FanFic.nl

Broken Eyes

[24.]

Door de ogen van Gustav:
Dorien is er nog steeds niet, zou ze verloren gereden zijn? Zou ik haar bellen? Nee, dat komt natuurlijk wanhopig over , plus ik heb haar nummer helemaal niet. Al zo vaak stond ik op het punt het haar te vragen, maar op het laatste moment klap ik toe. Ik, de drummer die altijd goed met iedereen heeft kunnen praten, kan niks uitbrengen als een meisje van hem staat. Als Dorien voor hem staat, correctie. Is het niet belachelijk?! Dorien is niet eens super knap, ze is ook niet lelijk, dat is natuurlijk ook een feit. Maar ze heeft iets, iets heel speciaal. Vanaf de eerste keer dat ik haar zag, nu al weer 2 jaar geleden, had ik het opgemerkt. Een aantrekkingskracht, liefde op het eerste gezicht. Toch van mijn kant, maar Dorien schijnt niet de minste interesse in mij te hebben. Ze heeft nog steeds niet door dat ik gevoelens voor haar heb, of ze kan het alleszins goed verbergen. Weken heb ik al haar aandacht proberen trekken, maar ze schijnt niks te merken. Eindelijk rijd ze de Fasanenstraße in en ik zwaai. Ze stopt naast me en ik stap in. Met haar blik op oneindig rijdt ze terug naar het hotel.


Door de ogen van Dorien: Al zeker een kwartier rijd ik nu al rond in de kleine straatjes van deze stad. En ik dacht dat ik een goed oriëntatiegevoel had! Na voor de vierde keer hetzelfde rondje te hebben gereden bevind ik me opeens in de Fasanenstraße! Eindelijk. Gustav staat al naar me te zwaaien en vlug pik ik hem op. Met moeite vindt ik een plek om me te draaien en keer terug naar het hotel. Ik wil de radio aanzetten voor hij een gesprek met me kan beginnen maar het is al te laat. ‘Bedankt dat je me wou komen oppikken. Want op Tom moest ik precies niet rekenen.’ ‘Ik ben eigenlijk de enigste die kan autorijden en de stad een beetje kent. Of dat dacht ik toch, tot ik in deze straatjes terecht kwam. Nergens hangen er bordjes en de mensen geven er helemaal niet om dat ze in het midden van de weg lopen. Maar voor de rest ben ik er goed geraakt, hoor.’ Waarom doe ik toch zo nukkig tegen Gustav? Oké, hij loopt al een tijdje achter me aan, maar daardoor zou ik me juist gevleid moeten voelen. Waarom ziet hij nu niet gewoon dat ik niet geïnteresseerd ben. Ach, ik mag mezelf niks voorliegen, want dat is niet helemaal waar. Een relatie met hem kan gewoon niet. Gustav moest eens weten…

Reacties: