Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Outside World • One Direction » OO9
The Outside World • One Direction
OO9
‘Yara!’ roept Zayn. Snel staat hij op en komt naar me toe. Ook ik krabbel op. Snel pak ik mijn rugzak. Zayn komt nog dichterbij en ik doe een stapje naar achter wat niet echt lukt want daar staat een boom. Stomme boom.
Zayn slaat zijn armen om me heen. ‘Waarom ging je nou weg?’ fuistert hij in mijn oor.
‘GA WEG!’ roep ik hard waardoor hij me loslaat en me verschrikt aankijkt. Ook de andere jongens komen naar me toe. Ze gaan allemaal achter Zayn staan.
‘Dan ga ik wel,’ mompel ik, meer tegen mezelf dan tegen de jongens. Snel draai ik me om en begin te rennen.
Nog niet echt lang ben ik aan het rennen door het bos maar toch doen mijn benen pijn. Ik heb ook echt helemaal géén conditie. Mijn voet blijft haken achter iets en met een smak val ik op de grond. Een kreun verlaat mijn mond van de pijn. Achter me hoor ik voetstappen, waarschijnlijk van de jongens. Een traan van pijn verlaat mijn ooghoek en smakt, net als ik net, neer op de grond.
‘Yara!’ roept een stem achter me. Niall komt eraan gerend met de rest achter zich aan. Als hij bij aankomt hurkt hij bij me neer.
‘Alsjeblieft... Sta op.’ Hij probeert me vast te pakken om me overeind te tillen maar boos sla ik hem weg.
‘Ga weg!’ roep ik weer.
‘Yara, je kan het niet alleen-’ begint Harry.
‘Ik kan het prima alleen! En nu oprotten!’ roep ik. Zayn zucht en komt ook naar me toe. Hoe ik ook tegenstribbel het werkt niet want hij heeft me met één zwiep over zijn schouder gegooid. Boos begin ik op zijn rug te bonken. Dit kan hij niet menen.
‘Zet me neer klootzak!’ roep ik.
‘Wanneer heb je dat woord geleerd?’ vraagt Louis nieuwsgierig.
‘Van een jongen,’ zeg ik eerlijk.
‘Welke jongen? Wat deed hij? Waar kwam je hem tegen?’ vraagt Zayn gelijk bezorgd.
‘Een jongen zei het tegen iemand anders in een mobiel ding, sukkel. En dat zei hij ook.’ Zayn kijkt opgelucht.
‘En laat me nu gaan!’ roep ik weer hard. Gemakkelijk zet Zayn me weer op de grond neer. Eindelijk. Gelijk probeer ik weg te rennen maar Zayn heeft mijn pols vast.
‘Ik wist het!’ zeg ik boos.
‘Wat wist je?’ vraagt Liam.
‘Dat jullie toch eng zijn. Zie je? Ik mag niet eens weg. Jullie doen me gewoon pijn.’
Er rolt een traan over mijn wang en die volgt zijn weg naar beneden. ‘Yara alsjeblieft. Luister nou even,’ zeurt Niall.
‘Nee. Jullie vinden me toch gek!’ zeg ik stug.
‘Sorry ik had het niet mogen zeggen.’ Verbaast kijk ik Liam aan. Was hij het?! Dat had ik nou helemaal niet verwacht. Eigenlijk ben ik best dom. Net bij het meer zeiden ze ook al zoiets, maar blijkbaar is dat niet helemaal tot me door gedrongen.
‘Oke ik luister. Vertel.’ Boos kijk ik Zayn aan.
‘Je redt het niet alleen. Wat moet je eten?’
‘Hier in het bos is genoeg te vinden. Het smaakt erg lekker,’ mompel ik. Met grote ogen kijkt hij me aan. ‘Je hebt hier al gegeten?’
‘Ja. Wil je ook?’ vraag ik sarcastisch. ‘Krijg je niet,’ snauw ik gelijk daarna. Een grinnik verlaat zijn mond wat me echt heel erg irriteert.
‘Mag ik echt niet een héél klein beetje?’ vraagt Niall smekend.
‘Bij jou is een héél klein beetje al het eten in dit hele bos!’ snauw ik hem toe waarna hij me beteuterd aankijkt.
‘Mag ik nu gaan?’ vraag ik in het algemeen.
‘Waar wil je heen gaan? Je oude huis?’ vraagt Louis een beetje spottend. Een vuile blik krijgt hij van me toegeworpen.
‘Nee, want die is afgebrand. Ik sliep net lekker in een boom.’ Toch krijg ik weer tranen bij de gedachte aan het oude huis. Louis kijkt naar zijn schoenen. ‘Oh.’
‘Ja oh ja. En nu ga ik.’ Ik ruk me los uit Zayn zijn greep en draai me om. Gelijk bots ik tegen Harry aan.
Ze hebben me ingesloten. Ze staan in een kringetje om me heen. ‘Laat me gaan. Jullie zijn eng.’ Al bijna stromen de tranen over mijn wangen.
Bang kijk ik Zayn aan.
‘Rustig maar Yara. We doen je echt niks aan maar kom alsjeblieft weer thuis,’ smeekt hij. Thuis. Thuis?!
‘Mijn oude thuis is afgebrand. En nu ben ik thuis. Ik woon hier in het bos. En willen jullie nu mijn THUIS verlaten?’ vraag ik arrogant.
‘Yara, je kan niet leven in het bos,’ zucht Louis.
‘En waarom dan niet?!’ Ik draai me naar Louis.
‘Dat kan gewoon niet. Hoe wil je dan aan vers water komen?!’ Oja... Daar had ik niet over nagedacht. Ik laat mijn hoofd hangen en zucht.
‘En wat is dat met die Paul dan?’ vraag ik achterdochtig.
‘We moeten het vertellen,’ zucht Niall in het algemeen.
‘Wat vertellen?’ roep ik gefrustreerd uit.
‘Kijk Yara. Wij zijn een band weet je wel. Die zingen.’ Ik knik ten teken dat ik het begrijp en Liam gaat door met uitleggen. ‘Onze manager is Paul en we zien hem ook een beetje als vader.’
‘Vader? Wat is dat?’ vraag ik nieuwsgierig. Liam zucht.
‘Weet je hoe vogeltjes worden geboren?’ Ik knik.
‘Een mannetje en een vrouwtje dus en bij mensen is dat dus ook zo. Iedereen heeft een moeder en een vader,’ legt Niall uit.
‘Ooh.’ Dus... Ik heb ook een vader? Maar wie is dat dan? Ach... Daar kom ik later wel op terug.
‘Paul is dus onze manager en ook een beetje een vader. Maar hij vind het niet echt leuk dat er opeens een meisje bij ons komt wonen,’ zegt Harry. Ik zucht. Ik wist het. Ze moeten me niet. ‘Daarom zag je ons ook op die poster. We zijn beroemd, en heel veel mensen kennen ons,’ legt Louis uit.
‘Maar hoe heet die band van jullie dan?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘One Direction,’ zeggen ze trots met een glimlach op hun gezicht.
‘Hoe dan ook. Kom je terug?’ Smekend kijkt Zayn me aan maar ik schud mijn hoofd.
‘Van die Paul mag dat toch niet? Dus nee. Sorry,’ zucht ik.
‘Geen zorgen. Paul gaat het goed vinden. Daar zorgen wij wel voor,’ zegt Liam met een grijns.
‘I-ik-’ Mijn adem stokt in mijn keel.
‘Alsjeblieft?’ smeken ze in koor.
‘Als jullie niet meer eng doen dan is het goed,’ zeg ik met een grijns. Gelijk beginnen ze te juichen. Zayn brengt zijn gezicht naar mijn oor.
‘Kom. Dan gaan we naar huis,’ fluistert hij. Met een glimlach knik ik. Thuis.
Toen we naar huis liepen had Zayn de hele tijd zijn arm om me heen, alsof hij me wilde beschermen. Best schattig. Met een zucht gooi ik mijn tas op de grond en ik laat me vallen op mijn bed. Even rust kan ik wel gebruiken. Starend naar het plafond schieten herinneringen door mijn hoofd, herinneringen die ik eigenlijk liever vergeet.
Mijn oogleden worden zwaar en even later dwaal ik rond in het zwart.
‘Ze is echt mooi.’ Een stem komt het duister binnen.
‘Niet zo kwijlen.’ Weer een andere stem waarna er gelach volgt.
‘Zayn heeft wel een punt. Ze is wel echt mooi hoor.’ Weer een andere stem. Jeetje, met hoeveel zijn ze?! Oja... Ik woon met vijf jongens in huis dus ze zullen nu allemaal wel naast mijn bed staan. Lekker is dat. Ik besluit om nog even te doen alsof ik slaap want ik wil wel horen wat ze nog meer over haar zeggen.
‘Ik vind het wel jammer dat ze ons nog eng vind,’ zucht iemand.
‘Maar ik snap het ook wel hoor. Vijf oudere jongens opeens, en ze had verder nooit contact met de buitenwereld.’ Nu herken ik de stem. Die laatste is van Liam en die daarvoor van Zayn. Zayn is toch wel echt een schatje.
‘Ja ze noemde jou "de enge". Mij Krullenbol, dat is nog beter.’ Dat was Harry, kan niet anders. Zayn maakt een verontwaardigd geluidje waardoor een klein grinnikje mijn mond verlaat.
‘Is Yara wakker?!’ roept Niall verschrikt, ja hij was er ook nog.
‘Ja,’ zeg ik snel terwijl ik overeind kom.
‘Hoi jongens,’ zeg ik droog. Allemaal kijken ze me verschrikt aan.
‘Heb je weer alles gehoord?’ vraagt Louis.
‘Vanaf het moment dat Zayn zei dat ik mooi ben,’ grinnik ik en Zayn kleurt lichtjes rood. Ook de andere jongens moeten lachen. ‘Dat was dus vanaf het begin,’ mompelt hij.
‘Je houd ons wel vaak voor de gek he?’ merkt Harry op.
‘Ja inderdaad. Leuk he?’ zeg ik met een gemene grijns. Er klinkt protesterend gemompel door de kamer.
Met z’n alle zitten we aan de eettafel te genieten van wat afhaalfrietjes. Ja, ik had gewoon in de middag geslapen wat best raar was volgens de jongens. En je kan hier gewoon eten uit een kraam halen! Dat is echt gewoon raar. En dan is het echt helemaal ingepakt met plastic en papier, gewoon zonde. Na de helft van wat er op mijn bord ligt op te hebben schuif ik mijn bord van me af.
‘Dat was best lekker,’ zeg ik eerlijk.
‘Heb je echt niet te weinig gegeten?’ vraagt Liam bezorgd.
‘Neehee,’ zucht ik. Ze zijn er gewoon nog steeds niet aan gewend dat ik gewoon weinig eet. Met een hongerige blik kijkt Niall naar mijn frietjes.
‘Neem maar.’ Gelijk pakt Niall het eten en begint vrolijk alles naar binnen te werken. Ook de rest zit nog te eten, behalve Zayn.
Hij kijkt me met een bezorgde blik aan wat bij mij kriebels oplevert. En dan geen fijne kriebels, nee. Irritante kriebels.
Rustig lig ik te lezen op mijn bed. Ja lezen. Met een boek, weet je wel? Ja, de jongens hebben hier boeken. Niet veel, maar toch iets. Dit verhaal gaat over ene... Romeo en Julia. En ze houden van elkaar. Einde! Nee hoor, er komt heel veel drama in voor. Maar ze voelen liefde voor elkaar. Warme kriebels vanbinnen. Zou ik dat ook ooit krijgen? Zo’n warm gevoel? En voor wie dan? Te veel vragen. Ik schud de gedachte weg en richt me weer op mijn boek. Geklop haalt me uit het verhaal.
‘Mag ik binnenkomen?’ klinkt de stem van Liam. Ik knik maar hij komt niet binnen. Oja... Knikken kan je niet horen.
‘Ja hoor!’ roep ik snel.
De deur gaat open en Liam verschijnt. Vragend kijk ik hem aan.
‘Wat is er?’
‘Ik moet met je praten.’ Liam sluit de deur en gaat tegenover me op het bed zitten.
‘Vertel?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Het gaat over Zayn,’ zucht hij. Zayn? Wat is er met hem? Toch niks ergs hoop ik?!
‘Wat is er dan?’ dring ik aan. Weer zucht Liam en hij kijkt me moeilijk aan.
‘Ja, als je het niet wil vertellen kan je ook wel weggaan,’ komt er botter dan bedoeld uit mijn mond. ‘Sorry... Zo bedoelde ik het niet,’ mompel ik er gelijk achter aan als ik me besef dat dat best boos klonk.
‘Zayn is heel erg verliefd. Maar het is bijna een onmogelijke liefde,’ zegt Liam dan eindelijk. ‘Wat leuk! Verliefd is toch zoals Romeo en Julia?’ vraag ik ter bevestiging. Liam knikt. ‘Maar waarom is ze dan onmogelijk? Ja, ik neem aan dat het een ze is toch?’ Weer knikt Liam.
‘Yara. Het is onmogelijk omdat dat meisje heel anders is dan hem, maar ze is wel heel leuk. Ze komt ook niet van hier en eerst wou ze hier niet heen.’ Liam kijkt me doordringend aan. Dan krijg ik het eindelijk binnen.
‘I-is hij... Ver-liefd... O-op... M-ij?’ stotter ik.
‘Ja Yara. Maar hij heeft het er ook heel erg lastig mee.’ Beduusd knik ik. Zayn? Op mij?
‘Wat voel jij voor hem?’ Weer kijkt Liam me doordringend aan. Vind ik hem ook leuk? Ik krijg wel een beetje kriebels... En ik vind het fijn om bij hem te zijn.
‘Ik... weet het niet,’ stamel ik.
‘Ik snap het. Het is voor jou ook allemaal heel erg nieuw he?’ Ik knik. Ben blij dat Liam het snapt.
‘Ik wou gewoon dat je het wist. Maar laat het niet aan Zayn merken. Alsjeblieft?’ Vraagt Liam zachtjes. Ik knik beduusd mijn hoofd en Liam verlaat de kamer, mij verbaasd achterlatend.
Nog steeds geschrokken maak ik een weg naar de woonkamer. Het kan toch niet waar zijn?! Zayn? Ik? Nee. Gewoon niet. De jongens kijken verveeld naar de tv als ik de huiskamer binnenkom. Met grote ogen kijk ik bang naar de jongens. Straks gaan ze me echt wat aan doen?
Die gedachte blijft nog altijd in mijn achterhoofd rondspoken wat ze ook zeggen, het blijft. ‘Wow... Wat is er met jou Yara? Het lijkt alsof je een spook heb gezien!’ zegt Niall gelijk als hij mijn verschrikte gezicht ziet wat waarschijnlijk ook bleek is. Snel wimpel ik het af.
‘Nee... Er is niks... Laat het maar gewoon,’ mompel ik. Ik loop naar de bank toe en plof tussen Niall en Louis in. Zayn.... En.... Ik?! Wa-... Hoe-? Dat kan toch gewoon niet... Zayn?!
De hele tijd blijven dat soort vragen door mijn hoofd spoken, en de belangrijkste vraag: Wat voel ik voor hem? Hij is lief, leuk, knap... Geweldig... O bah! Het klinkt of ik nu echt verliefd ben!
‘Yara?’
‘Yara?!’
‘YARA?!’ Verschrikt kijk ik op als er zowat in mijn oor gegild word.
‘Wat moet je?’ mompel ik chagrijnig tegen Louis.
‘Waar zat je?’ vraagt Harry.
‘Hier. Dat zie je toch?!’
‘Ik bedoel waar zat je met je gedachten?’ legt Harry het uit. Oh... Zo bedoelde hij het dus. ‘Gaat je niks aan.’ Ik kijk naar Liam maar geen emotie is van zijn gezicht af te lezen. Lekker dan.
‘Kom op. Vertel het gewoon. We zijn bezorgd.’ Het laatste mompelt Niall.
‘Geen zorgen. Laat het maar gewoon,’ zeg ik.
‘Oke dan. Maar als het echt iets ergs is vertel het dan tegen tenminste één van ons oke?’ vraagt Zayn bezorgd.
‘Heb ik al gedaan.’ Snel sla ik mijn hand voor mijn mond. Dat had ik niet moeten zeggen. Goede actie Yara!
‘Wie dan?’ vraagt Harry nieuwsgierig.
‘Niemand.’
‘O kom op! Vertel!’ dringt Louis aan.
‘Liam,’ geef ik mompelend toe. Gelijk kijken ze allemaal naar Liam.
‘Weet jij het?’ vraagt Zayn.
‘Ja. Ik weet het,’ zegt hij simpel. Gelijk moet de rest zuchten, waarschijnlijk omdat ze het nu nog niet weten. Sukkels.
Ik kom net terug van de wc en zo te zien is mijn plek al bezet. Nu zit de hele bank vol. Ik zucht.
‘Waar moet ik nou zitten?’ vraag ik met een pruillipje.
‘Kom maar op schoot,’ zegt Zayn met een grijns. Een goed idee komt in me op.
‘Oke dan,’ zeg ik ook met een grijns. Ik neem een aanloop en plof languit over de jongens heen die een verschrikte kreet uitslaan.
‘Zo goed?’ Een gemene grijns komt op mijn gezicht. Nog steeds kijken ze met een pijnlijk gezicht waar ik om moet lachen.
‘Watjes,’ mompel ik. Ik beweeg een beetje heen en weer en kom dan lekker te liggen. Ik lig met mijn hoofd op Zayn’s schoot en dan zo languit naar Liam, Harry, Niall en Louis.
‘Zo ik lig wel lekker,’ grijns ik.
Ik spring op van de jongens door wat hards dat in mijn zij prikt. ‘Wat was dat?!’ vraag ik op mijn hoede.
‘Wat?’ Vraagt Niall.
‘Iets hards!’ Gelijk beginnen ze allemaal te lachen behalve Harry, hij kleurt rood.
‘Wat is er?’ vraag ik nieuwsgierig. Niall stoot Harry aan.
‘Ja, leg dat maar eens uit!’ grapt hij.
‘Wat was het nou?’ zeur ik als ze nog niks verteld hebben.
‘Niks. Vertel ik een andere keer wel. Want volgens mij wil Hazz het niet vertellen,’ zegt Zayn.
Dankbaar kijk ik hem aan. Ik wil het toch wel echt weten hoor!
Ik kan er echt niet tegen als mensen wat voor me verzwijgen.
‘We zijn thui-huis!’ Niall zijn stem schalt door het hele huis heen. Hij was samen met Zayn en Harry wat eten gaan halen, en nu zijn ze er dus weer. Zuchtend sta ik op en ga bij de rest aan tafel zitten die ondertussen de tafel hebben gedekt.
‘Ook wat frietjes?’ Zayn houdt mij de bak voor. Ik schud mijn hoofd. Nog steeds ben ik zo aan het piekeren en mijn hoofd staat nu helemaal niet naar eten. Zayn blijft me doordringend aankijken en ik kijk snel weg.
‘Ik heb gewoon geen honger, ik denk na.’ Hulpeloos kijk ik Liam aan omdat hij weet waardoor het komt.
‘Je moet toch echt wat eten! Je bent al zo mager!’ dringt Harry aan. Ik kijk de tafel rond, iedereen kijkt me bezorgd aan behalve Niall, hij heeft alleen aandacht voor zijn eigen eten. Ik schud weer mijn hoofd.
‘Ik ben niet mager en ik heb geen honger omdat ik nadenk! Niet zo doorzeuren,’ zucht ik. ‘Yara-’ Snel onderbreek ik Louis.
‘Ik ga naar bed. Trusten.’ Ik schuif snel van tafel en race naar boven.
Moedeloos laat ik mezelf op mijn bed vallen. Waarom overkomt mij dit? Waarom? Waarom moest ik die ene dag nou uit die verdomde boom vallen?! Waarom moest dat daarna nóg een keer gebeuren!? Waarom? Tranen van frustratie rollen over mijn wangen. En waarom Zayn?! En... Wat voel ik voor hem?!
Ondertussen zijn mijn hele wangen nat. ‘Yara?’ Er wordt aan de deur geklopt.
‘Rot op!’ probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen maar je hoort in mijn stem een duidelijke snik ik.
‘Genoeg! Ik ga naar binnen. Ik wil het weten,’ hoor ik Zayn zacht tegen, waarschijnlijk, de rest zeggen.
‘Zayn-’
‘Nee,’ kapt Zayn Liam gelijk af. De deur vliegt open en daar staat Zayn met de rest daarachter.
‘Wat moeten jullie?’ vraag ik bot terwijl ik snel mijn tranen wegveeg.
‘Yara... Wat is er toch aan de hand?’ Zayn komt naar me toe en slaat een arm om me heen. ‘Gast, vertel het,’ fluistert Harry tegen Liam. Iedereen kijkt ons, mij en Liam, vragend aan. ‘Liam? Kan ik... Even met je praten?’ vraag ik mompelend, en Liam knikt maar de rest gaat niet weg. Liam maakt een gebaar dat ze weg moeten gaan en zuchtend verlaten ze de kamer nadat Zayn nog een bezorgde blik op me heeft geworpen sloot hij de deur.
Liam komt naast me zitten en kijkt bezorgd mijn kant op.
‘Ik weet het allemaal niet meer,’ snik ik. Ik begin het uit te leggen over dat ik niet weet wat ik voor Zayn voel en dat ik het gewoon heel eng vind. Stil zit Liam te luisteren naar mijn verhaal.
‘Vind je het fijn om bij Zayn te zijn?’ vraagt Liam na mijn verhaal. Ik knik. ‘Ja.’
‘Krijg je ook een warm gevoel vanbinnen?’ vraagt Liam dan. Even moet ik nadenken maar knik dan toch.
‘Soms... Maar meestal wel,’ geef ik eerlijk toe.
‘Wat wil je nu het liefste?’ Doordringend kijkt Liam me aan.
‘Bij Zayn zijn,’ fluister ik maar net zo hard dat Liam het hoort.
‘Ah!’
Blij klapt hij in zijn handen.
‘Dan ben je verliefd!’ roept hij vrolijk. Ook bij mij komt een glimlach op mijn gezicht te staan. Verliefd.
Iedereen ligt te slapen. En ik? Ik lig te wachten. Het is nu s’ochtends vroeg en ik wil echt weer eens naar buiten. Ik was vroeger zo vaak buiten en nu steeds minder wat wel echt jammer is. Voorzichtig sla ik de deken van me af en stap uit bed. Ik trek een grote trui met een capuchon aan die naast het bed ligt, ook zet ik de capuchon op.
Snel schrijf ik nog even een briefje naar de jongens dat ik een blokje om ben, ja ik kan lezen en schrijven. Dat heeft mijn moeder me geleerd. En ik ben er echt blij mee dat ik dat kan. Zo stil mogelijk probeer ik de voordeur open te doen wat redelijk lukt. Ik stap naar buiten en doe even stil de deur weer dicht. Buiten snuif ik de lucht op, maar gelijk moet ik hoesten.
Dit is heel anders dan in het bos. Hier stinkt het veel meer. Achja.
Ik begin een blokje om te lopen. De huizen zijn hier echt heel erg groot. Ook zijn er veel kantoren en fabrieken maar die lijken meer op blokken beton. Ik bots tegen iemand aan en val op de grond.
‘Eh! Gast kijk uit je doppen! Klootzak!’ snauwt de persoon. Ondertussen is mijn capuchon afgezakt en ik kijk recht in het gezicht van een nogal kwade jongen.
‘Oh. Een meisje?’ Hij klinkt verbaasd. Ik knik.
’S-sorry,’ stotter ik terwijl ik nog steeds op de grond zit met een pijnlijk gezicht. De gezichtsuitdrukking verzacht van de jongen.
Hij steekt zijn hand uit. ‘Kom, ik help je wel overeind.’
Dankbaar pak ik zijn hand aan en hij trekt me overeind. Ik ben steeds minder bang voor de mensen hier. Ze zijn best aardig zelfs.
‘Je komt niet van hier he?’ vraagt hij. Hoe weet hij dat?!
‘Nee inderdaad. Hoe weet je dat?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Ik heb je hier nog nooit gezien. Ik ben trouwens Jake,’ geeft hij als verklaring.
‘Ik ben Yara maar ik denk dat ik nu echt moet gaan.’ Hij kijkt iets teleurgesteld. ‘Sorry,’ verontschuldig ik me.
Net als ik weg wil lopen begint Jake te praten. ‘Zie ik je ooit nog?’ Nog één keer kijk ik om en ik knik. Een opgelucht zuchtje verlaat zijn mond.
Snel begin ik weer te lopen want ik ben al best lang weg.
Na iets van vijf minuten lopen heb ik het huis gevonden. Ik druk op de bel en er klinkt gestommel. Zayn verschijnt in de deuropening.
‘Yara!’ roept hij met een slaperige kop uit.
‘Ja?’ vraag ik onschuldig.
‘Waar was je?’ Ik duw Zayn aan de kant en loop naar binnen.
‘Blokje om zoals ik op het briefje had geschreven,’ zeg ik terwijl ik de grote trui uitdoe.
‘We waren ongerust!’ Zayn slaat zijn armen om me heen en knuffelt me. Stiekem snuif ik zijn geur op. Best lekker. Opeens laat Zayn me los en kijkt me doordringend aan.
‘Je ruikt anders. Ben je iemand tegengekomen? Een jongen?’ vraagt hij een beetje boos en bezorgd. Ik kijk in zijn mooie bruine ogen. Hoe kan iemand hier nu tegen liegen?! Ik niet hoor. Maar ff serieus. Hoe kan iemand aan je geur weten dat je iemand hebt aangeraakt?! Dat moet je wel een héle goede neus hebben.
‘Ik was tegen een jongen opgelopen. Meer niet,’ lieg ik. Ja, liegen is toch nog gelukt. Naja, het is de halve waarheid.
Ik plof op de bank neer en Zayn gaat voor me staan.
‘Meer niet?’ vraagt hij achterdochtig. ‘Vertel de waarheid.’
Ik zucht. ‘Ik liep tegen hem op en belande op de grond. Hij begon me eerst uit te schelden maar toen hij zag dat ik een meisje ben hielp hij me overeind. Hij heet Jake en vroeg of hij me nog eens zal zien. Dat was het.’ Voorzichtig kijk ik Zayn aan.
‘JONGENS! KOM NAAR BENEDEN!’ roept hij door het hele huis. Wat? Waarom dat nou weer? Er klinkt gestommel en Niall, Louis, Liam en Harry komen naar beneden. Als ze mij op de bank zien zitten beginnen ze tegelijk door elkaar te roepen.
‘Waar was je?’
‘Waarom ging je weg?’
‘Gaat het?’
‘Ik heb honger!’ Die laatste was van Niall, kan niet anders. Zayn zucht en begint het te vertellen van Jake.
‘Jake?!’ roept Harry verschrikt uit. Vragend kijken we hem aan.
‘Hij... Eeh... Is... Gevaarlijk,’ mompelt Harry. Ik zucht. Het zal wel. Ik kan heus wel op mezelf passen.
‘Yara, blijf bij hem uit de buurt oke?’ vraagt Liam zachtjes.
‘Nee. Ik heb met hem afgesproken dat we elkaar snel zouden zien,’ zeg ik eerlijk. Harry kijkt me met grote ogen aan. Voordat hij iets kan zeggen begin ik al te praten. ‘Ik kan heus wel voor mezelf zorgen! En Jake is hartstikke aardig!’ Dat was gelogen. Ik ken hem amper dus dan kan ik dat ook nog niet zeggen he?
‘Wees voorzichtig, en als er iets gebeurd vertel je het gelijk oke?’ dringt Louis aan. Ik kijk naar Liam, Harry, Zayn en weer naar Louis. Dan knik ik. Wacht eens even? Ik woonde toch echt met vijf jongens in huis? ‘Waar is Niall?’ vraag ik. ‘Koelkast.’
Reacties:
Supeeerrrrr Leeeeuk ! kan niet wachten maar please Yara spreek niet met Jake af Ga met Zayn!!
Yeahh!! Super leuk en lang hoofdstuk!!
Yara en Zayn moeten echt iets krijgen!!
Love this story
-xxx-