FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

31~Funerals

Het is nu zo’n drie dagen geleden sinds Liam en ik Niall hebben gevonden. Zijn lichaam is naar een rouwcentrum in de stad gebracht, waar het is verzorgd. Vandaag is de begrafenis en Liam heeft gevraagd of ik met hem meega. Eerst twijfelde ik, ik kende Niall immers niet. Maar uiteindelijk heb ik toegegeven, wetend dat Liam me nodig heeft. Met een licht trillende hand strijk ik de zwarte kokerrok van het jurkje glad. Ik kam mijn haar en maak een hoge staart, waarna ik een knot maak en er een string met zwarte diamantjes omheen bind. Nerveus bekijk ik mijzelf in de spiegel. Het jurkje heeft een hoge nek, wat overgaat in mouwen tot op mijn ellebogen. Het lijfje is strak en gaat over in een kokerrok, die tot op mijn knieën komt. Daaronder draag ik een panty en een paar zwarte ballerina’s. Ik zucht diep en breng wat mascara aan, samen met wat eyeliner en rode lippenstift. Goedkeurend knik ik naar mijn spiegelbeeld en pak een zwarte clutch, waar ik mijn telefoon, sleutels, lippenstift en tissues indoe. Dan gaat de bel en adem ik diep in. Terwijl ik naar beneden loop, opent mijn moeder de deur al en ze knikt naar diegene voor de deur. Hij stapt naar binnen en mijn moeder geeft hem een knuffel, die hij dankbaar in ontvangst neemt. ‘Hey Liam,’ zeg ik zacht. Hij laat mijn moeder los en glimlacht licht naar me. ‘Je ziet er prachtig uit, Jade.’ Ik glimlach en stap de laatste trede af. ‘Jij ook, Liam.’ Hij draagt een simpel zwart pak, met een paar nette schoenen eronder. Zijn haar is in zijn normale kuif gestyled en hij ziet er tiptop uit. ‘Klaar?’ Ik glimlach zachtjes. ‘Ik zal nooit klaar zijn voor begrafenissen, Liam.’

De rit naar de begraafplaats brengen we door in stilte. De anderen van Liam’s hechte groepje, Zayn, Louis, Harry en Josh, zitten in de auto achter ons, zij waren samen met Liam meegekomen naar mijn huis. Nu zijn we dan bij de begraafplaats, verschillende auto’s staan er al, samen met een stuk acht dezelfde auto’s (waarschijnlijk van Liam’s bende) Liam parkeert zijn auto naast een van de andere range rovers, net zoals Zayn doet. We stappen uit en Liam pakt meteen mijn hand. ‘Jade,’ hij slikt en kijkt me aan, ‘beloof me dat je vandaag bij me blijft.’ Ik sla mijn armen om zijn middel en geef hem een knuffel. ‘Ik beloof het, Liam.’ Hij plaatst een kus op mijn hoofd en knik opgelucht. ‘Mooi zo.’ Zo staan we even, totdat we worden onderbroken door Zayn. ‘Liam. We moeten gaan.’ Liam knikt en trekt zich terug uit onze omhelsing. ‘Jade.’ Zayn knikt naar me en ik glimlach. Louis, Harry en Josh voegen zich bij ons en samen lopen we richting de ingang. Alle leden van Liam’s bende zijn er, gekleed in een net pak of zwarte kleding. Als ik Tyler zie, loop ik op hem af. ‘Hey Tyler.’ Hij kijkt op en glimlacht zwakjes. ‘Jade.’ Ik geef hem een knuffel en hij sniffelt zachtjes. ‘Dank je,’ mompelt hij zacht. Ik knik alleen maar en plaats een kus op zijn wang. ‘We slepen je er wel doorheen.’ Hij glimlacht dankbaar en ik loop weer terug naar Liam. Hij plaatst een kus op mijn wang en glimlacht. ‘Je bent te lief.’ Dan zegt een man dat we de zaal in mogen en met zijn allen stromen we naar binnen.

Liam, Zayn, Josh, Harry, Louis, Tyler en ik belanden samen met een wat oudere vrouw, een oudere man en een jongen van ongeveer 25 op de voorste rij. ‘Wie zijn dat?’ fluister ik zachtjes naar Liam. Hij kijkt even opzij en zijn gezicht vertrekt naar iets verdrietigs. ‘Zijn ouders en broer.’ Ik zucht en schud mijn hoofd. ‘Arme mensen.’ Liam knikt instemmend en geeft een kneepje in mijn hand. Als iedereen zit, komt er een man de zaal in. Hij gaat aan de linkerkant van de donkere, eikenhouten kist staan. De kist is omgeven door bloemen en bovenop staat een foto van Niall. Hij grijnst breed en zijn ogen twinkelen. ‘Ahum.’ De man schraapt zijn keel en al het geroezemoes sterft weg. ‘We zijn hier vandaag bij een om Niall Horan te begeleiden in zijn laatste reis.’ De vrouw naast Liam snikt en haalt een tissue tevoorschijn. ‘Niall Horan is te jong overleden. Slechts zestien was hij, uit het leven weggerukt door een tragisch ongeluk.’ Liam slikt en verstevigd zijn grip op mijn hand iets. ‘Volgens vele stond hij vrolijk in het leven. Hij hield van iedereen en iedereen hielt van hem.’ Zijn stem drijft weg en langzaam begint het intro van Justin Bieber’s boyfriend. Ik trek een wenkbrauw op en kijk Liam aan. Hij glimlacht triest en wrijft met zijn duim over mijn hand. ‘Justin Bieber was zijn favoriete artiest. Hij was er dol op.’ In stilte luisteren we naar het liedje, waarna de man de ouders van Niall naar voren roept. Ze houden een ontroerende toespraak, waarbij ze praten over hoe vrolijk hij altijd was en hoe hij altijd liep te zingen. Dat ze blij waren dat hij uit de kast kwam tegen ze, ‘’we wisten altijd al dat hij anders was,’’ zei zijn moeder. Eerlijk is eerlijk, ik heb een paart traantjes laten vallen.

Na toespraken van nog zijn broer, Tyler en enkele jeugdvrienden, wordt Liam naar voren geroepen. Hij geeft mijn hand een kneepje en ik glimlach hem bemoedigend toe. Er klinkt wat geroezemoes als hij het podium opstapt. Logisch eigenlijk, je verwacht niet dat een jongen als Niall omgaat met iemand zoals Liam. Hij zit vol met piercings en vanonder zijn mouwen piepen wat tattoos tevoorschijn. Hij schraapt zijn keel en buigt zich richting de microfoon. ‘Niall was nog redelijk nieuw in mijn groep. Hij was pas twee jaar lid, maar in die tijd heeft hij de harten van alle leden gestolen. Hij was grappig, altijd vrolijk en gaf de beste knuffels.’ Hij glimlacht even en gaat dan weer verder. ‘Hij nam daarom al snel een plaatsje in mijn naaste groepje en vanuit daaruit baande hij een weg naar mijn hart. Na een half jaar had ik al het idee dat we broers waren, ook al hadden we allebei andere ouders.’ Voorzichtig haal ik een tissue uit mijn tas en dep mijn ogen. ‘Naast een goede vriend was hij ook een strijdmaat. Hij was loyaal en had altijd mijn rug. Gaf me tips over wat ik wel of niet moest doen en zorgde ervoor dat ik onze gevechten overleefde. Niall was ook niet bang zijn handen vuil te maken en ondanks zijn lieve uitstraling had hij een gemene rechtse.’ Er klinkt zacht gelach in de zaal en Liam wrijft even in zijn ogen, die langzaam rood worden. ‘Het is een gemene speling van het lot dat zijn goed gezindheid tegen hem is gebruikt. Ik-Hij,’ Liam valt stil en sniffelt even. ‘Hij was mijn broer en nu ben ik hem verloren.’ Een paar dikke tranen maken hun weg over Liam’s wangen en hij draait zich naar de kist. ‘Ik-Niall-Ik hou van je maat. Vergeet ons niet.’

Reacties: