FanFic.nl

FanFliktion (Flikken Fanfiction)

Ciao vervolg

Wolfs en Eva zitten naast elkaar in de achterbak van een auto. Op zich lijkt dit een rare situatie, maar dat valt nog mee, naar omstandigheid. Eva verzorgt de wonden van Wolfs een beetje, voor zover ze dat kan. Ze wachten op de ambulance. Wolfs kijkt naar Eva, hij kijkt gelukzalig. ‘Dankje, Eef, dankjewel dat je me gered hebt.’ Eva kijkt hem lief aan ‘Graag gedaan, Flo.’ Ze blijft hangen in zijn blik. Met haar hand veegt ze over zijn lip. Ze brengt haar hoofd iets dichter naar het zijne toe. Ze kijken elkaar nog even aan en dan zoenen ze. Zomaar. Opeens. Wolfs en Eva zoenen. Kort, weliswaar, maar fijn. Met zoveel emotie. Eva neemt weer plaats naast Wolfs en hij slaat een arm om haar heen. Nu is het haar beurt om gelukzalig te kijken.

Wolfs wordt in de ambulance geholpen. De ambulance gaat naar het ziekenhuis en Eva rijdt erachteraan. Ze wacht even in de cafetaria en als er iemand naar haar toe komt om te vertellen dat Wolfs helemaal geïnstalleerd is in zijn bed, gaat ze naar hem toe. Ze gaat naast hem zitten en pakt zijn hand vast. Er is iets veranderd tussen hen sinds die kus. Ze voelt het aan alles. Aan de spanning in de lucht, aan de manier waarop hij naar haar kijkt. Het voelt fijn. Ze zeggen niets, ze kijken elkaar alleen maar aan. Soms hoef je niks te zeggen, soms zeggen gezichtsuitdrukkingen meer dan duizend woorden.

Even later komt Marion binnenlopen. Ze komt even kijken hoe het met Wolfs gaat. Hij zegt dat hij zich naar verhouding best goed voelt. Marion wenkt Eva en ze lopen samen naar buiten om te praten. Ze staan voor het raam van Wolfs' kamer. Hij kan ze niet horen, maar wel zien. Marion zegt tegen Eva: ‘Heb jij even geluk dat Wolfs niet echt met dat meisje… nou ja, je weet wel… naar bed is geweest.’ Eva zegt: ‘Ja, ja daar was ik inderdaad heel blij om.’ ‘Oh, dus je geeft het toe!’ ‘…… nou… ja… ik… ik heb toegegeven aan de psycholoog dat ik van Wolfs hou…’ Marions ogen lichten op en meteen geeft ze Eva een knuffel. ‘Eiiiiindelijk Eva, eindelijk heb je jezelf geaccepteerd! Dat werd tijd zeg.’ Eva kijkt Marion blij aan en dan zegt Marion haar gedag. ‘Ik ga nog even koffie drinken bij Frits, tot morgen!’

Eva gaat terug naar de kamer van Wolfs en ze vraagt hem of het al bekend is hoelang hij nog in het ziekenhuis moet blijven. Hij zegt: ‘Vanavond mag ik al naar huis!’ Eva vraagt hoe het dan zit met het eten. ‘Zal ik zelf koken of zal ik toch maar gewoon Chinees halen?’ Wolfs glimlacht. ‘Doe voor de zekerheid maar dat tweede, ik wil niet morgen weer in het ziekenhuis belanden.’ Nu moet ook Eva lachen. Wolfs vraagt aan haar: ‘Zeg, waar ging dat gesprek tussen jou en Marion net over?’ Het is even stil, Eva’s blik wordt ernstig. Dan zegt ze: ‘Dat vertel ik nog wel een keer.’

Reacties:

Marianne1D zei op 14 mei 2014 - 21:03:
Wooww!! Topverhaal! Grote FlikkenFan hiero