doen dat alles nu een zooitje was. “uhm nou…we wilde vragen of jullie ons konden vertellen wat jullie met Perkamentus hebben besproken.” Zei Luthien die niet zeker was of ze wel haar mond open moest doen omdat ze natuurlijk de dochter was van Severus waar ze net behoorlijk over tekeer waren gegaan ook. Remus zijn blik verzachtte wat toen hij merkte dat Luthien zich ongemakkelijk voelde. “Wat er bij Perkamentus is besproken is alleen voor orde leden dus niet voor jullie.” Meldde Melian op die overeind kwam van het bureau en haar kinderen streng aankeek. Kyle trok zijn wenkbrauwen op “Oh ja en dat Voldemort elk moment de school kan gaan aanvallen, het ministerie op instorten staat en dat we op ons hoede moeten zijn was zeker ook alleen voor orde leden?” zei hij koeltjes. “Ze hebben het recht om het te weten Melian. Ze weten toch al genoeg en als wij het ze niet vertellen komen ze er wel op een andere manier achter. Sirius houd zijn mond ook nooit.” Zei Remus koeltjes tegen zijn vrouw en Kyle keek zijn vader vragend aan die enkel licht zijn hoofd schudde. “Best maar dan mag jij het vertellen.” En na dat gezegd te hebben verdween Melian het kantoor uit. Nu keek iedereen verwachtingsvol naar Remus die toen maar vertelde dat Voldemort van plan is vandaag het ministerie over te nemen. Nu alle orde leden op de school zijn is het ministerie minder goed beveiligd gezien er normaal ook orde leden op het ministerie waren waaronder Romeo, Tops, en Dwaaloog. Niemand die een beetje goed bij zijn verstand was zou het ministerie over proberen te nemen als Romeo en Dwaaloog er waren als diegene nog lang wilde leven. “Zodra het ministerie is gevallen heeft Voldemort vrij spel om de school aan te vallen. We weten alleen niet of hij dat direct doet of nog even wacht en ons in spanning laat zitten.” Maakte Remus het af. Kyle had een diepe frons op zijn gezicht net als Dane waardoor je nu duidelijk zag dat het broers waren. Amber was wit weg getrokken en Anna en Revius waren enkel stil. Luthien daarentegen liep te ijsberen “Nou dan hoop ik maar dat ze in elk geval wachten met het aanvallen van school tot morgen want wij hebben vanavond ons optreden” zei ze droog. Kyle en Dane kreunde “Meen je dat Luthien? Je denkt daaraan terwijl je net heb gehoord dat het ministerie straks in handen is van Voldemort?” “We hadden toch al zo lekker veel aan het ministerie natuurlijk.” Het sarcasme droop van haar stem en Kyle schudde zijn hoofd “Nee maar zonder de bescherming van het ministerie rond de school hebben we toch een probleem niet?” “Perkamentus is er nog.” “Ja als die niet te druk is met het afmaken van Bellatrix die zich waarschijnlijk niet zo gemakkelijk gewonnen geeft als iedereen schijnt te denken.” Remus hield zijn hand op zodat iedereen stil was “Wat nu het belangrijkste is, is dat jullie voorzichtig zijn en nergens meer alleen naartoe gaan. Als het gevecht losbarst zoek mij, Severus, Christina, Sirius, je moeder of een ander lid van de orde op en zorg dat je bij diegene blijft.” Zei hij waarschuwend en dodelijk serieus. Zo serieus dat ze het allemaal plechtig beloofde en ook echt van plan waren te doen wat Remus zei. Revius en Anna gingen ervandoor Anna moest zich nog omkleden en Revius wilde haar liever niet alleen naar de leerlingenkamer laten gaan voor het geval er weer een stelletje idiote omgekochte zwadderaars haar probeerde te kidnappen voor haar vader. Luthien ging opzoek naar Sirius en eiste dat Kyle, Dane en Amber tegen de middag bij de kamer van Hoge nood zouden staan zodat ze nog een keer konden repeteren. Kyle vroeg zich echter af of ze überhaupt de kans zouden krijgen om op te treden… Amber ging op zoek naar haar moeder en Kyle en Dane bleven bij Remus. “Wat is er aan de hand met jou en ma?” vroeg Dane maar met de deur in huis vallend. “Ja inderdaad. Vanmorgen deden jullie al raar vanaf het moment dat de naam Anna & Amycus waren gevallen.” Meldde Kyle die nu eindelijk zijn zorgen kon uitspreken. “Dat is iets tussen mij en jullie moeder.” Zei Remus ontwijkend “Maak dat de kat wijs pa. Jullie hebben elkaar nog net niet aangevlogen en mam was aan het huilen en jij lijkt nou ook niet bepaald vrolijk en vertel me niet dat, dat komt omdat jullie je druk maken om het komende gevecht.” Viel Dane weer uit. Dane was lichtelijk agressief vandaag, Kyle had het vermoeden dat, dat kwam door dat Anna zo overstuur was…of door gebrek aan slaap een van de twee. Remus zuchtte diep “Er is iets gebeurd tussen Melian en Amycus een paar jaar geleden voor Amber naar Zweinstein kon en ik hier les gaf.” Kyle en Dane begonnen allebei tegelijk te brullen “WAT?” “DAT MEEN JE NIET?” “MAM?! NOOIT!” Remus liet ze even uitrazen voor hij het woord weer nam “Je moeder heeft altijd een zwak gehad voor Amycus.” “Vertrouw je mam?” vroeg Kyle toen ineens waardoor Remus hem vragend aankeek “Hoezo?” “Nou, ik zou het niet meer vertrouwen denk ik als je vrouw met een dooddoener de frick frack heeft gedaan maar dat ben ik” zei hij op zo’n droge toon dat zowel Dane als Remus begonnen te lachen “de Frick Frack? Kyle je bent 16 geen 12 meer” zei Dane die voorover gebogen stond met zijn handen op zijn buik tegen het lachen. Remus was al een stuk sneller herstelt “Ja ik vertrouw je moeder. Het is Amycus wie ik niet vertrouw maar je moeder staat erop dat we hem zoveel mogelijk met rust laten en we hem niet proberen te vermoorden. Voor zijn dochter zegt ze maar ik denk dat Anna er weinig mee te maken heeft met de redenen waarom je moeder hem niet dood wilt hebben. Er is meer aan de hand ik weet alleen niet wat.” Na dat gezegd te hebben en nog even nagepraat te hebben over de beveiliging tijdens het Halloween feestmaal, gingen Dane en Kyle weg en lieten Remus met zijn gedachten achter.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.