FanFic.nl

Not even the Gods above can separate the two of us. || Zayn Javadd Malik

OO1 – Alison Charlotte White.

Ik voel mezelf wakker worden. Ik kan voelen hoe mijn spieren zich lang niet meer bewogen hebben. Heb ik zo lang geslapen? Ik hoor stemmen. Twee zware stemmen. Ik kan ze niet thuis brengen. Iemand heeft mijn hand vast. Ik moet ontzettend mijn best doen om in die hand te knijpen. ‘Liam.. roep een dokter! Ze knijpt in mijn hand!’ Ik hoor hoe iemand weg beent en ver weg iemand roept. Langzaam krijg ik mijn ogen open. ‘Oh babe.. je bent wakker.. eindelijk!’ Naast mijn bed zit een jonge man. Ik kan hem me niet herinneren. De stem die ik eerder hoorde komt weer terug. Ik draai mijn hoofd naar de deur, waar twee mannen binnen komen. De een ongeveer net zo oud als degene die naast me zit, hij komt me vaag bekend voor. De andere man is een stuk ouder. ‘Ah, juffrouw White. U bent wakker..’ De oudere man komt naast mijn bed staan. Hij heeft een klembord en een pen in zijn handen. ‘Hoe voelt u zich?’ Ik probeer te zeggen dat ik me wel prima voel, maar er komt alleen gekraak uit mijn mond. ‘Babe, drink eerst wat..’ Ik drink wat water uit een glas wat me aangegeven wordt. De oudere man kijkt me doordringend aan. ‘Het gaat wel..’ Mijn stem klinkt nog steeds wat krakerig. ‘Het gaat wel? Ik kijk eventjes een paar dingen na, goed?’ Ik knik mijn hoofd langzaam. Hij haalt een lampje uit zijn borstzak. ‘Kijk even naar mijn vinger..’ Mijn ogen volgen zijn vinger van links naar rechts en weer terug. ‘Goed!’ Hij pakt mijn rechterhand, waar ik in moet knijpen. Mijn linkerhand volgt. ‘Oké. Weet je waar je bent?’ ‘In het ziekenhuis?’ De man knikt. ‘Kun je je herinneren wat er gebeurd is?’ Voorzichtig schud ik mijn hoofd. ‘Nee? Ken je hem?’ Hij knikt naar de jongen die naast me zit. Ik kijk hem een tijdje aan, waarna ik weer mijn hoofd schud. Ik zie de ogen van de jongen groot worden en zijn mond valt open. ‘Ali..?’ ‘Hoe weet je mijn naam?’ Tranen wellen op in zijn ogen. ‘We zijn.. je bent.. ik..’ ‘Zayn, rustig.. Het komt wel goed..’ ‘Liam..’ Ik kijk in de ogen van de jongen die de ander probeert gerust te stellen. ‘Ali.. Hoe..?’ ‘Li.. Je bent niks veranderd. Waarom hebben we elkaar zo lang niet meer gezien?’ De oudere man zucht. ‘Precies wat ik dacht. Het geheugen van Alison is aangetast. Ik laat jullie alleen voor nu.’ De man loopt de kamer uit en sluit de deur zachtjes achter zich. ‘Li.. wat is er gebeurd?’ ‘Goed, laat me uitpraten.’ Ik knik mijn hoofd. ‘We zaten in de auto. Jij en ik, Zayn’ Hij knikt naar de andere jongen. ‘Je vriend en Laila.. jullie dochter..’ verbaasd kijk ik Liam aan. ‘Ik reed, Zayn zat naast me en jij zat achter in, bij je prinsesje. Onafscheidelijk vanaf het moment dat je bevallen was..’ De jongen naast me, Zayn, stoot een lachje uit. ‘Je zag het aankomen, vroeg me of ik extra voorzichtig wilde rijden..’ Liams gezicht krijgt een verdrietige uitdrukking. ‘En daar was die auto, uit het niets.. De klootzak! Hij reed veel te hard.. Je hebt je leven bijna gegeven voor Laila. Je hebt je lichaam voor haar gegooid, om haar te beschermen. Ali, Je hebt bijna negen weken in coma gelegen! Ze dachten dat je er niet meer uit zou komen..’ Ik slik moeizaam. ‘Ik heb nooit kinderen gewild!’ Liam glimlacht. ‘Tot je Zayn leerde kennen.. Match made in heaven.’ Zayn heeft nog steeds niks gezegd. ‘Hoe waren jullie er aan toe?’ Ik kijk de mannen een voor een aan. ‘Ik had een paar gekneusde ribben, wat schrammetjes. Zayn had een hersenschudding. En Laila bleef ongedeerd. God Alison, ik kan het me niet vorstellen hoe het is.. als je je niksm eer kunt herinneren..’ Zayn schraapt zijn keel. Hij legt een stapel blaadjes op mijn benen. ‘Deze zijn voor jou. Een tekening voor elke dag. Ze mist je zo, Ali..’ Ik pak de stapel blaadjes op. Het blaadje bovenop breekt mijn hart. Mammie, komt alsjeblieft snel weer terug. Pappie en ik missen je. Ik hou van jou! X Laila. 'Ik moest dat opschrijven voor je.' ‘Ik wil een foto zien..’ Zayn haalt zijn telefoon te voorschijn. Een klein meisje vult het beeld. ‘Quote:’ Liam grijnst. ‘Haar perfecte haar en die prachtige lippen heeft ze van haar vader..’ Zayn snift. ‘Dan zei ik altijd: Die ogen, waarvan je gaat wankelen op je benen.. Die heeft ze van mama..’ Ik glimlach. Ze heeft inderdaad bijna identieke ogen aan die van mij. ‘Het knapste kindje wat ik in lange tijd gezien heb, Ali.. En je was zo trots op haar!’ ‘Hoe oud is ze?’ ‘haar tweede verjaardag was vorige week..’ een zacht lachje vult de kamer. ‘Ze wilde geen verjaardag zonder jou.. Dus we hebben haar feestje hier gegeven, met onze twee families.’ Zayn wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. ‘En wij? Hoe lang al?’ Zayn heft zijn hoofd. ‘Bijna zes jaar..’ ‘En wij zijn nog steeds bevriend?’ Liam zijn beurt om op te kijken. Hij knikt. ‘Je wilde dat ik bij jullie kwam wonen. Dat leek me niet echt een strak plan, dus nu zijn we bijna-buren.. We waren elke dag bij elkaar!’ Ik grinnik. Wat een stel zijn we ook. Een zwaar gevoel valt ineens over mijn lichaam. ‘Ga maar slapen, Ali.. We zijn er morgen weer! Dan nemen we Laila mee..’ Liam geeft een kneepje in mijn bovenarm. Ik knik van ja. ‘Zayn, Het spijt me..’ ‘Nee joh, jij kan er niks aan doen! ’ Hij geeft een kus op mijn slaap, en laat me alleen met de stilte in de kamer.

Reacties: