FanFic.nl

Broken by cancer (AF)

Sedici capitolo

Ik ga huilend op het gras zitten. Vijf minuten later schrik ik van iemand die naast me komt zitten. Ik heb geen zin om op te kijken, totdat de persoon naast me vraagt of het gaat. Hoe kan hij dat nou vragen?! Wat is dat voor domme vraag? Hij hoort toch dat ik huil!
,,Wat denk je zelf?!'' vraag ik bot.
,,Wil je erover praten?'' Nu kijk ik wel op en zie ik dat het Zayn is. Is hij me achterna gekomen?! Ik zucht en leg mijn hoofd weer tussen mijn knieën. Meteen voel ik een hand op mijn rug. De hand wrijft troostend over mijn rug. Ik barst weer in huilen uit en Zayn trekt me in een knuffel. Het enige wat ik kan uitbrengen is: ,,Ik mis hem zo!'' Ik had gedacht dat Zayn nu ging vragen wie ik zo mis, maar dat deed hij niet. Het enige wat hij deed was mij vasthouden en troosten. Ik wilde het wel vertellen, maar ik kon het niet. En net toen ik weer een beetje bijgekomen was, kwam Groen en moesten we mee naar zijn kantoor. Hij is de hele tijd tekeer aan het gaan tegen Zayn en dat is nu dus mijn schuld. Normaal zou ik dat nooit erg gevonden hebben, maar met hem vind ik het wel erg...vraag me niet waarom!
,,Dit is ongehoord meneer Malik. Op je eerste schooldag ga je al in de fout door zomaar de klas uit te rennen.”
,,Hij rende mij achterna.”
,,Ah mevrouw Miller.” Huh? Ze noemt hij me nooit. ,,Ik heb bij jou geen andere keus dan je voor onbepaalde tijd te schorsen. Ik laat je nog wel weten wanneer je weer mag komen.”
,,Wat?! Maar meneer van Veen begon over longkanker en u weet wat dat met me doet.”
,,Nola, je had gewoon in de les moeten blijven. Dit is al de zoveelste keer dat jij niet op school bent of wegrent uit de klas.”
,,Ik ren uit de klas omdat iedereen mij zo zielig vind en mij wilt helpen, maar ik wil niet geholpen worden. Hij komt er niet mee terug.” Zayn kijkt me verbaasd aan. Ja, die heeft geen idee over wie ik het heb.
,,Het is misschien verstandig voor jou dat je met een psychiater gaat praten Nola. Dan kan je het vergeten en een plekje geven.”
,,Vergeten?!” boos kijk ik hem aan. Wat zegt hij nou?! ,,U wilt dat ik het vergeet? Bent u nu helemaal gek geworden?!”
,,Nola, dat is de enige manier om weer die hoge cijfers te halen die je vorig jaar haalde.”
,,Flikker toch op met je cijfers! Ik ga het niet vergeten...nooit!” ik sta op. ,,Zeg maar wanneer ik weer terug mag komen, want nog langer hier zijn bij mensen die me niet snappen, die willen dat ik iets vergeet wat niet te vergeten valt...dat kan ik gewoon niet. Tot ooit!” ik loop boos naar de deur en sla hem hard achter me dicht als ik op de gang sta. Vergeten? Ik kan het toch niet vergeten! Dan vergeet ik mijn vader en dat mag nooit gebeuren. Oh, wat heb ik nu zin om een jointje te roken! Ik loop richting mijn fiets.
,,Nola, wacht!” Ik kijk om en Zayn komt naar me toe.
,,Ga naar de klas.”
,,Dat kan niet. Ik ben voor de hele week geschorst.” Ik trek een wenkbrauw op.
,,Waarom?”
,,Ik zei tegen Groen dat hij het heel gevoelloos bracht. Dat ik zag dat jij het heel moeilijk hebt.”
,,Oh nou bedankt.” ik begrijp mezelf niet meer. Waarom vind ik het zo lief van hem? Waarschijnlijk omdat bijna niemand dit ooit voor mij zou doen. Ja, dat is het. ,,Ik wilde nu eigenlijk naar huis.” zeg ik en ik steek mijn sleutel in mijn fiets, terwijl ik hem schuin aankijk.
,,Vind je het erg als ik mee ga?” Nu worden mijn ogen groter. Dat is het dus! Hij wilt gewoon met me mee naar huis, hij is alleen op seks uit. Ik glimlach even en voel een kleine teleurstelling in mijn lichaam.
,,Oké.” zeg ik alleen maar en pak mijn fiets uit het fietsenrek. Hij volgt mijn voorbeeld en pakt ook zijn fiets. Samen stappen we op onze fietsen en fietsen het schoolplein af.

Als we aankomen bij mijn vaders strandhuis kijkt Zayn me met open mond aan.
,,Wow, is dit jou huis?” ik knik. ,,Wauw!” ik loop het trappetje op naar de voordeur gevolgd door Zayn.
,,Nou, eigenlijk is dit huis van mijn vader.” begin ik en even haal ik diep adem en slik wat tranen weg. ,,Alleen mijn vader is er niet meer, dus nu woon ik hier samen met Jake en Rachel.”
,,Is er niet meer? Waar is hij dan?”
,,Ik zal het je zo vertellen, maar eerst even wat te drinken pakken.” Ik loop snel de keuken in. Hij is best wel dom, hij is er niet meer, dat is toch duidelijk?! Nu moet ik het hem alsnog gaan vertellen, waarschijnlijk nog huilend ook. Hopelijk komen Rachel en Jake snel thuis, want hem alles vertellen wil ik eigenlijk helemaal niet. Zayn is hier niet voor mij, hij wil maar een ding en daar heb ik nu even geen zin in. Nee, waar ik nu zin in heb is een jointje delen met Jake en Rachel. Ik pak mijn mobiel en typ het nummer in van Jake. Meteen word er opgenomen:
Nola!
Jake, waar zijn jullie?
We zijn onderweg naar huis. Wat dan?
Ik heb zin in een jointje.
Ben je al thuis dan?
Ja, maar dat leg ik later uit.
Oké, tot zo!
Ik hang op en dan zie ik Zayn in de deuropening staan. Hij ziet er op zich best knap uit, maar zijn plan gaat niet lukken. Ik heb geen zin in seks en dat zal hij merken ook. Het lijkt alsof hij me bezorgd aankijkt, maar dat kan ook spel zijn natuurlijk.
,,Nola, gaat het wel met je?” vragend kijkt hij me aan.
,,Ja. Jake en Rachel komen zo hier.” Ik geef Zayn zijn drinken. We lopen terug naar de woonkamer en gaan op de bank zitten. Zayn kijkt me aan.
,,Gaat het echt wel?” Waarom vraagt hij dat nou elke keer?! En wat boeit het hem hoe ik me voel? Seks krijgt hij niet, ik heb er geen zin in. Ik pak mijn tas en haal er twee jointjes uit. Een houd ik voor Zayn.
,,Wil je ook?” hij schudt zijn hoofd. Ahw, wat schattig. Hij lijkt op Rachel. Ook in het begin een watje, maar wacht maar dat gaat er vanzelf wel uit. Dat zie je ook aan Rachel. Ik steek de joint aan en adem diep in. Heerlijk, ik kom helemaal tot rust.
,,Rook je vaker een joint?” ik kijk hem aan en knik. ,,Waarom? Weet je dat het slecht voor je is?”
,,Natuurlijk weet ik dat. Maar het helpt me tegen de stress.”
,,Heb je zoveel stress dan?” ik voel dat ik boos begin te worden. Is dit een kruisverhoor of zo?
,,Al die fucking leraren die aan mijn kop lopen te zeiken.”
,,Dat doen ze wel vaker, maar dat is juist om je te helpen. Je moet natuurlijk wel goede cijfers halen.” Oh dit is ook een hielenlikker! Hielenlikkers wil ik niet in mijn huis!
,,Ben jij er zo een?!” roep ik uit.
,,Wat bedoel je?”
,,Jij bent ook zo'n hielenlikker!”
,,Een wat?”
,,Je hebt me gehoord!”
,,Wat is dat? Je beschuldigd me van iets waarvan ik niet eens weet wat het is.”
,,Jij spijbelt nooit! Je luistert altijd naar de leraar of niet soms?”
,,Ik zal er niet om liegen dat ik luister naar de leraren, maar dat moet ook anders kan je nooit hoge cijfers halen. En jawel, ik heb wel vaker gespijbeld.”
,,Hoe vaak?”
,,Vier keer tot nu toe.”
,,Nog steeds een hielenlikker! Ik wil die niet in mijn huis!” ik pak zijn drinken en zet het in de keuken. Ik ben boos op mezelf. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om hem in huis te halen?! Alleen omdat hij even lief was om het voor me op te nemen bij Groen? Dan voel ik een hand tegen mijn hand en ik draai me met een ruk om. Zayn staat best wel dichtbij me nu. Ik slik even. Zijn hand heeft mijn hand nog steeds vast en eigenlijk maakt dat me rustig. Ik trek mijn hand uit zijn hand als ik de voordeur open en dicht hoor gaan. Daar zijn Jake en Rachel eindelijk! Ze komen de woonkamer in en zien Zayn.
,,Wat doet hij hier?”
,,Niks, hij ging net naar huis, doei Zayn.” Zayn kijkt me beledigend aan.
,,Jij bent echt een egotripper.” zegt Zayn. Op de een of andere manier doet dat pijn als hij dat zegt. Ik loop met hem mee naar de voordeur en hij loopt de deur uit.
,,Tot morgen.” roep ik nog. Ik voel dat ik wel een beetje spijt heb, waarom weet ik niet.
,,Het zal wel!” roept Zayn boos terug. Ik sluit de deur en als ik me omdraai kijk ik in de gezichten van Rachel en Jake.
,,Wat is er aan de hand?”
,,Niks.” zeg ik nors. Ik loop langs ze en plof op de bank. Jake ploft naast me neer en slaat zijn arm om me heen.
,,Nola, ik merk dat er iets met je aan de hand is. Wat heeft Zayn gedaan?”
,,Er is niks.” zeg ik en sla zijn arm van mijn schouders. Ik sta op en loop richting mijn slaapkamer. Als ik langs mijn vader's studeerkamer loop, zie ik de piano staan. Ik blijf staan in de deuropening en kijk twijfelend naar de piano. Ik luister of ik Jake en Rachel naar boven hoor komen, maar gelukkig niet. Ik loop de kamer in en ga achter de piano zitten. Ik leg mijn vingers op de toetsen en twijfel heel erg. Zal ik het wel of niet doen? Rachel en Jake hebben mij nog nooit horen spelen en als ze me horen, ben ik bang dat ze me over willen halen om door te gaan met pianospelen. Even wrijf ik zachtjes over de toetsen. Ik wil niet dat Rachel en Jake me over gaan halen om door te gaan. Ik zie mijn vader hier alweer zitten te spelen op de piano. Dat ik hier zei dat ik niet bij hem wilde zijn en dat ik zo boos was. Wat heb ik daar ongelooflijk veel spijt van, maar dat kan ik niet meer zeggen tegen hem. Ik voel dat ik boos word en sla met twee vuisten op de toetsen. Shit! Dat was iets te hard, nu denken Rachel en Jake vast dat ik flauwgevallen ben of zo. Even sta ik op en loop naar de deuropening. Ik luister of ik Rachel of Jake hoor aankomen, maar gelukkig komt geen van beiden. Die zijn natuurlijk heel ergens anders mee bezig. Ik moet weer aan mijn vader denken en begin te spelen terwijl ik mijn ogen sluit. Voor mijn ogen zie ik mijn vader, voor mijn gevoel speel ik voor mijn vader. Dat hij alleen in het publiek zit en naar mij kijkt, als een trotse vader. Ik denk aan de tekst die ik geschreven had, net na mijn vader overleed. Ik stop met spelen en loop naar mijn slaapkamer. Ik pak de tekst en loop terug naar de piano. Ik begin weer het liedje te spelen. Zal ik mee zingen? Nee, alleen de piano dat is het mooiste! Ik sluit weer mijn ogen en speel het wel vier keer achter elkaar.

=Jake=
Samen met Rachel zit ik op de bank. Net had ik mijn arm nog om Nola geslagen. Wat heb ik fout gezegd? Waarom wilt ze me niet in vertrouwen nemen? Ik ben toch haar beste vriend?
,,Waar zit je met je gedachten?” Rachel kijkt me aan.
,,Nola.” zeg ik eerlijk. ,,Er is iets met haar aan de hand en het heeft met Zayn te maken.”
,,Hoe weet je dat? Ze zei toch dat er niks was.”
,,Ja, maar dat geloof ik niet. Rach, ik weet het zeker, ze zit ergens mee.”
,,Kom, dan gaan we het vragen.” ze trekt me omhoog en de gang op. Ik blijf staan. Een prachtig pianospel vult mijn oren. Is dat Nola of heeft ze gewoon een cd opgezet. Rachel hoort het ook. Hier moet ik het fijne van weten en ik loop de trap op, gevolgd door Rachel. Ik wil regelrecht naar Nola's kamer gaan, als ik merk dat het uit een andere kamer komt. Ongelooflijk, hier is Nola al een jaar niet in geweest, alleen omdat deze kamer van haar vader is en nu zit ze er piano in te spelen. Prachtig pianospel. Waarom heeft ze nooit gezegd dat ze zo goed kon spelen? Ik blijf in de deuropening staan en blijf luisteren. Ze is geweldig. Ik begin te klappen zodra ze klaar is met spelen. Ze schrikt duidelijk en klapt snel de deksel over de toetsen. Ze gaat staan en veegt even haar tranen weg.
,,Dat was geweldig!” roep ik uit en loop naar haar toe. Ze haalt even haar schouders op.
,,Het was niks.” zegt ze.
,,Dacht je aan je vader?” ze knikt. ,,Dat kon je horen. Het was erg mooi.” Ik omhels haar. Het is best moeilijk voor haar om over haar vader te praten.
,,Zullen we naar de bios of zo?” Nola kijkt me aan.
,,Sorry, maar ik wil liever met Rachel een film hier kijken.”
,,Oh, oké.” zegt ze en gaat uit mijn omhelzing. ,,Ik bel Kevin of Zayn dan wel.” ze loopt de kamer uit. Ik sla mijn arm om Rachel. Nola klonk wel teleurgesteld, maar Rachel is ook belangrijk. Ik neem haar mee naar mijn nieuwe slaapkamer en doe de deur achter me dicht.



Klik! Dit speelt Nola op piano terwijl ze aan vader denkt en Rachel en Jake horen dit.

Reacties: