FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 18

Chapter 18

Dit was zo’n dag waar iedereen naar uitkeek. Een van de avonden op Zweinstein waar je lekker kon eten en waar er extra eten te krijgen was. Althans…normaal gesproken keek iedereen uit naar deze dag. Vandaag echter was er een groepje vrienden dat gespannen was en dat was niet omdat ze nerveus waren voor hun eerste optreden. Maar meer omdat ze wisten dat deze avond niet zou lopen zoals verwacht. Dane tikte ongeduldig met zijn vingers op de tafel en staarde naar de ochtendprofeet met een doodse blik alsof hij een spook had- nee niet een spook die zag hij dagelijks, hij zat verdorie op een toverschool dan zie je spoken elke dag minstens 10 keer voorbij komen…of ze zweven door je heen… Dane kauwde op zijn onderlip en bleef maar naar de voorpagina van de profeet staren zonder het artikel zelf te lezen. Wat er in het artikel stond was toch niets meer dan alleen uitleg over wat er was gebeurd en dat er nu een heel nieuw regelsysteem zou ontstaan. Zijn maag had enkele salto’s gemaakt toen de profeet spontaan bij IEDEREEN was neergevallen. Zelfs bij mensen die niet waren geabonneerd op de ochtendprofeet en iedereen zat met volle ontzag naar de krant te staren. Dane keek om zich heen om te checken of hij zijn broertje, zusje, nichtje of vrienden zag. Anna en Revius zaten aan de tafel van Zwaderich en waren overduidelijk de enige die er echt mee zaten wat ze zojuist hadden gelezen. De rest van de zwadderaars keken eerder vrolijk, tevreden of besmuikt rond alsof ze beter waren dan alle andere leerlingen hier. Wat ze sowieso al dachten maar nu leek het nog duidelijker en verborgen ze het ook niet meer echt. Dane keek weer naar de krant en voelde ineens dat er iemand naast hem ging zitten. Hij keek op en zag dat Kyle en Selene beiden bij hem waren komen zitten, ze werden op de voet gevolgd door Luthien die aan de andere kant van Dane ging zitten. “Jij hebt het dus ook?” vroeg Luthien met een frons “Iedereen heef t het. Letterlijk.” Kyle keek op en zag inderdaad iedereen met de ochtendprofeet zitten. “Het is dus gebeurd.” “Dat hadden we kunnen verwachten natuurlijk.” “Ja maar… ik had een stille hoop dat het misschien niet zou gebeuren of dat het ministerie ze zou terug drijven maar…blijkbaar niet.” “Het zou me niets verbazen als Voldemort zelf ook op is komen dagen mocht het ministerie toch tegenstand hebben geboden.” “Schobbejak is dood. Dat is een voordeel.” “Amber!” Amber was ook aan komen lopen en neergeploft “Wat? Ik vond hem doodeng.” “Dat hij eng is maakt niet uit. Hij was wel een vechter en helaas een betere minister dan Droebel.” Gromde Dane. Kyle schoof de krant onder Dane’s handen vandaan “Lees eens voor Kyle ik heb het nog niet gelezen.” Zei Luthien die stug haar krant niet eens in ontvangst had genomen. Kyle keek haar zuur aan en begon te lezen :

Ministerie van toverkunst, een nieuw regime.

Vanmorgen vroeg is onze geliefde Minister van toverkunst Rufus Schobbejak om het leven gekomen tijdens een tragisch ongeluk. We zijn allemaal zeer geschokt over de onverwachte dood van Schobbejak. Echter kon het bestuur niet lang stil zitten en moest er zo snel mogelijk een nieuwe minister worden aangewezen.
De nieuwe minister van Toverkunst, Mevrouw Bellatrix van Detta-

“WAT!?” brulde Luthien ineens nadat die naam was gevallen. Dane had het artikel ook nog niet gelezen en was lijkbleek geworden. Kyle had zijn lippen samengeperst tot een dunne streep zoals Anderling ook wel eens deed en keek haar aan “Eerlijk, verbaasd dat je zo erg?” Luthien snoof even maar gaf toen aan dat hij verder moest lezen.

Mevrouw Bellatrix van Detta, afstammeling van een van de meest gewaardeerde tovenaarsfamilies in dit land, is blij met de mogelijkheid ‘ik dank iedereen die mij heeft aangewezen als nieuwe minister van toverkunst. Er zullen veel dingen gaan veranderen maar vrees niet iedereen die zuiver is zal geen problemen ondervinden.’ Zo zei Van Detta toen we haar spraken. Het is onverwacht maar we zijn allemaal blij dat er zo’n capabel iemand nu de touwtjes in handen heeft.
Meer informatie over het nieuwe regime en de regels zal volgen op pagina 16.

Toen Kyle was uitgelezen bleef het een lange tijd stil, de meeste studenten van Griffoendor hadden mee zitten luisteren terwijl Kyle aan het lezen was en kwamen wat dichterbij “We zijn verloren.” Gromde een 2e jaars die zijn hoofd in zijn handen verborg. Dane en Kyle keken hem beiden aan “Nee, nog niet.” Dane stond op en liep naar de oppertafel toe met de krant die hij uit Kyle’s handen had gerukt en liep naar zijn ouders toe die beiden zaten te smoezen met Perkamentus en Severus. Hij dumpte de krant met een klap neer en keek zijn ouders, oom en schoolhoofd aan “Ik weet dat jullie gaan zeggen ‘dit zijn orde zaken’ en ‘hou je erbuiten’ maar wij verdienen antwoorden. Nu zijn we allemaal in gevaar. Bellatrix?” vroeg Dane meer kijkende naar zijn ouders dan naar Perkamentus die echter degene was die hem informatie gaf “Voldemort wil dat iemand die hij voor 100% vertrouwt nu het ministerie regelt. Zij weet alles, zij kan alles. Als minister van Toverkunst kan ze doen en laten wat ze wil, het hele regelsysteem veranderen zonder dat iemand er vragen over stelt. Iedereen is doodsbang voor haar en dat weet Voldemort.” Vertelde hij rustig. Hij leek niet erg onder de indruk maar Dane was woedend. Zijn familie en vrienden waren bij hem komen staan. “We proberen informatie te krijgen van onze mensen in het ministerie maar nu iedereen word gecontroleerd en ook alle post word gecheckt en al het andere communicatiemateriaal kunnen we hen moeilijk bereiken zonder dat ze misschien gepakt worden. Het risico is erg groot en ik kan zelf niet naar het ministerie nu om te kijken hoe de zaken ervoor staan.” Remus nam het over : “We weten alleen dat de regels drastisch zijn veranderd en dat ze binnenkort langs willen komen op de school om dreuzeltelgen van school te halen. “ Dane werd bleek “Wanneer?” “Ze zeggen na het weekend maar we weten allemaal dat ze een aanval op de school plannen en nu het ministerie in handen is van Bellatrix, en de bescherming van het ministerie is weggevallen vanaf het moment dat zij was aangewezen als minister, kunnen ze elk moment binnenstormen.” “en uw bescherming professor? Is dat niet genoeg om ze buiten de deur te houden?” vroeg Kyle die naar Perkamentus keek. “Niet genoeg voor een heel leger dooddoeners.” Zei hij eigenlijk best triest. Ze waren allemaal even stil maar toen begon Severus te praten “Laat niet merken dat jullie je zorgen maken. Of in elk geval niet om het feit dat ze elk moment voor onze neus kunnen staan. We willen geen paniek laten uitbreken dat kan meer schade aanrichten dan goed doen. We gaan deze dag door zoals normaal de planning was.” Dit was de aller eerste keer dat Sneep letterlijk niet kil, emotieloos en snauwend had gepraat tegen zijn neefjes en nichtje en diens vrienden en voor een moment was Dane daar verbijsterd over maar hij herstelde zich snel “Wat gebeurd er als ze aanvallen?” “Dan proberen we alle studenten in veiligheid te brengen door de geheimen gangen in de school.” Zei Remus dus natuurlijk alle geheime gangen kende. “Dan komen ze uit in Zweinsveld…daar zullen zonder twijfel ook dooddoeners staan.” Zei Kyle met een vragende blik. Perkamentus knikte “Daarom hoopte we dat Sirius, Remus of jullie misschien een beter idee hadden…” Remus keek de kinderen aan “Hoe groot kan de Kamer van hoge nood worden?” vroeg hij aan zijn kinderen. Kyle haalde zijn schouders op “Zo groot als nodig is waarschijnlijk we hebben het nog nooit uit hoeven testen …” zei hij fronsend. “We kunnen het proberen…” “Niet iedereen zal weggaan. De meerderjarige leerlingen die willen helpen kunnen blijven.” Zei Melian die er niet al te blij mee leek maar ze konden die leerlingen niets verbieden…helaas. Luthien snoof weer “Kom op. Jullie weten net zo goed als wij dat het niet alleen 7e jaars zijn die blijven.” Zei ze droogjes. Severus keek zijn dochter aan alsof hij wilde zeggen dat zij ook maar de pleitvaart moest nemen maar hij wist dat ze toch niet zou luisteren dus waarom daar moeite insteken? “Waar is mam?” vroeg ze toen maar droogjes “Bij Sirius.” Luthien trok een wenkbrauw op “Ze zijn bezig met het controleren van de beveiliging rond de school en de orde leden aan het stationeren bij de verschillende geheime gangen waar de dooddoeners wellicht door zouden kunnen komen. We weten niet of ze stiekem naar binnen komen sluipen of gewoon volledig in de aanval gaan. Alle docenten zijn opgeroepen om over een half uur buiten te staan voor de extra beschermende spreuken om ze eventueel nog tegen te houden als ze inderdaad vol in de aanval gaan maar we kunnen ze niet voor eeuwig buiten de deur houden.” Zei Remus die opstond “Eet en bereid je voor jullie optreden gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is.” Zei Remus streng voor hij, Mel, Severus en Perkamentus opstonden en wegliepen. Nog geen seconden later vertrokken ook alle docenten op hun gemak alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Remus liep gevolgd door Melian naar buiten waar ze hadden afgesproken met de andere docenten, Perkamentus zou later komen maar eerst wilde hij een bericht sturen aan de orde leden die nog niet op Zweinstein waren en dat moest hij doen via Felix zijn feniks anders zou de communicatie zeker worden onderschept en probeerde jij maar eens een feniks te onderscheppen. “Denk je dat ze vanavond aanvallen?” vroeg Melian aan Remus terwijl ze stonden te wachten. Severus was bij hen komen staan net als Banning, professor Stronk en Hagrid die aan was komen klossen vanaf zijn huisje aan de rand van het bos. Hagrid torende hoog boven hen uit en was buitengewoon stil. “Wat ik denk is dat ze niet wachten tot ze maandag de school komen ‘inspecteren’” zei hij droogjes. Severus schudde zijn hoofd “Als de heer van het duister de kans heeft valt hij aan.” Sirius en Christina kwamen ook aangelopen en gingen erbij staan. “Zullen we dan maar?” vroeg Sirius die zijn geamuseerde en vrolijke blik had ingeruild voor een serieuze en zakelijke blik. Eentje die Remus niet vaak zag bij zijn beste vriend. Iedereen pakte zijn toverstok en begon te bezweringen te mompelen, er vormde zich langzaam een koepel rond de school die onzichtbaar was voor iedereen maar hij was er wel ! Nadat de bezweringen gedaan waren ontspanden iedereen zich een beetje, niet veel maar genoeg om de dag mee door te komen. Ze wisten dat deze spreuken de dooddoeners en Voldemort niet voor eeuwig buiten de deur konden houden maar ze konden wel tijd rekken en de leerlingen in veiligheid brengen. “Goed, dan nu maar de dag door proberen te komen zoals elk andere normale Halloween.” Zei Sirius die in zijn handen klapte en er vandoor ging. Remus keek hem met een opgetrokken wenkbrauw na maar besloot er maar niets raars van te denken… al wist hij dat zijn beste vriend op zoek zou gaan naar Luthien. Severus en Christina vertrokken ook direct erna, iets over dat Severus nog huiswerk moest nakijken en dat Chris hem daarbij zou helpen..uh-huh…huiswerk. Dacht Remus die even huiverde bij de gedachten alleen al. De andere docenten gingen allemaal hun eigen weg en Remus en Melian bleven over. Door de recente gebeurtenissen waren ze hun ruzie van de dag ervoor zo goed als vergeten, het had geen zin om er lang over na te denken als je op het punt stond aangevallen te worden door een stel moorddadige dooddoeners die iedereen dood wilde hebben en dus hadden ze hun ruzie en meningsverschillen opzij geschoven en besloten ze zich te focussen op het beschermen van de studenten, en zich druk maken om hun eigen kinderen. “Denk je dat Amber naar haar broers luistert en gewoon veilig met de rest van de leerlingen in de kamer van hoge nood gaat zitten?” vroeg Melian. Remus trok een wenkbrauw op “Weinig kans. Ik hoop dat ze luistert maar ik zie het niet echt gebeuren. Ik hoop dan alleen wel als ze besluit mee te vechten, dat ze in de buurt van haar broers blijft of ons opzoekt.” Melian knikte instemmend. Zij had natuurlijk liever dat alle 3 haar kinderen de veiligheid zouden opzoeken maar ze wist dat ze dat nooit zouden doen. Daar waren ze te eigenwijs voor, en ze zaten niet voor niets in Griffoendor. Melian zuchtte diep en pakte Remus zijn hand vast “Laten wij dan ook maar wat nuttigs gaan doen. Als we gaan zitten wachten tot de hell losbarst word ik gek.” Remus knikte en ook zij vertrokken naar binnen.

Christina en Severus waren inderdaad niet echt van plan geweest om huiswerk na te gaan kijken, dat was wel het laatste wat zij aan hun hoofd hadden maar ze gingen ook niet doen wat Remus dacht dat ze zouden gaan doen. Severus zou met Bellatrix op Zweinsveld afspreken en vervolgens zou hij Bellatrix de school in loodsen om vervolgens Perkamentus te pakken te nemen. Severus had echter andere ideeën daarover en wilde dat met Christina bespreken. “Bellatrix vertrouwd me niet dus die zal erg snel doorhebben dat ik haar niet naar Perkamentus breng, maar in een val lok. Ik wil dat jij bij je broer en Lupos in de buurt blijft dan weet ik in elk geval zeker dat jij veilig bent gezien ik niet weet hoe dit gevecht gaat uitlopen. Bellatrix moet je niet onderschatten.” En dat deed hij ook absoluut niet. Bellatrix was een buitengewoon goede heks die misschien niet zo bedreven was als hij maar haar liefde voor Zuiver bloed en Voldemort was zo groot dat ze wanhopig werd en daardoor zou ze een gevaar worden. Bellatrix zou alles doen in haar macht om te zorgen dat de opdracht die zij en Severus van Voldemort hadden gekregen uitgevoerd zou worden en zou niet aarzelen hem ook om te leggen als dat nodig was. Hij zou proberen haar tegen te houden mocht hij erin slagen was het een punt voor hun, verloor hij, dan verloor hij ook zijn leven waarschijnlijk maar dat meldde hij maar niet tegen Christina want die zou hem nooit laten gaan. “Beloof me, dat je bij Sirius en Remus blijft.” Zei hij serieus. Christina keek hem opstandig aan “Je denkt toch niet serieus dat ik je alleen met Bellatrix laat toch?” vroeg ze alsof hij gek was geworden. Severus keek haar emotieloos aan “Jawel. Chris het maakt me niets uit wat er met mij gebeurd, als ik weet dat jij en Luthien niet veilig bij de andere zijn, ga ik me niet kunnen concentreren op het gevecht met Bellatrix.” Zei hij nu dwingend “Beloof me, dat je bij de enige 2 personen blijft die ik vertrouw met jou leven.” Christina keek hem verbijsterd aan. Dit was letterlijk, de eerste, en waarschijnlijk ook de laatste, keer dat Severus had gezegd dat hij Sirius en Remus vertrouwde, in een gevecht dan. Hij mocht dan een hekel aan ze hebben maar hij moest toegeven dat ze zeer bedreven tovenaars waren en zeer goed in staat waren voor zichzelf te zorgen en te zorgen dat iedereen om hen heen veilig waren. Buiten dat zou Sirius er ook alles aan doen om Christina veilig te houden en te beschermen net als dat Remus er alles aan zou doen om Melian te beschermen. Wat dat betreft wat Severus blij dat zijn zusje iemand had gevonden die haar met alles wat hij in zich had zou willen beschermen. Hij zou dit echter nooit toegeven aan Remus en Sirius zelf… zover zou het niet komen ook. Hij zou zichzelf nooit vergeven als hij ook maar een beetje emotie zou laten zien tegenover de twee mannen die zijn tijd op school er niet makkelijk op hadden gemaakt. Christina keek hem recht aan en hij keek recht terug en ze knikte toen maar met tegenzin “Best. Ik beloof het.” Mompelde ze verslagen. Severus had echter nog steeds een flauw vermoeden dat ze toch achter hem aan zou komen maar voor nu was haar belofte voor hem even genoeg om zich beter te voelen wetende dat ze op zijn minst aan het begin bij Sirius en Remus in de buurt zou zijn. “Hoe weet je wanneer Bellatrix er is?” vroeg Christina toen maar “Wanneer het gevecht beg-“ opeens begon de school te schudden en te beven en sprongen Christina en Severus tegelijk op, er klonken luide knallen op vanuit de kerkers en direct trokken ze beiden hun toverstok en rende op het lawaai af.

Het moment dat de school begon te beven, stonden Melian en Remus nog in de gang te discussiëren met Dwaaloog die eiste dat hij buiten werd gestationeerd omdat daar de meeste dooddoeners zouden zijn maar Remus was het er niet mee eens omdat ze Dwaaloog juist nodig hadden bij de geheime gangen. Dat hele gesprek ging verloren in het lawaai “Laat maar” gromde Dwaaloog die richting het kabaal hinkelde en ineens naar achteren werd geworpen door een spreuk “Alastor!” riep Melian en wilde op hem af rennen maar Dwaaloog stond alweer overeind en riep een hoop woorden die je niet in een normaal beschaafd gesprek zou zeggen. Remus had zijn toverstok al in zijn hand en ook Dwaaloog stond nu met getrokken stond rond te kijken waar de vloek ineens vandaan was gekomen. Weer vloog er een vloek rakelings langs Dwaaloog’s hoofd richting Melian en Remus maar kwam niet eens in de buurt doordat een van de harnassen tot leven was gekomen en zichzelf voor de vloek had geworpen waardoor het harnas in stukken werd geblazen en Remus Melian moest wegtrekken uit de baan van losgetrokken harnas stukken. “Hoe zijn ze binnen gekomen!?” siste Melian pissig “Geheime gang.” “Ja he he dat begreep ik maar WELKE?” “Geen idee maar laten we dat gaan uitzoeken.” Remus zorgde eerst dat er een patronus richting zijn kinderen ging met de mededeling dat de hell was losgebarsten en dat ze moesten zorgen dat alle leerlingen uit de leerlingenkamer van Griffoendor bij de kamer van Hoge nood moesten komen. Hij vertrouwde erop dat zijn kinderen het wel konden redden maar hij hoopte wel dat er een orde lid in de buurt was voor extra ondersteuning…

“Oh bij Merlijns Baard SCHIET OP STELLETJE SLOME FLUBBERWURMEN!” Gilde Luthien door de leerlingenkamer heen. Iedereen was in volledige paniek geraakt toen de eerste klap was gevallen “Laat verdomme jullie spullen liggen en volg Dane en Kyle of willen jullie hier blijven en vermoord worden?” “De dooddoeners kunnen hier niet binnen komen!” riep een meisje uit het 5e jaar bijdehand “Ik had het ook niet over de dooddoeners. Moet ik het voor je spellen? WEGWEZEN.” Na dat dreigement kwam iedereen ineens in beweging en liepen naar Dane en Kyle die bij het portret gat stonden te wachten “Waar is Amber?” vroeg Dane aan een klasgenoot van Amber die haar schouders ophaalde “Ik zoek haar wel.” Selene schoot tussen de leerlingen door en rende naar de meidenslaapzaal. Kyle keek naar Dane die knikte en Kyle leidde de studenten de gang op. Gelukkig was de noordertoren niet ver van de kamer van hoge nood verwijderd… hij hoopte dat ze er konden komen zonder aangevallen te worden want dan zou iedereen zich verspreiden en zou het helemaal chaos worden. “Blijf alsjeblieft kalm en bij elkaar.” Riep Kyle die zichzelf alles behalve Kalm voelde. Hij liep met getrokken toverstok door de gang en zag ineens Sirius uit een stofwolk tevoorschijn schieten “Sirius!” Sirius keek hem aan en kwam naar hem toe gerend “Waar zijn Dane, Amber en Luthien?” vroeg Sirius die buiten adem was “Nog binnen zorgen dat iedereen de leerlingenkamer uit is.” Zei Kyle snel “Goed blijf hier.” En weg was Sirius die zich weer in de stofwolk wierp. Na enkele minuten kwam hij weer terug, ondertussen waren Dane, Amber en Luthien er ook weer bij en ging Selene snel bij Kyle staan “oke schiet op.” Sirius ging hen voor door de gang richting de kamer van hoge nood, maar nog voor ze daar aankwamen vlogen er vloeken in het rond en was het duidelijk waar de dooddoeners naar binnen waren gekomen…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.