Hoofdcategorieën
Home » Overige » FF's Schrijfuitdaging. » After the exams.
FF's Schrijfuitdaging.
After the exams.
"En de tijd is om! Leg allemaal je veren neer! Jij ook Willemson!" professor Lubbermans stond op de verhoging voor de tafels van de leraren en keek de Grote Zaal in, waar de zevende jaars studenten opgelucht hun veer neerlegden en hun examen Bezweringen dichtsloegen.
"Goed, jullie mogen gaan!" de leerlingen stonden op terwijl de leraar Kruidenkunde de vellen perkament soepeltjes sommeerde.
De zevende jaars liepen eerst bedaard de Grote Zaal uit, naar buiten. Professor Lubbermans keek wat geschrokken op van zijn bezigheid toen er een luid gebrul van buiten kwam, maar besefte toen wat het was.
De zevende jaars waren als één man het bordes afgestormd in luide en over-enthousiaste kreten uitstotend. Zo ook een zeventien jarige jongen met zijn haar in werkelijk álle kleuren en hazelnoot bruine ogen. Hij danste en sprong met zijn jaar genoten als een wildeman op en neer.
De enige reden tot dit gedrag was, dat het zojuist afgelegde examen, de áller-aller laatste was geweest. En een ieder van hen wist zéker dat ze geslaagd zouden zijn.
De tieners scheidde zich, en overgelukkig zochten de vrienden onderling elkaar op en ploften onder bomen, aan het meer of ergens anders neer, tijd voor ontspanning.
Samen met drie vrienden liet de regenboog-harige jongen zich aan de voet van het meer zakken.
"Het zit erop...niet te geloven!" grijnsde de langste van het stel.
"Nu alleen nog de uitslagen." grijnsde de jongen.
Een van de jongens sloeg zijn hand voor zijn ogen, kreunend. "O hou je mond! Daar wil ik nog niet over nadenken Teddy!"
Teddy, de regenboog jongen, lachte, "maak je je er druk om, Sean? Bang dat je het niet gehaald hebt?"
De vier vrienden lachten, Sean was de studiebol van hen vier. Het zou een wereldwonder worden als hij ook maar één onvoldoende op zijn eindresultaten zou halen. De jongen die als eerste had gesproken had zijn sportschoenen en sokken uitgetrokken en liet ze in het meer bungelen.
"He, jongens, even een vraag," zei hij nadat het een poosje stil was geweest, "wat willen jullie na Zweinstein gaan doen?"
Sean was de eerste die Adam antwoord gaf, "eerst vakantie vieren, en daarna wil ik of reizen of eerst sparen."
Opnieuw lachten de jongens, Sean was dan wel een studiebol, maar sparen was niet zijn sterkste kant.
"En jij, Lionel?" vroeg Teddy die het voorbeeld van Adam volgde en zijn benen in het water liet bungelen.
De jongen die tot nog toe had gezwegen keek nadenkend naar het water.
"Ik zit nog te twijfelen," antwoordde hij uiteindelijk eerlijk.
"Waar tussen?" vroeg Sean die ook zijn schoenen en sokken had uitgedaan, en zich op zijn rug in het gras liet vallen.
"Of ik wil werken, reizen of studeren."
Teddy staarde naar de overkant van het meer terwijl hij nadacht.
"Je zou werk en studie kunnen combineren, dat doen er wel meer...en reizen kan je in je vakanties doen..." opperde hij uiteindelijk en Lionel knikte instemmend.
"Daar heb ik inderdaad ook al aan zitten denken."
"Welke studie zou je willen doen?" vroeg Adam die afwezig naar een groep meiden uit het zesde jaar van Griffoendor keek.
"Heler," antwoordde de zeventienjarige jongen de blik van zijn vrienden volgend.
Een van de meisjes aan de overkant merkte de jongens op en wenkte hen. Teddy lachte, "kom!" grijnsde hij zijn vrienden toe terwijl hij opsprong, "dat wordt voor de laatste keer lachen!"
De jongens rende achter de nakomeling van hun grootste voorbeeld aan. Teddy miste zijn vader maar door zijn roekloze gedrag op deze toverschool voort te zetten hield hij de reputatie van regel brekers in stand. Het onderwerp Wat-na-Zweinstein-te-doen was afgesloten. De jongens wisten alle drie dat Teddy al vanaf het begin schouwer wilde worden. Maar stoeien met de meiden uit Griffoendor, de afdeling van Sean, sloeg hij zelden af. Al dachten de jongens dat Teddy het voornamelijk deed om het wenkende meisje, Victoire Wemel.
Voor de laatste maal werden de schoolgewaden verwisseld voor zwemkleding en werden de zes meisjes een voor een het meer in gegooid door de vier jongens, waar Teddy en Adam de enige Huffelpuffers van waren. De jongens zelf doken achter de meisjes aan, de ongelovige blikken van de eerste jaars negerend.
"Teddy, niet kietelen!" gilde Victoire, die door haar jaar genoten Vicky werd genoemd, toen ze een zacht gekietel voelde in haar zij.
"Ik doe niks!" riep Teddy verontwaardigd, alvorens Doro, een vriendin van Vicky het water in gooiend.
Lachende geluiden vulde het grote meer voor het laatst dat schooljaar, over twee dagen zouden ze terugkeren naar huis. Teddy keek er naar uit om zijn peetvader weer te zien. Harry had iets geschreven over een zwerkbal wedstrijd waar ze heen zouden gaan.
Teddy was even afgeleid door zijn gedachtes, en schrok zich wezenloos toen iemand hem van achteren besprong. Hij worstelde even maar besefte toen wie het was en maakte zich helemaal slap, zijn aanvaller werd er door verrast en ging met hem mee kopje onder. Toen ze hoestend en proestend boven kwamen en Teddy zich had omgedraaid keek hij recht in de ogen van Vicky.
Plots leek de tijd er niet meer te zijn. Het gelach van hun vrienden drong niet meer tot hen door. Wat voor hen uren, zoniet dagen leek te zijn was voor de omstanders slechts een luttele tien seconden. En voor de laatste keer probeerde Teddy de heftige kriebels in zijn buik te negeren. Maar Victoire Wemel dacht daar anders over, en voor de jonge Lupos kon protesteren of ontwaken uit de trance drukte het mooie meisje haar zachtje lippen op die van Teddy.
Een schok schoot door de tieners heen, Teddy kuste het meisje zonder aarzelen terug. Eindelijk na al die maanden hiervan gedroomd te hebben, kuste hij het, waarschijnlijk, meest mooie en populaire meisje van Griffoendor, zo niet van heel Zweinstein.
Een golf water overspoelde hen plots en bracht hen terug in het nu. Verward en verontwaardigd zocht Teddy de oorzaak. Adam, Lionel en Sean keken van een afstandje lachend toe, en Teddy besefte direct dat zij gezamenlijk een golf hadden veroorzaakt. Hij knipoogde naar zijn nu kersverse vriendin en zwom naar zijn vrienden toe die er als een haas vandoor gingen.
Echter, hadden zien niet voor de laatste keer zich vergist in de conditie van hun vriend.
Voor de laatste keer op Zweinstein stoeide de vrienden met elkaar, hadden ze plezier met de meiden en genoten ze van hun tijd op de beste Toverschool van West-Europa.
Reacties:
Woh deze is mooi, Door dat je bij professor Lubbermans (het blijft apart idee dat Marcel leraar is geworden) begon, leek het echt even als of je vanuit de leraar schreef en langzaam ging je over op de jongens en meisjes in meer,maar wel op zo'n manier als of Professor Lubbermans daarnaar keek en het vertelde. Echt heel erg mooi. Hier is mijn inzending niets bij.Echt heel erg gaaf.
Omg! I love it!
Toen ik de titel "after the exams zag staan in het schrijfuitdaging topic moest ik het meteen lezen, aangezien ik in mijn examenjaar zit Xp
Maar wouw! Wat kan jij supergoed schrijven zeg!
This was so pwetty!
Net als Narcissa zei, het blijft gek om Marcel als leraar voor te stellen.
Maar je beschreef alles zo goed,
zo echt goed dat het makkelijk leek.
Seriously?
Loved this one!
Prachtig gedaan
xoxo