FanFic.nl

Miss Secret[Zayn Malik] COMPLETED

Ch. 11

Lynn POV
‘Zayn, ik ben bang.’ Zeg ik.
Hij kijkt me even aan van opzij, en richt zijn blik dan weer op de weg. ‘Snap ik,’ antwoordt hij. ‘Het is spannend. Maar ik weet zeker dat ze je wel zullen vergeven.’
‘Ik weet het,’ zucht ik, en ik sla mijn handen voor mijn ogen. ‘Maar wat als ze me niet meer aardig vinden? Wat als onze vriendschap straks nep is?’
‘Ik weet zeker dat het goed komt,’ probeert Zayn me te verzekeren. ‘Ze houden van je.’
‘Dat weet ook wel!’ zeg ik geïrriteerd en ik begin op mijn nagels te bijten. ‘Ik heb al die tijd dat we niet meer samen waren nog steeds van je gehouden en toch vergaf ik je niet, dat is voor mij een reden om niet zeker te zijn dat ze me niet vergeven.’
Zayn’s grip om het leren stuur verstrakt en ik zie zijn knokkels bleek worden. Ook staan zijn lippen strak en heeft hij een sterke frons tussen zijn wenkbrauwen, en zijn ogen staan fel. Ik word gelijk overspoelt door schuldgevoel, breng mijn hand naar mijn schoot en begin daarintegen op mijn lip te bijten.
‘Sorry,’ zeg ik zacht. ‘Ik had het niet moeten zeggen. Sorry.’
‘’t Is goed,’ Zayn zucht en haalt zijn hand door zijn slordige haar. Zijn knokkels zijn nog steeds te wit voor mij om tevreden te zijn. Ik bijt zo hard op mijn lip dat ik het bloed proef.
‘Nee, het spijt me echt. Ik had het niet moeten zeggen. Het is een stom onderwerp die ons niets dan moeilijkheden brengt.’
Hij ontspant zichtbaar, zijn mond rust, zijn frons verdwijnt en de huid om en rond zijn knokkels krijgen hun normale kleur weer terug. ‘Ja,’ beaamt Zayn. ‘Dat is en doet het inderdaad.’
‘Maar wat als ze me niet meer aardig vinden?’
‘Ze vinden je aardig.’
‘En als ze me niet vergeven? Wat dan?’
‘Ze zullen je vergeven.’
‘Maar wat als ze me niet eens binnen laten komen?’
Zayn begint te lachen. ‘God jezus, Eihlynn, doe eens rustig.’
‘Maar als dat wel gebeurt?’ vraag ik ietwat verhit.
Hij grijnst naar me. ‘Dan trap ik de deur in, sleur ik je mee en zeg ze dat ze moeten luisteren. Het komt wel goed Eihlynn, echt.’
Ik haal diep adem, sluit mijn ogen, zak onderuit in de passagiersstoel en probeer te ontspannen. ‘Ik geloof je.’ Mompel ik, voordat ik wegzak en in slaap val.

‘Lynn!’ hoor ik een bekende stem dringend zeggen. ‘Lynn! Eihlynn! Eihlynn! Wakker worden! Jezus, dat wijf slaapt echt diep.’
Ik frons. ‘Maar ik ben jou diepslapend wijf,’ mompel ik. Ik rek me uit en laat een geeuw mijn mond verlaten. Daarna knipper ik en krijg ik het beste beeld om bij wakker te worden op een slapende Zayn na: een breed grijnzende Zayn met twinkelende ogen en zelfs een lichte blos op zijn wangen.
Zayn grinnikt en kust me snel waardoor een warm gevoel zich door mijn binnenste verspreid. ‘Inderdaad. Nou kom, het is tijd.’
De warmte die ik net nog voelde verdwijnt en wordt vervangen door die verschrikkelijke zenuwen. Als ik mijn hand weer naar mijn mond breng om op mijn nagels te bijten, pakt Zayn mijn hand en trekt die voorzichtig terug om daarna zachtjes met zijn hoofd te schudden. Ik schenk hem een half gemeende glimlach en draai me om om de deur van Zayn’s zwarte BMW open te doen, als hij mijn arm grijpt in één snelle beweging en me omdraait.
‘Eihlynn,’ ademt hij en hij kijkt me doodserieus aan. Ik blijf gevangen in zijn blik, die ogen, oh die ogen…
‘Je mag zenuwachtig, en zelfs bang zijn, maar weet: ik hou van je. Echt belachelijk veel. Wat er ook gebeurt, zelfs als ze je niet vergeven, waar ik zeker van weet dat dat niet zal gebeuren, ik blijf en zal van je blijven houden, oké?’
‘Oké,’ zeg ik zacht, een beetje beduusd door zijn speech. Dan laat hij me los en knikt naar me, om zelf zijn deur te open en uit te stappen.
Ik duw de deur open en stap uit, waarna ik naar het hotel staar. Daarna stap ik uit en volg Zayn naar de zware, glazen deuren die hij gemakkelijk opent. Hij houdt te deur voor me open en ik stap naar binnen, het rood-met-gouden-rozen tapijt op. Zayn doet me na en staat dan naast me, terwijl zijn hand de mijne zoekt.
We lopen naar de goudkleurige lift. De deur gaat open en de liftboy, in een ouderwets rood uniform, knikt. Hij heeft zwart haar op wenkbrauwlengte, dat onder zijn hoedje door piept. Zijn felblauwe ogen nemen ons nieuwsgierig op en zijn witte tanden blinken als hij vriendelijk naar ons glimlacht. Hij is lang, ongeveer éénnegentig, en eigenlijk nogal knap. Zayn mompelt de etage waar we moeten zijn en hij knikt, en drukt op het knopje.
Zayn’s grip op mijn hand verstevigd als de jongen zijn ogen over mijn lichaam laat dwalen. Dan blijven ze hangen bij mijn gezicht en valt zijn mond open. Hij fronst en zijn opengevallen mond verandert in een grijns.
‘Eihlynn?’ vraagt hij.
Ik kijk hem fronsend aan. ‘Sorry, maar hoe ken jij mijn naam?’
‘Ja, hoe ken jij haar naam?’ snauwt Zayn die zijn grip nog erger verstevigd. Ik kijk hem even waarschuwend aan en hij grimast, maar vermindert zijn grip.
De jongen lacht die me bekend in de oren klinkt en er begint iets op te borrelen. ‘Dus je herkent me niet meer?’ Hij legt een hand op zijn hart en trekt een zogenaamd verdrietig gezicht. ‘That hurts, babe, ouch.’
Ik begin te lachen. ‘Oh mijn God- Dwight?’
Dwight knikt met een brede grijns. ‘Kom hier lieverd, kom hier, het is zó lang geleden.’
Ik laat Zayn’s hand los en laat me binnenkomen in Dwight’s omhelzing. Hij ruikt net zoals vroeger: naar Hugo Boss parfum.
Als we elkaar los laten houdt Dwight me op armlengte. Zijn ogen glimmen. ‘Waar was je nou?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Ach, op reis; op avontuur… je kent me.’
Dwight giechelt en zucht dan dromerig. ‘Stiekem een superster worden, kindertjes maken met een hottie als Zayn Malik, vrienden worden met Harry Styles… lieve schat, ik ben diep gekwetst dat je me niet hebt meegenomen.’
Zayn werd rood bij “kindertjes maken” en begon Dwight vreemd aan te kijken toen hij hem als “hottie” neerzette en nadruk legde op Harry’s naam. Zijn haat op Dwight is als sneeuw voor de zon verdwenen nu hij door begint te hebben op welk geslacht Dwight nou eigenlijk valt.
‘En dan Hannah wel meenemen natuurlijk,’ vervolgt Dwight die een paar onzichtbare tranen wegpinkt. ‘En die ontmoet Luke Hemmings, natuurlijk. En krijgt daar ook nog eens een relatie mee, natuurlijk. That lucky bitch.’
Ik kijk hem nog steeds abnormaal breed grijnzend aan. Waarschijnlijk zie ik eruit als een mongolische eend. Hij stopt door mijn vreemde gezicht en trekt één wenkbrauw op. ‘Liefje, gaat het wel goed? Je ziet eruit alsof je zin hebt om te poepen.’
Ik begin te giechelen. ‘Dwight, ik wil je wat vragen.’
‘Go ahead, darling.’
‘Wanneer ben je klaar met werken?’
‘Nou,’ hij kijkt op zijn horloge. ‘Nu, eigenlijk.’
‘Geweldig!’ roep ik. ‘Dan kan je mee!’
‘Mee naar wat?’
‘De rest van One Direction ontmoeten, natuurlijk.’
Hij begint te fangirlen, ahem, fanboyen, tot zijn gezicht betrekt. ‘Maar lieve schat,’ zegt hij. ‘Ik zie eruit als een… een…’
‘Een liftboy?’ zegt Zayn behulpzaam.
‘Juist,’ zegt Dwight. ‘Ik zie er dus niet uit.’
‘Het is sexy,’ glimlach ik, en ik knijp in zijn wang. ‘Je ziet eruit als een stripper.’
‘Doe dat maar niet,’ zegt Zayn. ‘Alsjeblieft.’
Dwight lacht. ‘Natuurlijk niet, Zaynward!’ – een spiertje bij Zayn’s oog begint te trekken bij de bijnaam – ‘Ik zou niet durven! Ik heb ook mijn zelfwaarde. Dat is ook de reden dat ik uit dit belachelijke kostuum wil.’
De lift laat een belletje horen als Zayn zijn mond open trekt. ‘Ik denk dat nu niet een goed idee is, we hebben nog wat te doen. Dwight’ Zayn draait zich om naar de liftboy. ‘Jij trekt wat anders aan dan, oké? Wat je zelf wilt. We halen je wel op als we klaar zijn.’
‘Ik sms wel,’
‘Je hebt mijn nummer niet!’ roept Dwight, waarna hij mijn mobiel magisch uit mijn rechterzak haalt, de code kraakt en zijn nummer invoert.
‘Hoe wist je mijn code?’ vraag ik, als hij mijn mobiel weer teruggeeft.
‘Ach liefje,’ glimlacht Dwight. ‘Zo simpel. Het is “Zayn”, duh.’
De lift gaat weer dicht als ik hem uit wil schelden en Zayn grijnst naar me, om me daarna langzaam mee te trekken naar de gezamelijke hotelkamer.
Als we er voor staan, haal ik diep adem en Zayn kijkt me aan, terwijl hij het pasje eruit haalt en erin stopt. Het lichtje springt op groen en hij legt zijn hand op de deurklink.
Ik staar eventjes van het groene lichtje, naar zijn hand en dan naar zijn tattoo’s, om hem daarna recht in de ogen te kijken en te knikken.


Het uniform van de liftboys
Dwight

Hallo! Dit heeft verdomd lang geduurd, ik weet het, maar ik had geen tijd. Eigenlijk had ik het langer willen maken, maar ik heb morgen een Bio-PW en ik heb echt gwn NIET geleerd(yay me). Dus zijn jullie hier tevreden mee? Wee, hope you like it

Reacties: