FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Capitolo quindici

*Jonah, mijn broertje, mijn moeder en ik zitten in de auto richting Los Angeles. Mijn moeder brengt Jonah en mij na vier jaar voor de zomer naar mijn vader. Grrr, ik haat hem! Het is zijn schuld dat ze gescheiden zijn! Dat vergeef ik hem nooit! Als we er zijn, springt Jonah gelijk de auto uit en rent naar mijn vader. Ik rol met mijn ogen. Hij moet niet denken dat ik zo naar hem toe kom! Ik stap langzaam de auto uit en loop langzaam richting het prachtig grote huis van mijn vader. Mijn moeder staat ondertussen ook al bij hem en Jonah. Ongelooflijk, hoe kan ze dat nou opbrengen?! Hij is er vandoor gegaan met een ander vrouw, dat pik je toch niet?! Ik sla boos mijn armen over mekaar. Omg, nu omhelzen mijn ouders elkaar gewoon alsof er niks gebeurd is! Als mijn vader me ziet, zegt hij: ,,Oh ja, we hebben twee kinderen. Hoi Nola.” Hij wilt me omhelzen, maar ik loop door zonder op zijn omhelzing in te gaan. Waarom ben ik hier? Ik wil hier niet eens zijn! Ik loop verder over het strand, richting de boulevard. Door verschillende meiden word ik aangekeken alsof ik een buitenlandse ben. Op de boulevard koop ik een aardbeien milkshake en neem het mee over het strand. Ik loop verder, met mijn gedachten bij mijn ouderlijke stad, totdat ik omver word gelopen door een jongen. Mijn milkshake gaat over mijn shirt en broek. Ik ben pistoff!
,,Het spijt me.” zegt de jongen en kijkt me aan. Hij heeft blond haar en is niet lelijk. ,,Gaat het?”
,,Ik had liever mijn milkshake opgedronken, maar ik ben oké.” zeg ik bot. Dude?! Waarom botste je nou tegen me op?! Dit waren net nieuwe kleren, verdomme!
,,Het spijt me echt.”
,,Je hebt mazzel.” zeg ik met een nepglimlach. ,,Vergeet het.” ik draai me weer om en loop verder.
,,Het spijt me echt.” zegt hij en komt me achterna.
,,Hebben we het hier niet al over gehad?”
,,Ik ben Gale. Zal ik een nieuw shirt voor je kopen?”
,,Dat hoeft niet, bedankt.” Laat me gewoon met rust! Ik wil verder! Hij stopt, maar kijkt me wel na. Ik loop verder, richting het huis van mijn vader. Waar ik erachter kom dat ik een kamer met mijn broertje moet delen. Ook dat nog!
,,Nola?”
,,Wat?”
,,Niet boos worden, oké? Maar kan je niet iets aardiger doen tegen papa?” mijn broertje Jonah probeert altijd iedereen bij mekaar te brengen, maar dat gaat gewoon niet altijd. Ik hoor hem piano spelen en loop de slaapkamer uit.
,,Kun je alsjeblieft stoppen met dat gepingel?!”
,,Nola, als je hier wilt blijven, dan moet je...”
,,Ik wil hier helemaal niet zijn pap!” ik loop naar hem toe. ,,Dat is het punt. Ik wil hier niet zijn. Zie je dat nou niet? Begrijp je het niet?”
,,Jawel, maar laten we er het beste van maken.” Hij speelt verder op de piano.
,,Ga je nu echt piano spelen?” mijn vader reageert niet. Wtf?! ,,Pap, ga je spelen? Want als je dat gaat doen, slaap ik ergens anders.” Nu doet hij de piano langzaam dicht en ik geef de laatste klap. Nu moet het toch wel duidelijk zijn?! Ik wil terug lopen naar mijn slaapkamer.
,,Oh, nog gefeliciteerd met Julliard.”
,,Waarom, ik ga toch niet.”
,,Je maakt een vergissing.”
,,Tja, jij en mama maken nooit fouten hé. Ik heb het niet van een vreemde.”
,,Genoeg, Nola!” roept mijn vader. ,,Als je boos op me bent dan snap ik dat wel hoor. Wees maar kwaad op me, maar stop niet met pianospelen. Dat zou dom zijn, Nola. Je hebt echt talent.”
,,Ben je klaar?” nog steeds heb ik mijn armen boos over mekaar. Mijn vader knikt en ik loop mijn slaapkamer weer in.

Twee weken lang hebben Gale en ik dates en ik begin hem steeds leuker te vinden. Meiden die Gale kennen zeggen dat het een echte vrouwenverslinder is. Daar moet ik het fijne van weten, ik ben niet zomaar iemand natuurlijk! Ik ben best boos op Gale! Hij gebruikt me gewoon! Maar hij wilt niet weg, verdomme! Ik loop boos naar hem toe.
,,Je moet gaan Gale, je maakt mijn broertje overstuur.”
,,Niet tot je mij verteld hebt wat er is gebeurd. Was het Ashley? Ik zag jullie praten. Wat heeft ze je verteld?” ik draai me om, met mijn rug naar hem toe.
,,Ga gewoon weg Gale.”
,,Vertel me wat ze heeft gezegd.”
,,Gale, ik ben hier niet gekomen voor een stomme zomerliefde...” ik draai me weer boos om en kijk hem aan. ,,Met een stomme jongen die hetzelfde heeft gedaan met talloze andere meisjes!”
,,Wat?!” Gale kijkt me verbaasd aan alsof ik gek ben. Hallo?! Die Ashley zal dit toch niet verzinnen!
,,Ashley heeft me verteld over de andere meisjes die je hebt gehad. Dus ik wil niet je volgende meisje op je lijstje zijn. Hetzelfde afspraakje, hetzelfde uitje. Het is beter als we er nu mee stoppen.” zeg ik en draai me weer om.
,,Stoppen? Wat wil je stoppen? Nola, het is waar dat ik andere meisjes heb gehad. Maar dat was voordat ik jou leerde kennen. Waarom ben je daar nou zo boos over?” Nu ben ik echt boos. Ik draai me om en loop dreigend naar hem toe.
,,Hou me niet voor de gek Gale! Je weet net zo goed als ik dat dit niet mijn fout is...” Dan zoent hij me opeens. Wow, de vlinders die ik voelde zijn er weer en ik ga in op zijn zoen. Vanaf dat moment hebben we iets.

Gale, mijn vriendje en ik komen aan in zijn auto en praten nog even over onze avond.
,,Nola! Papa denkt dat de schildpadeieren uit gaan komen.” mijn broertje Jonah komt naar ons toegerend. ,,Kom op nou!” hij trekt me uit de auto en Gale en ik rennen met hem mee naar het strand. Jonah gaat op zijn knieën zitten. ,,Cool!” Vol verwondering bekijken we de kleine schildpadden, hoe ze met hun kleine pootjes naar de zee gaan. Een grote glimlach vult mijn gezicht. Gale schijnt met een zaklamp op de schildpadden. ,,Waarom doe je dat?” vraagt Jonah.
,,Ik leid ze naar de zee.”
,,Ik haal wat te drinken voor ons.” Zegt mijn vader en loopt van ons weg.
,,Oké.” zeg ik even tegen hem en blijf naar de schildpadden kijken, terwijl Gale ze helpt naar de zee. Jonah glimlacht breed en volgt met mijn blik de schildpadjes. ,,Ik kan niet geloven dat we dit kunnen zien.” Gale slaat zijn arm om me heen en schijnt bij de laatste schildpadjes zodat zij ook naar de zee kunnen. Voorzichtig pak ik er eentje en help hem de goede richting op. Ze moeten natuurlijk wel veilig in zee komen. Papa moet dit zien! Ik draai me om, maar dan schrik ik. Mijn vader ligt in het zand en hoest heel erg hard. ,,Papa!” schreeuw ik en ren naar hem toe, gevolgd door Gale en Jonah. ,,Gale, bel een ambulance!”

Niet veel later zijn we in het ziekenhuis. Ik sta op de gang te wachten totdat de zuster uit de kamer komt waar mijn vader ligt. Ik ga op de grond zitten, met mijn rug en hoofd tegen de muur. Wat is er aan de hand? Dan komt er een zuster uit zijn kamer.
,,Hé.” zegt ze vriendelijk.
,,Wat is er met hem aan de hand?” ze komt naast me zitten.
,,Je vader heeft longkanker.”
,,Hoe lang heeft hij nog te leven?”
,,Moeilijk te zeggen. Maar we geven niet op oké?” ik knik. ,,Ik wil je iets vertellen.” ik kijk haar aan. ,,Toen je vader twee maanden geleden begreep hoe erg het was, wou hij geen medicijnen meer.”
,,Waarom?”
,,Omdat hij hier wou zijn, voor jou en je broertje. Daarom.” Ik sta op en loop de kamer in van mijn vader. Hij kijkt me aan en speelt wat met zijn verstelbare bed. Normaal zou ik er wel om moeten lachen, maar niet op dit moment.
,,Je hebt tegen me gelogen pap!”
,,Ik heb niet tegen je gelogen.”
,,Wel waar! Je zei dat het goed met je ging, maar dat is niet zo!”
,,Ik hoopte dat het weg was. Liegen is iets anders.”
,,Zeg eens eerlijk pap. Is dit waarom je Jonah en mij hebt uitgenodigd? Zodat je niet alleen hoefde te zijn terwijl je dood zou gaan?” hij knikt even zacht. ,,Waarom heb je het ons niet gewoon verteld?”
,,Ik wilde niet dat het deze vakantie alleen over mijn ziekte zou gaan.”
,,Daar gaat het wel om papa, nu wel!” zeg ik huilend.
,,Nee dat is het niet. Dit is alleen een slechte wending van een geweldige vakantie.”
,,Ik hou van je papa.”
,,Ik ook van jou lieverd.” ik ga bij hem in bed liggen.

Één maand gaat voorbij met mij en mijn vader in zijn huis. Jonah is al eerder opgehaald door mijn moeder en wilde dat ik ook mee ging, maar dat wilde ik niet. Ik wilde bij mijn vader blijven, totdat hij weg zou zijn. Ik zit achter de piano en speel het nummer af waar mijn vader aan gewerkt heeft en kijk of hij alles gehoord heeft, maar dan zie ik zijn glas water die omgevallen is en weet ik dat het voorbij is. De tranen gaan over mijn wangen. Ik sla de piano hard dicht en ren het huis uit...weg van alles...weg van mijn vaders huis en weg van mijn vaders dode lichaam. Weer zie ik het moment dat hij in mekaar zakt op het strand...*
Ik schrik wakker. Mijn lichaam is nat van het zweet en een kleine gil komt uit mijn mond. Waarom droom ik toch elke keer hetzelfde?! Ik stap uit bed en loop de badkamer in. Ik kijk in de spiegel en schrik van mezelf. Ik zie er niet uit! Zo kan ik me toch niet vertonen?! Ik moet vandaag weer naar school, ulg, wat haat ik school toch. Er is niks meer aan! Ik zet de douche aan en ga onder het warme water staan. Heerlijk, ik voel me gelijk beter. Ik wil gewoon die dromen niet meer. Ik zet de douche na een kwartiertje weer uit en kleed me aan. Vandaag een hoodie, vans en een spijkerbroek. Die hoodie kan nog van pas komen, als Jake, Rachel en ik de school uitglippen. Ja, je dacht toch niet dat ik braaf de lessen volg? Daar is de school toch niet voor, school moet je lol hebben en dat heb ik duidelijk niet. Ik wil gewoon in de stad een terrasje pakken en een jointje roken. Er word op mijn deur geklopt.
,,Binnen.” roep ik en ik pak mijn mascara die ik opdoe. Jake komt binnen.
,,Ben je al klaar?” hij kijkt me vragend aan. Ik schudt mijn hoofd en breng lipgloss aan.
,,Waar heb je Rachel gelaten? Die sliep toch bij jou?” hij knikt.
,,Ze is bijna klaar, ze kan ieder moment hierheen komen.”
,,Vandaag weer naar de stad?” vragend kijk ik Jake aan en leg mijn make-up neer. Samen lopen we naar mijn slaapkamer.
,,Ja, dat was toch de bedoeling?”
,,Ja, maar gaat dat met je zij?” ik kijk wat bezorgd naar hem. Hij begint te lachen.
,,Oh, die pijn gaat vanzelf weg nadat ik een paar jointjes gehad heb.” zegt hij en geeft me een speels duwtje.
,,Zo jullie hebben het gezellig.” ik kijk om en zie Rachel glimlachend in de deuropening staan. Ze is echt veranderd. Ik weet niet of het door Jake komt of door haar nieuwe leven, maar ze is op de een of andere manier een stuk vrolijker. Door mij zal het wel niet komen, ik ben nou niet echt hartelijk geweest tegen haar. Ze loopt naar Jake toe en plant een kus op zijn mond. Weer vult het gevoel mijn lichaam en sta ik op.
,,Zullen we gaan?” vraag ik kortaf. Jake kijkt me verbaasd aan, maar vraagt gelukkig niks. Hij knikt en neemt Rachel mee naar beneden. Ik sluit het huis af en we lopen naar Jake zijn auto.
,,Jake, kan je wel rijden?” Rachel kijkt hem aan en hij knikt. Ik spring achterin en Rachel gaat voorin naast Jake zitten. Jake start de auto en we rijden naar school.
Lachend komen we op het schoolplein aan. Ik zie Groen al in mijn ooghoeken naar me kijken. Heb ik iets van hem aan of zo? Hij komt naar ons toegelopen en hij ziet er niet blij uit.
,,Nola Miller, mee naar mijn kantoor. Nu!”
,,Hoezo?” reageer ik fel.
,,Dat is niet belangrijk.” hij pakt me bij mijn arm en trekt me letterlijk mee naar zijn kantoor. Jake en Rachel blijven achter, met verbaasde blikken. Zodra wij in Groen zijn kantoor zijn zet hij me op een stoel.
,,Waar slaat dit op?!” roep ik boos uit. Hoe haalt hij het in zijn hoofd?! Ik wrijf even over mijn arm die hij net vast had.
,,Ik ben zo in je teleurgesteld Nola.”
,,Oh, dat is geen verrassing. Elke leraar of lerares haat me toch, dus ja ik had niet verwacht dat u mij leuk vond.”
,,Hou op! Kijk naar je cijfers.” hij gooit mijn rapport op zijn bureau. Ik zie allemaal vijven staan.
,,Gaan we het daar nou weer over hebben? Ik dacht dat we het hier wel over gehad hadden.”
,,Je slaagt niet dit jaar als je zo doorgaat en dat zou zonde zijn. Je had toch een aanbieding van Julliard gekregen?” ik kijk hem met grote ogen aan. Hoe weet hij dat?! Niemand op school weet dat ik piano kan spelen!
,,Wat maakt dat uit? Ik ga toch niet.”
,,Je moet beter je best gaan doen en wel nu! Ik ben er nu echt klaar mee! Je gaat nu gewoon naar de klas net zoals iedereen en ik wil niks meer van je horen!” hij wijst naar de deur. Geërgerd sta ik op en loop zijn kantoor uit. Boos ben ik, nee ik ben woedend. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om dit te zeggen! Hij verplicht me nu gewoon om naar de les te gaan! Ik pak mijn mobiel en typ een app voor Jake: Grrr, net bij Groen geweest. Ik moet naar de eerste les, komen jullie ook? Met jullie is het toch wat leuker... . Ik loop boos met mijn mobiel in mijn handen door. Ik ken deze gangen door en door en ik weet dat de tweede bel net gegaan is, dus iedereen in de lessen zit. Ik stop mijn mobiel terug in mijn broekzak als ik een app terug heb dat Jake en Rachel niet naar de les gaan en buiten op me zitten te wachten. De woorden van Groen schieten opnieuw door mijn hoofd en ik raak weer geirriteerd. Ik zou nu met van alles willen gooien, een pil xtc willen nemen of een jointje willen roken, maar ja ik moet naar de les. Ik draai me om en ik zie iemand met een snelheid op me afkomen. Naar de zijkant kan ik niet meer en hij ook niet. Hij botst hard tegen me aan en ik val op de grond. Met de snauwende woorden in mijn mond kijk ik op naar de persoon die zojuist mijn weg blokkeerde. De woorden waarvan ik van plan was ze uit te schreeuwen, slik ik door, aangezien twee lieve bruine ogen me aanstaren. ,,I-i-k uhm...s-sorry." Stotter ik. De jongen glimlacht.
,,Het geeft niet, ik keek ook niet uit." geeft hij eerlijk toe. Voor het eerst sinds lange tijd voel ik me prettig zonder enig gebruik van drugs of drank. Alleen die ogen en die prachtige stem laat me tot rust komen. Zonder dat ik het in de gaten heb staar ik hem aan. Een zwaaiende hand voor mijn ogen brengt me terug naar de realiteit.
,,Wat?!" vraag ik harder dan bedoelt. De jongen grijnst kort waarna hij zijn hand uitsteekt. Twijfelend pak ik de hand die hij vrijwel meteen schudt.
,,Ik ben Zayn Malik en jij bent?"
,,Nola." Antwoord ik kort. De jongen wiens naam Zayn is glimlacht. Hij neemt me kort in zich op, wat me vreemd genoeg laat blozen.
,,Wel Nola.'' Begint hij grinnikend zijn verhaal. ,,Misschien kunnen we morgen iets leuk doen?'' Ik kijk hem kort, niet begrijpend aan en herhaal zijn net uitgesproken tekst woord voor woord in mijn hoofd. ,,Nola?" Met een vragende blik in zijn ogen wacht Zayn op mijn antwoord. Ik twijfel, ik ken hem net twee minuten zal ik dan wel mee gaan?
,,Uhm, ik weet niet...'' Uiteindelijk na lang nagedacht te hebben zeg ik ja. Zayn geeft me spontaan een knuffel, ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind. Dan vliegt de deur van de directeur open en de directeur ziet Zayn.
,,Ah meneer Malik. Ik zie dat je Nola al ontmoet hebt.'' Zayn glimlacht en knikt. ,,Nola, jij mag Zayn een rondleiding geven deze week. Hierdoor krijg je weer hoge cijfers en een betere rapportbeoordeling. En geen gemaar, dit moet anders moet je dit jaar over gaan doen.” Ik kijk hem aan. Wtf! Waarom ik?! Waarom moet hij altijd mij hebben?! En waar heeft hij het in godsnaam over? Het is nog maar begin van het schooljaar, dat kan ik toch nog wel inhalen? Ik heb nog ruim negen maanden. Ik zucht even en kijk naar Zayn.
,,Nou, het ziet ernaar uit dat ik met jou opgescheept zit deze week.''
,,Is dat zo erg?'' Ik schudt even met mijn hoofd en hij glimlacht weer. ,,Heb je zin om twee goede vrienden van me te ontmoeten?'' Ik kijk Zayn aan. Met Jake en Rachel ben ik veel zelfverzekerder en het is bekender. Alleen kan ik niet meer naar de stad, ik ben godverdomme verbannen naar school. Zayn knikt. Ik loop hem voor naar buiten, waar Jake en Rachel staan. Ze geven elkaar net een kus.
,,Nola, wie is je vriend?'' Rachel knipoogt lachend naar me. Geïrriteerd rol ik mijn ogen, zij weer met haar opmerkingen.
,,Dit is Zayn Malik, hij is nieuw." Stel ik hem voor. Jake en Rachel nemen Zayn kort tot zich op, waarna Jake als eerste zijn hand uit steekt en zichzelf voorstelt. Niet kort daarna volgt Rachel zijn voorbeeld en stelt zichzelf ook voor aan hem.
,,Ga je ook mee naar de stad?” vraagt Jake na een korte stilte. Zayn trekt verbaasd zijn wenkbrauw op en geeft me een vragende blik, alsof ik het antwoord weet. Ik weet nog precies wat de directeur enkele minuten heeft verteld. ,,Nola, jij mag Zayn een rondleiding geven deze week." Het is vast en zeker de bedoeling dat deze rondleiding zich op school bevind en niet half stoned door de stad.
,,Ik moet een rondleiding geven..." ik zucht even voordat ik mijn verhaal vervolg. ,,in school, dus we gaan niet mee." Pers ik er met moeite uit, terwijl ik niet probeer te kotsen bij het woord 'school'.
,,Oh oké dan." Zegt Jake verbaasd. Ik probeer een kleine glimlach op mijn gezicht te brengen, wat met een kleine moeite toch lukt. "Ga je mee Rach?" vraagt hij aan Rachel die bijna staat te springen om mee te gaan. Sinds wanneer doet ze zo, ik vraag me serieus af wat er is gebeurt met meisje van een maand geleden. Jake en Rachel zwaaien kort voordat ze zich omdraaien en met snelle passen het plein verlaten, hopend dat geen leraar hen heeft gezien.
,,Spijbel je vaker?" vraagt Zayn als de twee eenmaal uit het zicht zijn. Ik schenk hem een korte blik en haal mijn schouders onverschillig op.
,,Soms." Mompel ik bijna onverstaanbaar. Maar Zayn hoorde het toch en staart me verbaasd aan. Geïrriteerd rol ik mijn ogen en wijs naar het gebouw. ,,Zullen we maar beginnen?" glimlach ik snel voordat hij gaat preken.
,,Oké.'' Zayn volgt me naar biologie. Dit is in weken mijn eerste vak wat ik echt volg. Nou ja, volg. Ik ben gewoon aanwezig in de klas. Tijdens de les merk ik dat ik af en toe naar Zayn kijk, geen idee waarom.
,,Nola, wat fijn dat jij er weer eens bent.'' Zegt meneer van Veen. Ik rol met mijn ogen. Verheug je er maar niet op. Volgende week is het gewoon weer zoals normaal. ,,Voordat ik ga beginnen, zal ik Zayn voorstellen. Hij is jullie nieuwe klasgenoot, aangezien we twee klassen bij elkaar voegen.'' Zayn kijkt mij aan en ik haal mijn schouders op. Ik heb geen flauw idee wat hij bedoeld. ,,Oké, vorige week hebben we het over de bloedsomloop gehad.'' Ik doe net alsof ik moet gapen. Dit zal wel weer saai worden. ,,Vandaag gaan we het hebben over een afgrijselijke ziekte...longkanker.'' Ik kijk op. Wat?! Waarom daarover?! Ik wil wegrennen, gewoon de klas uit. ,,Nola, wil jij er iets over zeggen? Jij hebt helaas een paar lessen moeten missen wegens ziekte.'' Ik kijk hem aan. Meent hij dit nu serieus?! Ik kan toch niks erover zeggen, zonder te huilen. ,,Nola, vertel iets over longkanker!'' Zegt meneer van Veen nu wat dwingender. Doordat hij het woord zo duidelijk uitspreekt, prikken de tranen in mijn ogen en denk ik aan mijn vader.
,,Nola gaat het wel?'' Hoor ik Zayn naast me vragen. Ik wil niks meer horen. De tranen vullen mijn ogen. Ik kan hier niet staan huilen in het bijzijn van iedereen. Ik sta op, pak mijn spullen in en ren de klas uit. Gelijk ren ik door de gangen naar buiten. Yes, frisse lucht!

Reacties: