FanFic.nl

Not even the Gods above can separate the two of us. || Zayn Javadd Malik

OO2 - Zayn Javadd Malik.

Nadat ik mijn moeder het huis uit gestuurd heb, ze paste op Laila, kruip ik in bed. Ons bed, dat al veel te lang voor de helft leeg is. Wat misschien wel voor altijd voor de helft leeg blijft. Zoals Liam al zei, match made in heaven. Ik zou niemand anders meer willen dan mijn lieve Alison. De vrouw die zich voor mijn kind heeft gegooid, en waarschijnlijk haar leven heeft gered. Ik kan niet geloven dat ze ons niet meer kent. Al die sterren die we samen bekeken hebben, vergeten. Al die nachten die we samen doorgebracht hebben, vergeten. Elke keer dat ze zei: ‘Ik vergeet dit nooit meer, lieverd!’, alsnog vergeten. En zelfs dat onschuldige kleine meisje, wat geen vlieg kwaad doet, vergeten. Dat is denk ik nog wel het ergste. Dat ze niet meer weet hoe gelukkig we waren met z’n drieën. Voordat die achterlijke vent, die absoluut teveel gedronken had, ons geschept had. Twee jaar voorwaardelijke gevangenisstraf.. Dat is alles. Alison is voor het leven getekend. En wij erbij. Ik ben benieuwd of ze ooit haar geheugen terug zal krijgen.. ‘Papa?’ Mijn kleine poppetje haalt me uit mijn gedachten. ‘Ja, prinsesje?’ ‘Laila bij papa slapen?’ Ik glimlach. ‘Kom hier schat!’ Ik hoor hoe haar blote voetjes over het parket bewegen. Aan de kant van Alison stapt ze in bed. ‘Wanneer is mama terug?’ ‘Snel.. Hoop ik!’ Ze komt tegen mijn zij aan liggen en legt haar armpje, met knuffel en al, op mijn buik. Precies zoals haar moeder altijd deed. ‘Slaap lekker prinses.’ Ik aai haar over haar haren tot de vermoeidheid ook mij in zijn macht krijgt.

Ik word wakker van mijn rinkelende telefoon. Alison. ‘Hey beauty’ ‘Zayn, je neemt Laila mee.. Wat moet ik tegen haar zeggen?’ Ik moet moeite doen om mijn slaperige hoofd helder te krijgen. ‘Wat moet je zeggen?’ ‘Ja, noemde ik haar iets? Zoals poppetje of zo? Ik wil niet dat ze in de gaten heeft dat ik haar helemaal niet meer ken..’ Ik kreun zachtjes. ‘Prinses.. We noemen haar prinses..’ Alison zucht. ‘Dank je, Zayn.’ Voor ik nog wat terug kan zeggen, hoor ik het bekende getuut in mijn oor. Als ik naast me kijk, zie ik Laila nog vredig in slaap. Ik laat een kusje op haar haren achter, waarna ik naar beneden ga om wat te eten te maken.

‘Neem je schrift mee!’ Liam houd mijn opschrijfboekje omhoog. ‘Ik weet niet man..’ ‘Zayn, misschien helpt dit met haar geheugen!’ Met tegenzin stop ik het boekje in de weekendtas, die al gevuld was met kleding voor Alison. ‘Laila.. Liam is er! Kom je mee? We gaan naar mama!’ Halsoverkop klautert ze de bank af. ‘MAMA!’ Ze heeft haar mooiste jurk uitgezocht. Die moest mama natuurlijk meteen zien als ze wakker was. ‘Kom papa!’ Ze sleurt me mee aan de weekendtas die ik vast heb. Lachend loop ik achter haar aan.

‘MAMA!!’ Laila rent naar het bed waar Alison in ligt. ‘Hey prinsesje van me!’ Alison glimlacht naar haar. ‘Hoe gaat het met jou?’ Laila klautert op het bed en kruipt dicht tegen Ali aan. ‘Mama nu wakker?’ ‘Ja schatje, mama is wakker..’ Ik sta wat onwennig in de deuropening. Liam knuffelt Alison en gaat aan haar bed zitten. ‘Zayn, kom naar binnen!’ Lachend wenkt ze me. ‘Ik eh.. Ik heb wat kleding voor je..’ Ik zet de tas naast me op de grond. ‘En een ander dingetje..’ Liam spoort me aan het boekje te pakken. ‘Ja, en een ander dingetje..’ Ik haal het boekje uit de tas en leg het bij Alison op bed. Verbaasd kijkt ze ernaar. De eerst paar bladzijdes zijn eruit gescheurd, omdat de tekeningen of teksten nergens op sloegen. De eerste echte mooie tekening was van Ali. Ze slaat haar hand voor haar mond. ‘Wauw, wat mooi! Heb jij dat getekend?’ Ze kijkt me ongelovig aan. Ik knik. ‘Ja, je vind het fantastisch als ik je tekende. Je vond ze allemaal mooi, ook al was er niks van te maken..’ Liam tilt Laila van het bed. ‘Kom maar pop, we gaan beneden een lekker broodje eten. Papa en mama moeten even samen praten..’ ‘Dag papa mama!’ ze zwaait terwijl Liam haar meeneemt naar de kantine. Alison bladert door het boek. Op de pagina met haar handschrift stopt ze. Ze leest de woorden. You and I. We don’t wanna be like them. We can make it ‘till the end. No nothing can come between you and I. Not even the Gods above can separate te two of us. Nothing can come between you and I. ‘Ik ken dit liedje.. Is het al oud?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee..’ Mijn stem breekt en een traan rolt over mijn wang. ‘Nee, we hebben dit samen geschreven..’ ‘Ik kan geen liedjes schrijven..’ Weer schud ik mijn hoofd. Een kleine glimlach staat op mijn gezicht. ‘Klopt.. Maar je wilde het zo graag.. Met een beetje hulp, lukte het.’ Ze snift. ‘Je haalde het beste in me naar boven, hè?’ ‘Dat zeggen ze ja..’ Ze begint te neuriën. Het melodietje wat we onder te tekst bedacht hadden. Ze kent het nog. ‘Ohh, you and I..’ ‘Ik heb twee weken geleden nog een liedje geschreven..’ Ik geef haar een blaadje wat los in het boekje zit. Being here without you is like i’m waking up to: only half al blue sky. Kind of there, but not quite. I’m walking around with just one shoe. I’m half a heart without you. I’m half a man at best. With half an arrow in my chest. I miss everything we do. I’m half a heart without you.. Haar handen trillen. ‘Heb je je zo gevoeld?’ Ik knik. ‘Wat erg! Haar ogen worden glazig. ‘En nog steeds.. want het is nog niet hoe het moet zijn..’

Reacties: