Hoofdcategorieën
Home » Pirates Of The Caribbean » Pact met de duivel (fanfic schrijft) » Proloog
Pact met de duivel (fanfic schrijft)
Proloog
Gehuil van de wind en gekraak van de planken. Gegil van mannen die door de golven worden verzwolgen en in het onstuimige water terechtkomen. Het gebrul van een geharde kapitein die zijn overgebleven bemanning ophitst en moed inspreekt. Zout water dat venijnig inbeukt op het veel te kleine schip dat als een speelbal op en neer wordt geworpen op de maat van de golven. De masten die kraken en de jankende wind die de zeilen aan flarden scheurt. Nog een man tuimelt in de woeste zee en sterft een jammerlijke dood, een ander glijdt uit, valt het ruim in en breekt zijn nek. Zij die overblijven jammeren dat dit geen gewone storm is maar een vervloekte. Kort na middernacht krijgen ze gelijk: de monsterlijke dienaren van de zee duiken op uit het gitzwarte water en klauteren aan boord. Geen geweerschot of sabel kan ze weren, ze grijnzen en likkebaarden bij het vooruitzicht op de zoveelste schranspartij in eeuwen… De bemanning wordt gedood, alleen de kapitein niet, die zweert op zijn ziel en blijft zweren… en wordt uiteindelijk gespaard. Wanneer de wind gaat liggen en de zee bedaart vinden andere schepen de resten van een halfvergaan schip waarvan enkel de kapitein de dans heeft ontsprongen. De matrozen staren hem met grote ogen aan, maar hij weigert hen aan te kijken of te spreken over de voorgaande avond. Maar diep in hun binnenste weten ze wat hij gedaan heeft en ze trachten hem aan boord zoveel mogelijk te mijden. Ze varen snel en licht naar de eerstvolgende haven, want ze horen van zijn daden. Niet van hemzelf, maar van het gezang dat wordt meegevoerd door de golven.
Uw zoon, zijn leven en ziel zult u ons geven,
De tijd en de wind verstrijkt en vergaat,
Maar eens krijgen wij wat is gevraagd,”
Reacties:
Wauw, zeker Pirates waardig!
Je schrijfstijl is geweldig, aangrijpend! Goed gedicht ook aan t einde!