FanFic.nl

Lily Cullen

14.

Voordat ik van Edward hoor of ze koorts heeft vraag ik aan hem: ‘Wat is de normale lichaamstemperatuur voor een half-vampier?’ ’27 graden geloof ik!’ antwoord Edward. ‘En? Wat heeft ze?’ vraag ik voorzichtig. ’29,5 graad.’ antwoord Edward bezorgd. ‘En nu? Bellen we Carlisle op? Of gaan we naar hem toe?’ vraag ik. ‘Ik denk dat we hem beter maar even op kunnen bellen en dat hij dan even hier moet komen!’ zegt Edward. Ik knik en we lopen de kamer weer uit. Ik ga op de bank zitten en leg mijn hoofd in mijn handen. ‘Het komt wel goed!’ zegt Edward tegen me terwijl hij naast me komt zitten en zijn armen om me heen slaat. Ik zucht. Edward pakt zijn mobiel en toetst Carlisle’s mobiele nummer in. ‘Hallo Carlisle! Kun je hierheen komen?’ zegt Edward meteen als Carlisle nog maar nauwelijks de telefoon opgepakt heeft. ‘Wat is er?’ vraagt Carlisle rustig. ‘Renesmee heeft koorts!’ antwoord Edward. ‘Oke, ik kom er meteen aan!’ antwoord Carlisle. Ik hoor dat de verbinding verbroken word. Ik zucht en zeg: ‘Dit kan nog wel even duren he?’ ‘Ja..’ fluistert Edward; ‘Carlisle is snel, maar hij moet wel een boot pakken voordat hij hier is, en die boot is dus niet snel!’ Anne komt binnen lopen. ‘Wat is er?’ vraagt ze. ‘Renesmee is ziek!’ fluistert Edward. Ja, nu zul je denken, waarom maken ze daar zo’n groot punt van? Maar dit komt doordat het raar is als een vampier of half-vampier ziek is! ‘Wat?’ vraagt Anne geschrokken; ‘Dat kan niet!’ Ik knik. ‘Ze heeft koorts!’ zeg ik. Ik zucht weer. ‘En ik kan niet eens wat voor haar doen!’ fluister ik er zacht achteraan, terwijl ik weet dat de anderen het toch wel horen. Edward drukt mij nog steviger tegen zich aan en hij fluistert in mijn oor: ‘Het komt goed lieverd! Echt waar!’ Ik knik, en voor het eerst sinds een lange tijd, sinds nog voordat ik getransformeerd ben, begin ik zachtjes te huilen. Ik wist niet dat het kon, maar toch lopen de tranen over mijn wangen. ‘Lieverd, rustig maar! Het komt echt goed!’ fluistert Edward terwijl hij mij van zich af drukt en mijn gezicht vast pakt. Ik knik voorzichtig. ‘Kom, we gaan even naar buiten!’ zegt hij dan. Ik knik weer, wat dus ook nog moeilijk gaat omdat zijn handen tegen mijn gezicht gedrukt zijn. Hij laat zijn handen naar beneden vallen en pakt mijn hand vast. We staan op en lopen naar buiten. We lopen de bossen achter het huis in, ik kan er niet meer tegen. Ik laat Edward zijn hand los, loop naar een boom en schop er hard tegenaan. De boom valt meteen om. Edward slaat zijn armen om me heen terwijl hij achter me staat. Dit gaat een beetje onhandig. Ik wring me los uit zijn armen en draai me om. Dit keer sla ik mijn armen om hem heen. ‘Het komt écht goed schatje!’ zegt Edward. Het is raar hoe ik me nu voel! Ik dacht dat vampiers geen gevoelens hadden, maar 1, ik hou van Edward, 2, ik hou natuurlijk van Renesmee en 3, nu voel ik me een soort van depressief omdat mijn dochter ziek is terwijl die niet eens ziek zou kunnen zijn omdat ze een half-vampier is! Ik druk Edward hard tegen me aan. Ik hou zo veel van hem! En ik hou zo veel van Renesmee! Ik wil onze enige dochter niet kwijt! ‘Ik wil jullie niet kwijt!’ fluister ik. ‘Je raakt ons ook niet kwijt! Zullen we anders even jagen voor de afleiding?’ zegt Edward. Ik knik. Ik laat hem voorzichtig los en we lopen verder het bos in. Daar laten we onze zintuigen hun gang gaan. Als we klaar zijn gaan we maar terug naar huis, misschien is Carlisle er al wel. We lopen naar binnen en ik hoor een stem achter me. ‘Hallo Lily, Edward. Waar is Renesmee?’ vraagt Carlisle. ‘In bed! Ik loop even met je mee!’ zeg ik. Ik loop met Carlisle achter me aan naar het kamertje van Renesmee. Ik loop weer weg en roep Edward. ‘Wil jij er bij gaan zitten? Ik denk niet dat ik kan zien hoe mijn dochter daar ziek ligt!’ fluister ik. Edward knikt en ik loop terug naar de woonkamer. ‘Lily, gaat het wel?’ hoor ik opeens een bezorgde stem van wie ik gewend ben dat die normaal vrolijk is. ‘Alice!’ zeg ik. Ik sta op, ren naar haar toe en omhels haar. ‘Je bent nog bleker als normaal!’ zegt ze; ‘Gaat het wel?’ ‘Ik ben zo bang dat ze dood gaat!’ fluister ik. ‘Gebeurt niet!’ zegt Alice. ‘Echt niet?’ fluister ik. ‘Nee! Ik heb gezien dat ze het overleefd!’ antwoord Alice. ‘Kun je dan ook niet voor de makkelijkheid ook even zeggen wat ze dan heeft?’ zeg ik fronsend terwijl ik haar loslaat, mijn handen op haar schouders leg en haar iets naar achteren druk. ‘Nee, dat weet ik niet! Ik heb niet alles gezien!’ zegt ze. ‘Oke!’ antwoord ik, ik voel me een stuk beter. ‘Je ziet er nu al meteen weer een stuk beter uit!’ zegt Alice vrolijk. Ik glimlach en zeg: ‘Ik voel me ook een stuk beter! Ik ga even kijken hoe het bij Renesmee gaat!’ Ik loop naar Renesmee haar kamertje. ‘Mama!’ zegt Renesmee vrolijk. ‘Hallo meisje! Hoe voel je je?’ vraag ik aan Renesmee. ‘Goed! Eerst voelde Renesmee zich ziek, en nu niet meer!’ zegt ze vrolijk. ‘Ik denk dat ze heel eventjes gewoon verhoging heeft gehad. Nu heeft ze weer normale lichaamstemperatuur. Nou ja, normaal voor een half-vampier! Het gaat dus al weer goed!’ zegt Carlisle. ‘Ik zei het je toch!’ denkt Edward. ‘Ja, maar was jij niet ongerust?’ antwoord ik, denkend. ‘Ja natuurlijk, maar ik voelde gewoon dat het goed ging komen!’ denkt Edward met een glimlach. Ik loop naar hem toe en geef hem een zoen. ‘Ik hou van je!’ fluister ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.